[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Warto uświadomić sobie kilka istotnych reguł rozmowyi postępowania w takich przypadkach.Zachowaj spokój.Nie wpadaj w panikę, nie próbuj odwodzić rozmówcy od myśli osamobójstwie przekażesz mu tylko swój własny niepokój, przez comożesz nawet zwiększyć prawdopodobieństwo samobójstwa.Staraj siębyć spokojny i rzeczowy.Nie próbuj zmieniać tematu rozmowy.Nie uciekaj od tego problemu.Nie mów na przykład: lepiej o tymnie wspominajmy i tym podobne.Pozwól rozmówcy do końcawypowiedzieć się na ten temat.On dzięki temu zmniejszy niecoswoje napięcie, a ty będziesz miał więcej danych do podjęciaodpowiedniej decyzji.Sam jednak tematu samobójstwa niepodtrzymuj.Nie pytaj na przykład, w jaki sposób rozmówca zamierza pozbawićsię życia.Takie koncentrowanie się przez ciebie na tym temaciemogłoby wywołać wrażenie, że bardziej cię interesuje' przypadeksamobójczy niż rozmówca jako taki.Możesz natomiast zapytać, odjak dawna i jak często pojawiają się myśli o samobójstwie.Nie eksponuj spraw związanych z samobójstwem.Prowadź rozmowę według wskazówek z rozdziału "Jak słuchać".Daszw ten sposób do zrozumienia znajomemu, że interesujesz się nimsamym i jego losem przede wszystkim, a nie jedynie tym, czyodbierze on sobie życie, czy nie.Wzmocnisz go w ten sposób izmniejszysz ryzyko samobójstwa.Zdobądź się na życzliwość i wyrozumiałość.Twój rozmówca powinien mieć pewność, że nie potępisz go za to,że ma myśli samobójcze, że szanujesz jego wolność oraz żepragniesz mu pomóc.Pamiętaj, że zwłaszcza w przypadku kogoś, ktomyśli o samobójstwie, próby pouczania czy doradzania mogą zostaćodebrane jako wyrazy osądzania, potępiania i wbrew twym intencjommogą zwiększyć ryzyko odebrania sobie życia.Skontaktuj się zeswoim konsultantem po rozmowie.Jest to w tym przypadkuabsolutnie konieczne.Opowiedz mu jak najdokładniej o całejrozmowie i o swoim kontakcie z rozmówcą nie tylko o sprawachzwiązanych z samobójstwem.Przede wszystkim ustalcie wspólnie,czy na pewno rozmówca nie cierpi na któryś z wymienionych wyżejstanów chorobowych (zespół urojeniowy, głęboka depresja,uzależnienie).Jeśli tak, konieczne będzie wasze spotkanie zespecjalistą.Zróbcie to także wówczas, gdy stwierdzicie, żenarasta w was poczucie bezradności wobec problemów rozmówcy.O dalszym biegu sprawy musi zdecydować konsultacja zespecjalistą.Nie sposób podawać tutaj jakichś ogólnych recept,ponieważ każda sytuacja jest inna i każda będzie wymagać innegorozwiązania.Jeżeli myśli o samobójstwie nie są wynikiempoważniejszego zaburzenia, sami zobaczymy, jak w miarę rozwojunaszego kontaktu będą pojawiać się coraz rzadziej, aż wreszciezupełnie znikną z wypowiedzi rozmówcy.Oparcie w drugim człowieku i przezwyciężenie poczuciaosamotnienia są tymi czynnikami, które najbardziej zachęcają dożycia.Myśli o samobójstwie mogą pojawiać się w najróżniejszychsytuacj ach życiowych.Opiszę teraz kilka typowych, razem zbardziej szczegółowymi uwagami na temat sposobu rozmowy ipostępowania.Nieuleczalna chorobaMyśli o odebraniu sobie życia pojawiają się często u człowiekachorego na nieuleczalną chorobę, zwłaszcza taką, która wiąże sięz występowaniem znacznych cierpień.Nasz rozmówca mówi wówczaso samobójstwie na ogół spokojnie, jako o sprawie jużzdecydowanej, lecz z drugiej strony rzadko zamierza odebrać sobieżycie już, zaraz.Gdyby miał zostać wyleczony, oczywiściezrezygnowałby z planów samobójczych.Ktoś taki nierzadkoposzukuje kontaktu z osobami, które mogłyby mu pomóc.Częstoodnosimy wrażenie, że świadomość tego, iż jest ktoś bliski, z kimmożna porozmawiać, zmniejsza ryzyko samobójstwa.Człowieknieuleczalnie chory, który decyduje się skrócić swoje cierpieniaprzez samobójstwo, jest niezwykle wrażliwy na punkcie swojejwolności [ Pobierz całość w formacie PDF ]