[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Forma pisemna bez rygoru nieważności występuje we wszystkich tych przypadkach, w których przepisy wymagają formy pisemnej, ale poprzestają na sformułowaniu samego wymagania, bez zaopatrywania go w rygory.Na przykład art.606 k.c.stanowi: „Umowa dostawy powinna być stwierdzona pismem".Forma pisemna jest wówczas zawarowana jedynie dla celów dowodowych.Oznacza to, żedosłownym brzmieniu.Odnosi się to w głównej mierze do umów31.Jak uczy doświadczenie, strony umowy posługują się często niewłaściwym słownictwem.Na przykład wypożyczalnia sukien ślubnych wcale nie zawiera z klientami umów pożyczki lecz umowy najmu, adwokata nie wynajmuje się lecz zawiera z nim umową zlecenia lub o dzieło, pożyczając książkę zawiera się w rzeczywistości umowę użyczenia itd.Jeśli na tle takiej umowy wyniknie spór, trzeba wniknąć w zgodny zamiar stron i cel umowy, by określić jej prawny charakter i by w konsekwencji - stosując przepisy prawne dotyczące odpowiedniego rodzaju umowy - prawidłowo spór rozstrzygnąć.Podobnie trzeba odtworzyć zamiar stron przy interpretowaniu poszczególnych klauzuli umowy.Jak więc widać, przy interpretowaniu oświadczeń woli nie wysuwa się na pierwszy plan wykładnia słowna, badanie użytych w umowie zwrotów i sformułowań - co jest charakterystyczne dla wykładni przepisów i przy ustalaniu ich właściwego znaczenia decyduje - lecz zbadanie, co strony chciały w umowie postanowić i jaki był cel, któremu czynność prawna miała służyć.Według ogólnej dyrektywy art.65 § l k.c.oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje.§ 13.WYKŁADNIA OŚWIADCZENIA WOLIW rozdziale I była mowa o wykładni prawa.Przepisy prawne bywają niekiedy z różnych przyczyn niejasne i wtedy wykładnia pozwala na ich wyjaśnienie i ustalenie właściwego znaczenia.Podobną rolę odgrywa wykładnia w odniesieniu do czynności prawnych.Treść oświadczenia woli zawartego w czynności prawnej może być również niejasna, nieumiejętnie sformułowana, niepełna.Dotyczy to zwłaszcza przypadków, gdy nie dysponując doświadczeniem prawniczym strony nie potrafią precyzyjnie wyrazić w umowie tego, co chciałyby w niej zawrzeć i dokładnie określić swoich praw i obowiązków.Wykładnia oświadczenia woli opiera się na odmiennych zasadach niż wykłania przepisów prawnych.Są one określone w art.65 k.c.W szczególności przystępując do wyjaśnienia treści oświadczenia woli strony należy raczej badać, jaki był jej zamiar i cel, aniżeli opierać się na dosłownym brzmieniu.Odnosi się to w głównej mierze do umów31.Jak uczy doświadczenie, strony umowy posługują się często niewłaściwym słownictwem.Na przykład wypożyczalnia sukien ślubnych wcale nie zawiera z klientami umów pożyczki lecz umowy najmu, adwokata nie wynajmuje się lecz zawiera z nim umową zlecenia lub o dzieło, pożyczając książkę zawiera się w rzeczywistości umowę użyczenia itd.Jeśli na tle takiej umowy wyniknie spór, trzeba wniknąć w zgodny zamiar stron i cel umowy, by określić jej prawny charakter i by w konsekwencji - stosując przepisy prawne dotyczące odpowiedniego rodzaju umowy - prawidłowo spór rozstrzygnąć.Podobnie trzeba odtworzyć zamiar stron przy interpretowaniu poszczególnych klauzuli umowy.Jak więc widać, przy interpretowaniu oświadczeń woli nie wysuwa się na pierwszy plan wykładnia słowna, badanie użytych w umowie zwrotów i sformułowań - co jest charakterystyczne dla wykładni przepisów i przy ustalaniu ich właściwego znaczenia decyduje - lecz zbadanie, co strony chciały w umowie postanowić i jaki był cel, któremu czynność prawna miała służyć.Według ogólnej dyrektywy art.65 § l k.c.oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje.&14Przedstawicielstwo polega na tym, że czynność prawna dokonana zostaje przez osobę zwaną przedstawicielem, w imieniu innej osoby, zwanej reprezentowanym, oraz że pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.Działanie przedstawiciela charakteryzuje się dwiema cechami.Po pierwsze - przedstawiciel podejmuje je nie w swoim, lecz w imieniu innej osoby.Po drugie - z czynności prawnej przedstawiciela wynikają skutki prawne nie dla niego, leczdla osoby reprezentowanej.Na przykład umowę sprzedaży zawiera wprawdzie przedstawiciel, ale sprzedawcą jest osoba, którą on reprezentuje i ją obciążają wszystkie obowiązki sprzedawcy.Stosunek prawny nawiązuje się między kupującym i osobą reprezentowaną, a nie między kupującym i przedstawicielem.Przepisy kodeksu cywilnego regulują dwa rodzaje przedstawicielstwa:1) przedstawicielstwo ustawowe,2) pełnomocnictwo.Różnią się one źródłem umocowania przedstawiciela.Przedstawicielstwo ustawowe cechuje się tym, że prawo przedstawiciela do dokonywania czynności prawnych w imieniu drugiej osoby wynika z przepisu ustawy.Przedstawicielami ustawowymi są przede wszystkim rodzice w stosunku do dzieci podlegających ich władzy rodzicielskiej (art.98 § l k.r.i op.), przy czym każde z nich może działać samodzielnie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]