Podwójna pułapka Edwin Lanham

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Być może i jemu udało się zarobić przy tejokazji. Nie odparłem on sprzedał swoje akcje po sześćdolarów, a spółkę zlikwidowano płacąc ponad sto.Allison skinął głową. Zapewne George'owi nie udało się zdobyć na czas tejinformacji.Jego firma załatwiała niektóre sprawy prawneCobb Oil i mam wrażenie, że znają się z Roscoe Cobbem,ale ci nafciarze umieją trzymać język za zębami.Cobb zpewnością go spławił. Wobec tego, o ile panu wiadomo, nikt nie zyskał na tejtransakcji z Sundown powiedziałem. Oczywiście skorzystali akcjonariusze Sundown, ale byłato spółka rodzinna, której aktywa należały do niewielkiejgrupy osób. Jednak Prescott powiedział, że komuś się to dobrzeopłaciło.Znowu skinął głową potakująco. Tak, i to mnie zdumiewa wziąwszy pod uwagę sposób,w jaki cała ta transakcja została przeprowadzona.Gdybymiał na myśli Roscoe Cobba, chyba powiedziałby o tymRobercie. Ale nawet jeżeli ta transakcja była uczciwa, może ktoś zkierownictwa Cobb Oil wszedł w posiadanie pewnej ilościakcji Sundown. To zupełnie możliwe zgodził się. Ale czy toprzestępstwo? Prescott uważał, że tak. Jim przywiązywał wielką wagę do nieskazitelnościfirmy i swego nazwiska stwierdził Allison. Kiedyzaczęły krążyć te pogłoski, postanowił dotrzeć do sednasprawy, ponieważ to jego firma przeprowadziła tę sprzedażakcji Cobba.Taką już miał naturę.Teraz jednak wiemy, żebyła to dobra i uczciwa transakcja, ponieważ przyniosłazysk.Sądzę, że Jim, gdyby żył dzisiaj, byłby zadowolony.To Allison od samego początku przejął inicjatywę w tejrozmowie.Nie potrafiłem badać rozmówcy, nie potrafiłemzadawać kłopotliwych pytań, przyciskać do muru.Niczegosię nie nauczyłem.Jim Prescott dowiedział się, że komuśtransakcja ta się sowicie opłaciła, ale nie miałem pojęciakomu.Z pewnością nie był to Norman Allison, bo niepowiedziałby mi o tym telefonie.Phil Hunter? Może.Prescott mógł tego wieczora zatelefonować jeszcze do kogośi właśnie ten człowiek mógł być mordercą.Jeżeli jednak tatransakcja się opłaciła jeżeli nie była oszukańcza, czegosię było obawiać? Byłem zupełnie zbity z tropu. Bardzo panu dziękuję powiedziałem do Allisonawstając. Mam wrażenie, że jedyne, co mi pozostaje dozrobienia, to przejrzeć księgi Sundown Petroleum i prze-konać się, kto zarobił na tej likwidacji. %7łyczę powodzenia.Mam nadzieję, że coś pan odkryje.Naprawdę tak myślę.Wszedłem na schodki i kiedy znalazłem się w mojej łódce,usłyszałem warkot klubowej motorówki i dostrzegłem jejniewyrazne zarysy.Pewno Phil Hunter odwoził RobertęAllison z teatru, ale nie czekałem na nich.Zapaliłem motori ruszyłem w kierunku naszej przystani.Po przybyciu do pomostu przycumowałem łódkę i za-niosłem motor do zbiornika ze słodką wodą.Jak zwyklepuściłem go ze średnią szybkością na kilka minut, żebyzmyć słoną wodę, a potem, schowawszy go, ruszyłem po-woli w stronę domu.Czułem się bardzo osamotniony, tutajwśród szumiących drzew naszej rodzinnej posiadłości.Nagórze spała St�lla i wchodząc do domu pomyślałem, żemoże już nigdy więcej nie będziemy tak jak teraz razem, wdomu mego dzieciństwa.Wielkie zmęczenie, które mnie teraz ogarnęło, było re-akcją na wszystko, co zaszło w ciągu minionych dwóch dni od chwili, gdy po powrocie w niedzielę wieczorem z regatpowitał mnie strzał.Byłem też całkowicie wyczerpanynerwowo, czułem się jak przepuszczony przez wyżymaczkę.Na dziś miałem dosyć, ale wiedziałem, że dzisiejsza noczamiast wypoczynku przyniesie mi tylko bezsenną udrękę,kiedy walczyć będę sam z sobą o przegraną sprawę mojejmiłości.Wszedłem do gabinetu, żeby zgasić światło, i kiedy się-gnąłem ręką do przełącznika, uwagę moją zwróciła górnaprawa szuflada biurka była nieco uchylona, a przecieżsam ją zamknąłem na klucz.Wysunąłem gwałtownieszufladę: była pusta.Mój pistolet zniknął, ktoś wyłamał za-mek i zabrał pistolet.Poczułem dziwne napięcie, włosy zjeżyły mi się u nasadykarku.Przeniknął mnie dreszcz lęku i pochyliłem sięszybko do przodu, żeby zgasić światło; ten odruch uratowałmi życie.Usłyszałem huk i poczułem mocne, otępiające uderzenie,nie ból, ale tylko wstrząs, który mnie zwalił z nóg napodłogę; upadając ręką ściągnąłem z biurka lampę, która ztrzaskiem rozbiła się na podłodze.%7łarówka eksplodowała,błysnął niebieski płomień i pokój pogrążył się wciemnościach.Leżałem w absolutnym bezruchu, wyciągnięty obokbiurka, czołem oparty o podłogę.Byłem oszołomiony ude-rzeniem kuli, która mnie trafiła, i nie mogłem się ruszyć.Leżałem nie oddychając prawie i czułem, że jakaś gorącawilgoć chyba łzy spływa mi z oczu.A więc wydarzyłosię to po raz drugi, ktoś znów do mnie strzelił, ale tymrazem nie chybił.Kula trafiła mnie od tyłu w prawe ramię ibyło mi zupełnie obojętne, czy rana jest śmiertelna.Leżałem z zamkniętymi oczami, łzy spływały mi popoliczkach, a serce przepełniała rozpacz. Wszystko siędla mnie skończyło, chciałem umrzeć.15Ale wtedy usłyszałem jakiś odgłos głuchy odgłos, jakbygdzieś blisko zeskoczył kot, jakby ciężki przedmiot upadł nacoś miękkiego, jakby myśl ta otrzezwiła mnie pistoletupadł na podłogę.Zaraz po tym hałasie usłyszałem szybkie ukradkowekroki, wreszcie trzask drzwi wejściowych.Nagle zerwałemsię na równe nogi.Podbiegłem do okna zapominając oranie, nieświadom tego, że prawa ręka zwisa mi bez-władnie.Wyskoczyłem przez okno wypychając sobąochronną siatkę.Nawet w tym momencie pamiętałem, żetego ranka założyłem ją na miejsce, nie wkręciłem jednakśrub.Wraz z siatką wylądowałem wśród kwiatów na ra-bacie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony