[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.* Jest to myślbardzo finezyjna i ważka.Innymi słowy to, jaka strategia jest najlepsza dla pojedynczego osobnika, zależy od tego,co robi większość populacji.Skoro całość populacji składa się z osobników, z których każdy stara sięzmaksymalizować swój własny sukces, jedyną strategią, jaka się utrzyma, będzie ta, której od momentu jejukształtowania się nie będzie mógł prześcignąć żaden odbiegający od normy osobnik.W następstwie zmianśrodowiskowych na dużą skalę może się pojawić krótki okres ewolucyjnej niestabilności, być może, nawet oscylacjew populacji.Lecz gdy ustali się w niej strategia ewolucyjnie stabilna, populacja będzie przy niej trwać, gdyż dobórbędzie eliminował wszelkie od niej odstępstwa.By posłużyć się tą koncepcją w rozważaniach na temat agresji, zanalizujmy jeden z najprostszychhipotetycznych przypadków przedstawionych przez Maynarda Smitha.Przypuśćmy, że w populacji pewnegogatunku istnieją tylko dwa typy strategii walki, strategia jastrzębia i gołębia.(Nazwy te pochodzą z ludzkiejsymboliki i nie określają rzeczywistych zwyczajów tych ptaków - gołębie są w rzeczywistości ptakami dośćagresywnymi).Każdy osobnik w naszej hipotetycznej populacji zaklasyfikowany jest jako jastrząb albo gołąb.Jastrzębie walczą tak srogo i bezpardonowo, jak tylko potrafią, wycofując się jedynie wtedy, gdy są ciężko ranne.Gołębie zaś ograniczają się do gróz
b wyrażanych z umiarem i w stereotypowy sposób, nigdy nikogo nie raniąc.Gdyjastrząb staje do walki z gołębiem, ten od razu ucieka, a więc nie zostaje zraniony.Gdy jastrząb walczy zjastrzębiem, walka trwa tak długo, aż jeden z nich zostanie ciężko ranny lub zginie.Gdy gołąb spotka gołębia, żadenz nich nie zostaje ranny.Będą przybierać wobec siebie groz
ne pozy tak długo, dopóki jeden z nich się nie wycofa naskutek zmęczenia lub uznawszy, że nie warto sobie tym dłużej zawracać głowy.Przyjmijmy przez chwilę, żeosobnik nie ma możliwości wcześniejszego ustalenia, czy dany rywal jest jastrzębiem, czy gołębiem.Dowiaduje sięo tym w czasie walki, a poprzednich starć z danymi osobnikami, które mogłyby być dla niego wskazówką, niepamięta.Posługując się czysto umownymi kryteriami, współzawodnikom przyznawać będziemy punkty.Powiedzmy50 punktów za wygraną, 0 za przegraną, -100 za ciężkie zranienie i -10 za marnowanie czasu w długim starciu.Punkty te są wprost wymienialne na walutę przetrwania genu.Osobnik, który uzbiera dużo punktów i osiąga wysokiprzeciętny  zysk , pozostawia po sobie wiele genów w puli genowej.Rzeczywiste wartości liczbowe, o ile mieszcząsię w rozsądnych granicach, nie są w naszej analizie istotne, pomagają nam jedynie w rozważaniu problemu.Ważne jest to, że nie interesuje nas, czy jastrzębie będą wygrywać w starciach z gołębiami.Odpowiedz
nato pytanie już znamy: jastrzębie wygrywają zawsze.Chcemy natomiast wiedzieć, która ze strategii, jastrzębia czygołębia, jest ewolucyjnie stabilna.Jeśli jedna z nich jest stabilna, a druga nie, należy oczekiwać wyewoluowania tejpierwszej.Jest teoretycznie możliwe istnienie dwóch strategii ewolucyjnie stabilnych.Doszłoby do tego, gdybynajlepszą dla danego osobnika strategią było upodobnienie się do reszty populacji, niezależnie od tego, jaka strategia- jastrzębia czy gołębia - akurat w danej populacji przeważa.W tym przypadku populacja miałaby tendencję dopozostawania w jednym z dwóch stanów stabilnych - tym, który osiągnęła wcześniej.Jednak, jak się za chwilęprzekonamy, żadna z tych dwóch strategii z osobna, ani jastrzębia, ani gołębia, nie byłaby w rzeczywistości stabilnaewolucyjnie, nie ma więc co liczyć na to, że którakolwiek z nich wyewoluuje.By to wykazać, musimy dokonaćbilansu przeciętnych zysków.Przypuśćmy, że mamy populację złożoną wyłącznie z gołębi.W walkach między nimi żaden nigdy nieulega zranieniu.Rywalizacja polega na długotrwałych turniejach rytualnych, prezentowaniu póz imponujących imierzeniu się wzrokiem.Turniej taki kończy się dopiero wtedy, gdy jeden z rywali zrezygnuje z dalszego boju.Zwycięzca uzyskuje 50 punktów za wywalczenie w starciu pewnego spornego dobra, ale płaci karę w wysokości -10punktów za marnowanie czasu w długim pojedynku pozorów, wynik sumaryczny wynosi więc 40.Karę -10 punktówza marnowanie czasu otrzymuje również pokonany.Statystycznie, każdy gołąb może spodziewać się połowywygranych starć i połowy przegranych [ Pobierz całość w formacie PDF ]