[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.558Pascha Chrystusa, 340.559Zob.W.HRYNIEWICZ, Pascha Chrystusa w dziejach człowieka i wszechświata.Zaryschrześcijańskiej teologii paschalnej- T.3,Lublin 1991, 340.560Chrystus nasza Pascha, 350.561Por.W.HRYNIEWICZ, Chrystus nasza Pascha.Zarys chrześcijańskiej teologii paschalnej, Lublin1987, 351.562Pascha Chrystusa, 340.144a zmartwychwstaniem pozbawione jest  pełnej cielesności , gdyż tą osiągnie dopierona końcu świata w zmartwychwstaniu ciała563.Jak widać, Hryniewiczowi bliski jest model wertykalny, w odróżnieniu od trady-cyjnego, który łącząc zmartwychwstanie ze śmiercią przenosi na człowieka to,co rzeczywiście dokonało się już w Z
mierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa,a wydarzenia ostateczne (�schata) nie znajdują się dopiero na końcu linii czasu,ale niejako przecinają ją na całej jej długości; są bliskie każdemu człowiekowi w jegośmierci564.Pisze też, iż wieczność nie przychodzi po skończeniu czasu i po końcuhistorii, ale będąc w stosunku do tej właśnie ziemskiej historii transcendentną, jest onajednocześnie tkwiącym w niej ostatecznym spełnieniem565.Uwzględnienie perspektywy czasowej w wydarzeniu Zmartwychwstania i jegokonsekwencjach zamyka niczym klamrą omawiane wydarzenie.W.Hryniewicznie obawia się włączyć tej perspektywy do teologicznych rozważań, inspirację czerpiącz teologii prawosławnej566.Przypomina, że śmierć Jezusa nastąpiła w przemijającym czasie historii,ale zawiera w sobie koniec czasów567.Mówi natomiast, że tego samego stwierdzenianie da się użyć w stosunku do Zmartwychwstania, gdyż dokonało się ono pozazasięgiem czasu, niejako na styku z wiecznością568.W rzeczywistości nie jest już ono wydarzeniem należącym do ziemskiegosposobu egzystencji.Granicą czasu jest śmierć, początek wieczności569.W.Hryniewicz przypomina, iż Zmartwychwstanie Chrystusa ma charakterponadczasowy i eschatologiczny.Zmartwychwstały Chrystus przemienia czasi przestrzeń570, mając nad nimi władzę.Przezwycięża destrukcyjność czasu i przestrzenimocą swojego Ducha.Jego Pascha obejmuje i przenika wszystkie czasy i miejsca571.W Nim przestrzeń nie dzieli, a czas nie niszczy.Przestają też być nośnikiem śmierci.563TAM%7łE, 340.564TAM%7łE, 356.565Odwołuje się tutaj do Schillebeeclexa; Pascha Chrystusa , 345.566Podkreśla to szczególnie J.Klinger w książce: O istocie prawosławia; Pascha Chrystusa, 220.567Nasza Pascha, 269.568TAM%7łE, 271.569TAM%7łE, 271.570Pascha Chrystusa, 220.571Nasza Pascha, 273.145Ludzkie istnienie zostaje w ten sposób wyzwolone od metafizycznegozamknięcia w przemijających momentach czasu.Staje się otwartą przestrzenią nowegożycia572.Hryniewicz włącza tu kategorię  czasu przemienionego 573.Jego zdaniem,przyjęcie pojęcia czasu przemienionego pozwala przezwyciężyć jednostronnośćalternatywy: czas albo wieczność574.W świetle problematyki temporalnej, OsobaDucha Z
więtego jawi się jako  Duch wieczny , który pozostaje Panem czasu,transcendentnym w stosunku do przeszłości575.Podsumowując, należy zauważyć, że podjęta przez W.Hryniewicza próbaintegralnego ujęcia wydarzeń paschalnych i ich zewnętrznej manifestacji ma swojekonsekwencje w interpretacji pełni zbawienia.Opierając się na Ewangelii Janowej, Tradycji pierwszych wieków oraz wykorzystującintuicje teologii wschodniej z jej rysem apofatycznym, ujmuje ją przedewszystkim w kategorii uwielbienia i wywyższenia, łączy aspekt przyszłościowyz teraz
niejszościowym oraz wprowadza do refleksji nieodzowny element nadzieina spełnienie wydarzeń ostatecznych.� 2.%7łYCIE WIECZNEPomijając wstępne rozróżnienia i uzupełnienia trzeba zauważyć, że dlaW.Hryniewicza życie wieczne jest rzeczywistością dynamiczną, dokładnymzaprzeczeniem zakrzepłego istnienia w bezruchu576.Jest kresem ludzkiej Paschyku Bogu577 lub też oczyszczeniem i spełnieniem tej prawdziwej miłości, która zostałazapoczątkowana w czasie życia ziemskiego578.Nie widać tu na razie podziału nawymiar indywidualny i powszechny, ale też biorąc pod uwagę całość refleksji, trudnowytyczyć wyraz
ną granicę między nimi.Widać, nie stanowi to dla W.Hryniewiczaistotnego problemu.572Pascha Chrystusa, 220.573Jest to proces ustawicznego dojrzewania i owocowania całej ziemskiej egzystencji człowiekado ostatecznego spełnienia w Bogu.Chodzi tu o kategorię czasu przemienionego lansowaną przezLohfinka.Ratzinger i Vorgimler krytycznie się do niej odnieśli.574Pascha Chrystusa, 346.575Nasza Pascha, 282.576Pascha Chrystusa, 219.577Nadzieja zbawienia, 156.578Pascha Chrystusa, 155.146W.Hryniewicz przypomina, że według określenia Pisma Z
więtego(zob.zwł.J 3, 15-16; 4,14; 6, 40, 47, 54; 17, 2-3) i starochrześcijańskich symboliwiary wieczność jest  życiem wiecznym 579.W interpretacji słowa  wiecznośćkoncentruje się na tym, iż pochodzi ono w języku hebrajskim od słowa:  ukrywać(olam).Wyciąga stąd wniosek, że pozagrobowe losy człowieka i świata okryte sązasłoną Bożej tajemnicy, którą rozjaśnia jedynie wiara i nadzieja580.Odwołując się do autorytetu Biblii, życie wieczne ujmuje jako celi urzeczywistnienie wszystkich obietnic w niej zawartych.Obietnice te dotycząprzyszłości, której nie zagraża śmierć; bliskości Boga, wyzwolenia z cierpienia i bólu,radości z przemienionego świata oraz wszechogarniającego pokoju (szalom).W.Hryniewicz wskazuje na obrazy eschatologiczne, którymi posługuje sięBiblia, mówiąc o przyszłości człowieka, ludzkości i świata.Wśród tych, które mają wymiar wspólnotowy wylicza: gody weselne, uczta, raj,nowe miasto Boże.Wymiar indywidualny niesie w sobie biblijne  nowe imię [ Pobierz całość w formacie PDF ]