[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie miał cierpliwości do ludzi? Do ludzi, rzeczy, wydarzeń, które postępowały zbyt wolno.Taki był jako nastolatek.Możez wiekiem stał się bardziej wyrozumiały.Pamiętam, że zawsze na coś narzekał.Mama mówiła mu: Nie możesz liczyć na to, że świat będzie się kręcił w twoim tempie.Może dlatego zostałpolicjantem? %7łeby szybko naprawiać świat? Gdyby tak było, to miałby kłopot.W policji rzadko zdarzają się przypadki szybkiegonaprawiania świata.Wręcz przeciwnie, policjanci najczęściej spotykają się ze sprawami, które nazawsze pozostają nie rozwiązane.Ostatnio wspomniała pani o konserwatywnych poglądachpolitycznych.To mogło go skłonić do pracy w policji. Być może.Choć znów muszę zaznaczyć, że to był ostatni etap, z jakim się u niego spotkałam.Odtamtego czasu mogło go zaabsorbować zupełnie co innego. Często zmieniał filozofie życiowe? Cały czas.Kiedyś liberalizmem przewyższał mamę i tatę.Był radykałem, prawie komunistą.A potem odbiło mu w drugą stronę. Czy to wszystko miało miejsce w liceum? Zdaje się, że to nastąpiło po tym etapie satanistycznym, w ostatniej klasie liceum albo napierwszym roku studiów.Pamiętam jak czytał  Czerwoną Książeczkę Mao.Przy stole cytował jejfragmenty.Wmawiał mamie i tacie, że im tylko się wydaje, że są postępowi, bo w rzeczywistości sąkontrrewolucjonistami.Potem na jakiś czas zajął się Sartre em, Camusem i wszystkim co pachniałoegzystencjalizmem, bezsensem życia.Kiedyś próbował to udowodnić, nie kąpiąc się i nie zmieniającubrań. Uśmiechnęła się. Skończyło się, kiedy doszedł do wniosku, że wciąż lubi dziewczęta.Następny etap to.Zdaje się, że to był Ayn Rand.Przeczytał  Atlas się poruszył i całkowiciepochłonął go indywidualizm.Potem była anarchia, następnie libertynizm.Ostatnio słyszałam, że uznałRonalda Reagana za boga, ale od lat nie rozmawialiśmy o polityce, więc nie wiem, do czegodoszedł. To mi wygląda na młodzieńcze poszukiwania. Zdaje się, że tak, lecz ja tego nigdy nie przechodziłam.Zawsze trzymałam się środka drogi.Byłam nudnym dzieckiem. A jak rodzice reagowali na zmiany u Nolana? Wyjątkowo spokojnie.Tolerowali je.Nie sądzę, by go rozumieli, ale nigdy nie starali się gotemperować. Uśmiechnęła się. Czasami to było zabawne.Ta pasja, z jaką wkraczał w kolejnąfazę.Jednak nigdy się z niego nie śmieliśmy.Skrzyżowała nogi. Być może ja dlatego nie przechodziłam przez nic takiego, bo Nolan był tak nieprzewidywalny, żewydawało mi się, iż jestem winna mamie i tacie trochę spokoju.Czasami wydawało mi się, żerodzina dzieli się na dwie części: naszą trójkę i Nolana.Zawsze byłam blisko związana z rodzicami.Wytarła oko chusteczką. Kiedy studiowałam, chodziłam z nimi w różne miejsca, na kolacje.Nawet po tym jak wyszłam zamąż. A Nolan nie uczestniczył w życiu rodzinnym? Nolan przestał chodzić z nami gdziekolwiek, gdy miał dwanaście lat.Zawsze wolał samotność,wolał robić wszystko po swojemu.Kiedy teraz o tym myślę, wydaje mi się, że strzegł własnejprywatności. Był wyalienowany? Chyba tak.A może z powodu inteligencji wybierał własne towarzystwo.I dlatego dziwnewydaje mi się to, że wstąpił do policji.Przecież policja to zbrojne ramię władzy. Policjanci jako grupa też potrafią być wyobcowani  odparłem. Wciąż żyją wśród przemocy,borykają się z podziałem oni  my. U lekarzy i pielęgniarek też występuje myślenie typu my  oni, ale mimo to wciąż czuję sięczęścią społeczeństwa. A Nolan pani zdaniem czuł coś innego? Kto go tam wie, co czuł? Ale życie musiało być dla niego strasznie puste, skoro zrobił to, cozrobił.Głos miała spięty i suchy jak draska od zapałek. Jak on mógł, doktorze Delaware? Jak on mógł doprowadzić się do takiego stanu, w którym jużnie czuł, że warto czekać na kolejny dzień?Pokręciłem głową. Depresje ojca  powiedziała. Może to kwestia genów.Może wszyscy jesteśmy więz
niamiwłasnej struktury biologicznej. Biologia ma silny wpływ, ale zawsze ma się jakiś wybór. %7łeby dokonać takiego wyboru, Nolan musiał być w bardzo głębokiej depresji, niech pan sampowie? Mężczyz
ni czasami robią coś takiego, kiedy są z
li.Policjanci czasami robią coś takiego, kiedy sąz
li. y
li na co? Na pracę? Próbowałam dowiedzieć się czegoś więcej o jego pracy, żeby sprawdzić,czy miał jakieś trudności.Zadzwoniłam do wydziału policji, żeby udostępnili mi jego teczkę, a ciodesłali mnie do jego pierwszego instruktora, niejakiego sierżanta Bakera.Teraz jest w CentrumParkera.Zachował się dość miło, powiedział, że Nolan był jednym z jego najlepszychpodopiecznych, w jego pracy nie było nic niezwykłego.Sierżant Parker również nie potrafił pojąć,dlaczego Nolan to zrobił.Sprawdziłam także jego kartę zdrowia, dzwoniłam do osobyodpowiedzialnej w wydziale policji za ubezpieczenia.Dzięki moim medycznym kontaktom udało misię wydobyć sporo informacji.Liczyłam, że może na coś chorował [ Pobierz całość w formacie PDF ]