[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.111 § 3),c) zasada narodowości przedmiotowej ograniczonej (przedmiotowa zwykła, realna, narodowości biernej) - stosuje się ustawę karną polska do cudzoziemca, który popełnił przestępstwo za granicą skierowane przeciwko interesom RP, obywatela polskiego, polskiej os.prawnej, polskiej jedn.organizac.nie posiadającej osobowości prawnej.Obowiązuje tu zasada - warunek podwójnej karalności (art.111 § 3),d) zasada narodowości przedmiotowej obostrzonej albo nieograniczonej (ochronna) - ustawa polska ma zastosowanie bez wzgl.na obywatelstwo.Nie obowiązuje tu warunek podwójnej karalności - wystarczy zakaz karny obowiązujący tylko w Polsce.Odpowiada się na jego podstawie w razie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu RP, polskim urzędom lub funkcjonariuszom publ., istotnym polskim interesom gospodarczym oraz za składanie fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego.e) Zasada uniwersalna - odpowiedzialności konwencyjnej - represji wszechświatowej - odnosi się do obywateli polskich i cudzoziemców, nie wymaga warunku podwójnej karalności.Ustawę polską stosuje się do osób, które postanowiono nie wydawać, w związku z popełn.przestępstwa za granicą, a RP jest zobowiązana do ich ścigania na podstawie umów międzynarodowych.Istotą jest, aby przestępstwa wymierzone w całą społeczność międzynarodową nie były bezkarne.Polska jest zobowiązana umowami do wprowadzenia do prawa karnego zakazu niektórych czynów i ścigania ich bez względu na miejsce ich popełnienia - np.ludobójstwo.f) zasada suwerenności (art.114 § 1) - orzeczenie zapadłe za granicą nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania karnego o to samo przestępstwo w kraju.Sąd jednak ma obowiązek zaliczyć na poczet orzeczonej kary rzeczywistego pozbaw.wolności za granicą oraz wykonywaną tam karę, uwzględniając różnice zachodzące między tymi karami.Prawo karne międzynarodowe procesowe obejmuje m.in.:1) EKSTRADYCJĘ: a) czynną - żądanie RP i związane z tym postępowanie, aby państwo obce wydało wskazaną w żądaniu osobę lub rzecz; b) bierną - postępowanie na terenie państwa polskiego w wyniku żądania obcego państwa, aby wydano mu osobę lub rzecz.W przypadku ekstradycji biernej istnieją dwa rozwiązania:a) jeżeli sąd wyda postanowienie o niedopuszczalności wydania obywatela lub przeczy - wydanie nie może nastąpić,b) gdy sąd wyda postanowienie, że wydanie jest dopuszczalne wówczas ostateczna decyzja należy do Min.Sprawiedliwości.2) PRZEJĘCIE I PRZEKAZANIE DO ŚCIGANIA KARNEGO:a) przejęcie ścigania - polega na złożeniu wniosku do właściwego organu państwa obcego o przekazanie do Polski ścigania karnego obywatela polskiego, który w tymże państwie popełnił przestępstwo.Można też przyjąć wniosek o przejęcie ścigania obywatela polskiego od organu obcego państwa,b) przekazanie ścigania karnego - te zrezygnowanie z postępowania karnego przeciwko cudzoziemcowi, który popełnił przestępstwo w Polsce i wystąpienie z wnioskiem do właściwego organu państwa obcego (lub akceptacja skierowania do Polski wniosku organu obcego) o przeprowadzenie w tymże państwie postępowania karnego,3) PRZEJĘCIE I PRZEKAZANIE OSÓB DO WYKONANIA WYROKU (podobnie jak w pkt 2) - osoba ukarana w obcym państwie może na swój wniosek odbywać karę w Polsce.wyrok powinien być wykonywany w zasadzie w państwie, w którym skazany ma stałe miejsce zamieszkania (nie ma trudności w porozumiewaniu się ze skazanym i ma on możliwość utrzymania kontaktu z rodziną).Zasada represji wszechświatowej - wyraz międzynarodowej solidarności - ściganie przestępstw objętych międzynarodowymi konwencjami, niezależne od miejsca popełnienia przestępstwa i obywatelstwa sprawcy.Warunkiem realizacji ścigania jest ratyfikowanie przez państwo odpowiednich norm konwencyjnych - art.113 KK.Najważniejsze konwencje :— zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa - Konwencja Londyńska z 1948 r.— zwalczanie niewolnictwa - Konwencja Genewska z 1926 r.— zwalczanie handlu kobietami i dziećmi - Konwencja Paryska z 1910 r.— zwalczania fałszowania pieniędzy - Konwencja Genewska z 1929 r.— zwalczania handlu narkotykami i szerzenia narkomanii - tzw.konwencja jednolita zawarta w Tokio w 1961r.oraz konwencja z 1988 r.o zwalczaniu nielegalnego obrotu narkotykami i substancjami psychotropowymi— ochrony transportu morskiego - Konwencja o pełnym morzu z 1958 r.IV.POJĘCIE PRZESTĘPSTWA1.DEFINICJA PRZESTĘPSTWAPrzestępstwem jest czyn człowieka zabroniony pod groźbą kary przez obowiązującą ustawę, określającą jego znamiona, zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu więcej niż znikomym.Zabronienie czynu przez ustawę - element formalny - wskazanie w ustawie jego znamion i kary grożącej za jego popełnienie.Zabronienie czynu pod groźbą kary nadana mu zostaje cecha bezprawności karnej.Bezprawność czynu - sprzeczność czynu z normami prawa.Bezprawność karna - sprzeczność z normami prawa karnego, naruszenie zakazu lub nakazu zawartego w tym prawie i oznacza zabronienie czynu pod groźbą kary czyli karalność.Karalność - kary grożące ( zagrożenie karne ).Pojęcie czynu zabronionego w ustawie karnej nie jest równoznaczne z przestępstwem.§ 1.Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.Aby taki czyn stał się przestępstwem musi on być zawiniony.Element winy stanowi więc niezbędną cechę przestępstwa ( zasada nullum crimen sine culpa )Przestępstwo: to określenie faktu zewnętrznego, postrzeganego przez nas zachowania się kogoś (kradzież, naruszenie praw, rozbój) to pewne zdarzenie społecznie niepożądane to pewna instytucja prawa karnego, nie powiązana z faktycznymi zdarzeniami i typami.Przestępstwa stwierdzone i przestępstwa faktycznie popełnione, mogą być rozbieżne [ Pobierz całość w formacie PDF ]