Roger Manvell & Fraenkel Heinrich Goring(3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oświadczył, że zastrzeli pięciu francu�skich więzniów za każdego zastrzelonego niemieckiego lotnika i że pod�niesie tę liczbę do pięćdziesięciu, jeśli niemiecki lotnik zostanie zastrzelo�ny na spadochronie lecącym na ziemię.To właśnie w tym czasie król Włoch zgodził się w końcu na przyznanieG�ringowi Orderu Annuncjaty.Ambasador Alfieri pospieszył na rozkazCiano na front walk i tam spotkał się z G�ringiem w jego opancerzonympociągu, przykrytym siatką kamuflującą, otoczonym przez działa prze�ciwlotnicze i na wypadek niebezpieczeństwa stacjonującym w pobliżu tu�nelu.Głos G�ringa drżał z emocji, kiedy dziękował ambasadorowi za od�znaczenie, którego od tak dawna pożądał; po małej ceremonii opowie�dział mu o sukcesach Luftwaffe i niepokonanej strategii blitzkriegu.Wojna, jak twierdził, wkrótce się skończy.Następnie przecisnął się kory�tarzem do wagonu-jadalni i wrócił niemal natychmiast z Orderem.Zwo�łał fotografów i starannie pozował dla nich, eksponując nowe odznacze�nie.O wiele więcej czasu zajęło mu pokonanie oporu króla Włoch niżpodbicie armii zachodu.Atak na Belgię przebiegał w tak dramatyczny sposób, że Hitler zała�mał się nerwowo.Był przerażony swoim sukcesem", jak w owym czasiezanotował Haider.W owym czasie dwa razy wstrzymał posuwanie się dy�wizji zbrojnych, kiedy one najbardziej potrzebowały przyspieszenia.Dru�gie z tych zatrzymań miało miejsce 24 maja dwadzieścia mil od Dunkier�ki, gdzie okazało się, że armie północnych aliantów zostały zupełnie od�cięte i zostawione na jego łasce.28 maja król Belgów skapitulował bezkonsultowania się z państwami sprzymierzonymi.Nad powodem podjętej przez Hitlera decyzji o zatrzymaniu wojsk de�batowano od samego początku.Dowody zestawione przez Shirera,a opierające się w dużym stopniu na liście od Haidera, zrzucają ostatecz�ną odpowiedzialność na G�ringa.Niemieckie kolumny zbrojne zostałyzatrzymane przez Hitlera i generała von Rundstedta, którzy naradzali sięw kwaterze głównej Grupy Armii A" Rundstedta w Charleville.Halderzanotował gorzko w swoim pamiętniku: Zakończenie otoczenia armiinieprzyjaciela ma być przekazane Siłom Powietrznym!".G�ring interwe�niował i zaoferował zbombardowanie wroga oraz doprowadzenie go dopoddania się.Słyszano, jak mówi do Hitlera: Moja Luftwaffe zakończyokrążanie i zamknie występ frontu od wybrzeża z powietrza".Haider na�pisał pózniej do Shirera:W następnych dniach stało się jasne, że na decyzję Hitlera wpływ miałgłównie G�ring.Dla dyktatora szybki ruch armii [.] stał się niemal zło�wieszczy.Nieustannie gnębił go niepokój, że zmieni się bieg zdarzeń.G�ring, który dobrze znał swojego F�hrera, skorzystał z tej słabości.Za�proponował, że resztę wielkiej bitwy okrążającej przejmie na siebie Luft-waffe, eliminując tym samym ryzyko konieczności użycia cennych forma�cji pancernych.Złożył tę propozycję [.] z powodu, który był typowy dlapozbawionego skrupułów, ambitnego G�ringa.Chciał zapewnić swoim Si�łom Powietrznym, po zadziwiająco do tej pory gładkich operacjach armii,decydujący ostateczny akt w wielkiej bitwie, a tym samym chwałę sukcesuprzed całym światem16.Dowódca czołgów Guderian powiedział także: Uważam, że to próż�ność G�ringa spowodowała, że Hitler podjął tę doniosłą decyzję".Jedynąinterwencją armii, której potrzebował G�ring, było proste wykończenieoperacji, które powinno nastąpić po głównej akcji, którą on by przepro�wadził.Tymczasem sparaliżowane czołgi stałyby w bezpiecznej odległo�ści, żeby trzymać w okrążeniu cele ludzkie.Rozkaz o wstrzymaniu marszu został wycofany po dwóch dniach,26 maja, lecz do tego czasu angielski plan ewakuacji był już w toku i nagleprzed niemieckimi czołgami pojawiły się trzy angielskie dywizje, wspieraneprzez ciężką artylerię.Luftwaffe nie udało się sprostać oczekiwaniomG�ringa z dwóch powodów.Pierwszym była zła pogoda, często wymusza�jąca lądowanie samolotów (na tym etapie nigdy nie latały one w nocy,a wtedy właśnie odbywała się ewakuacja), a drugim to, że Luftwaffe napo�tkała na pierwszy silny opór sił powietrznych, które okazały się godnymprzeciwnikiem.Messerschmitty spotkały się ze Spitfire'ami, które - choćmniej liczne przewyższały niemieckie myśliwce w działaniu.27 maja Luftwaffe zbombardowała port w Dunkierce, lecz nie znisz�czyła go zupełnie; 28 maja nadal można było z niego korzystać, kiedy złejpogodzie zaczął towarzyszyć dym z magazynów i paliwa, które podpalo�no, aby stworzyć zasłonę dla działań na lądzie.Do 29 maja Niemcy zdalisobie sprawę z rozmiaru przeprowadzanej ewakuacji i Luftwaffe zaczęłaatakować statki.RAF skutecznie odpowiadał, często ponad chmurami,co prowadziło obleganych żołnierzy do nieszczęśliwego przekonania, żezostali opuszczeni przez lotnictwo.30 maja Luftwaffe została uziemionaprzez niekorzystną pogodę, lecz 31 maja wznowiła ataki na statki. Płaci�my teraz za naszą nieudaną próbę odcięcia Zachodu, spowodowaną prze�szkodą z góry" - napisał Haider w swoim dzienniku.1 czerwca odbyła sięnajwiększa bitwa powietrzna, w której każda strona straciła blisko trzy�dzieści samolotów.Po tym ewakuacja aliantów toczyła się jedynie w no-cy, aż pogoda po raz kolejny uziemiła Luftwaffe.Ewakuacja skończyłasię 4 czerwca, kiedy niemieckie siły lądowe, a nie Luftwaffe, pokonałyopór państw sprzymierzonych (Reader, którego okręty albo zatonęły, al�bo ograniczyły się do Norwegii, nie były w stanie przeciwstawić się Angli�kom na morzu); lecz do tego czasu uratowano 338 000 żołnierzy alianc�kich, w tym blisko 60 000 Francuzów.G�ring mimo porażki głosił propa�gandę sukcesu, jadąc ze sztabem do Dunkierki, aby napawać się wielkimistertami niezniszczonych zdobyczy, pozostawionych przez wycofującegosię wroga.5 czerwca, dzień po upadku Dunkierki, Milch wsiadł do pociąguG�ringa, stacjonującego w tunelu w pobliżu wybrzeża nad kanałem LaManche i zaproponował, aby przeprowadzić dokładnie skoordynowaneserie masowych lądowań spadochroniarzy w rejonie stacjonowania samo�lotów RAF-u w Anglii.G�ring zgodził się przedstawić tę propozycję Hi�tlerowi17.18 i 27 czerwca odbyły się kolejne spotkania w celu przedysku�towania tej sprawy.Do tego czasu skapitulowała Francja.Jednak Hitler ciągle miał nadzieję na pokój i podał kolejny, tym razempolityczny powód, skrupulatnie zanotowany przez Hadlera, dlaczego niechce, aby decydująca bitwa z aliantami odbyła się na ziemi flamandzkiej.Uważał Flamandów za kuzynów Niemców i chciał zachować ich ziemięnietkniętą.Utwierdzał się także w przeświadczeniu, że byłby w stanieprzekonać Anglików, aby zaakceptowali pokój teraz, kiedy Niemcy do�minowali w Europie Wschodniej.Być może właśnie z tego powodu przy�jął porażkę G�ringa łagodnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony