[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sądziła, i\
być mo\
e wpobli\
u powstała osada, a droga wodna prowadziła do bursztynowego szlaku.Kiedy batyskaf wykonywał swoją podwodną misję, statek prowadził poszukiwaniasonarowe wzdłu\
brzegu jeziora.Austin chciał zobaczyć, co zostało znalezione.Włączyłpowolne przeglądanie i w dół ekranu zaczął spływać obraz sonarowy o wysokiejrozdzielczości.Widok przypominał dwa bursztynowe wodospady.Z prawej stronywyświetlały się długość i szerokość geograficzna oraz pozycja statku.Interpretacja obrazów sonarowych wymaga praktyki, ale nie jest to najbardziejpasjonujące zajęcie.Płaskie, \
wirowe dno Lac du Dormeur stanowiło przy tym szczególniemonotonny widok.Austin przyłapał się na tym, \
e myślami jest gdzie indziej.Zaczęły muopadać powieki, ale natychmiast otworzył oczy, bo dostrzegł nagle pewną anomalię.Cofnąłobraz i pochylił się do przodu, \
eby zbadać wzrokiem czarny krzy\
yk na nu\
ąco jednolitymdo tej pory tle.Kliknął myszą, zrobił powiększenie i przyjrzał się szczegółom.Miał przed sobą samolot, widział nawet kokpit.Kliknął na ikonie drukarki i po kilkusekundach wyjął z niej wydruk.Obejrzał go pod silną lampą.Brakowało części skrzydła.Wstał i poszedł w kierunku drzwi, \
eby zawiadomić kapitana o swoim odkryciu, gdy dolaboratorium wpadł Francois.Był wyraz
nie poruszony.Francuskiemu obserwatorowizazwyczaj nigdy nie znikał z twarzy uśmiech, ale teraz wyglądał tak, jakby właśnie usłyszał,\
e runęła wie\
a Eiffla.- Monsieur Austin, musi pan szybko przyjść na mostek.- Co się stało? - zapytał Austin.- Chodzi o mademoiselle Skye.Austin poczuł nagły skurcz w \
ołądku.- To znaczy?Francois wyrzucił z siebie potok słów w niezrozumiałej francusko-angielskiej mowie.Austin wyminął bełkoczącego Francuza i wbiegł na mostek, przesadzając po dwa stopnienaraz.Kapitan był w sterowni, rozmawiał przez radio.- Attendez - powiedział na widok Kurta i odło\
ył mikrofon.Kapitan Jack Fortier był drobnym francuskojęzycznym Kanadyjczykiem.Przyjąłamerykańskie obywatelstwo, \
eby móc pracować w NUMA.Jego znajomość francuskiegobardzo się przydawała podczas tej wyprawy, choć niektórzy tutejsi mieszkańcy drwili zaplecami kapitana z jego silnego quebeckiego akcentu.Fortier powiedział Austinowi, \
e wcalesię tym nie przejmuje, bo w przeciwieństwie do większości rodowitych Francuzów mówinajczystszym językiem, nieska\
onym \
adnymi regionalnymi naleciałościami.Rzadko traciłdobry humor, tote\
Austin był zaskoczony jego zaniepokojoną miną.- Co się stało Skye? - zapytał bez wstępów.- Mam na linii kierownika hydroelektrowni - odrzekł Fortier.- Mówi, \
e był wypadek.Austinowi przeszły ciarki po plecach.- Jaki wypadek? 34- Skye wraz z paru innymi osobami była w tunelu pod lodowcem.- Co ona tam robiła?- Pod lodem jest obserwatorium, w którym naukowcy śledzą ruch lodowca.To częśćsystemu tuneli doprowadzających wodę z lodowca do elektrowni.Najwyraz
niej coś poszłonie tak i woda zalała tunel.- Czy elektrowni udało się skontaktować z obserwatorium?- Nie.Telefon nie działa.- Więc nie wiadomo, czy ludzie w tunelu \
yją?- Nie - odpowiedział Fortier półszeptem.Wiadomość zaszokowała Austina.Wziął głęboki oddech i pomału wypuścił powietrze zpłuc.Zbierał myśli.Po chwili otrząsnął się z wra\
enia.- Niech pan powie kierownikowi elektrowni, \
e chcę się z nim spotkać.Niech pan muprzeka\
e, \
eby przygotował szczegółowe plany systemu tuneli.- Urwał, bo naraz zdał sobiesprawę, \
e wydaje kapitanowi rozkazy.- Przepraszam.Zachowuję się jak sier\
ant marines.To pański statek.To były tylko sugestie.- Słuszne sugestie - odrzekł Fortier z uśmiechem.- Niech pan się nie przejmuje.Niemiałem pojęcia, co robić.Statek i załoga są na pańskie rozkazy.Kapitan wziął mikrofon i zaczął rozmawiać po francusku.Austin popatrzył przez szybę sterowni na lodowiec.Szef Zespołu Specjalnego NUMAprzypominał teraz nieruchomy posąg z brązu, ale ten spokój był pozorny.Jego umysłanalizował gorączkowo ró\
ne strategie.Austin wiedział jednak, \
e na razie są to tylkoteoretyczne rozwa\
ania, bo nie będzie mógł uło\
yć konkretnego planu, dopóki nie poznadokładnie istotnych szczegółów sytuacji.Pomyślał o uwodzicielskiej minie, z jaką Skye opuszczała statek.Wiedział, \
e są na tosłabe szansę, ale poprzysiągł sobie, \
e jeszcze zobaczy ten czarujący uśmiech.Na brzegu jeziora czekał na Austina samochód terenowy.Kierowca pędził pod górę doelektrowni z szaleńczą szybkością.Kiedy zbli\
yli się do szarego betonowego budynkuwzniesionego na podnó\
u stromej skalnej ściany, Austin zobaczył, \
e przed wejściem ktośspaceruje tam i z powrotem.Kierowca zahamował z poślizgiem i mę\
czyzna podbiegł dosamochodu.Otworzył drzwi od strony pasa\
era i wyciągnął rękę na powitanie.- Parlez-vous francais, monsieur Austin?- Trochę parle - odrzekł Austin i wysiadł.- D'accord.Okay - powiedział mę\
czyzna z pobła\
liwym uśmiechem.- Mówię niez
le poangielsku.Nazywam się Guy Lessard.Jestem kierownikiem elektrowni.To straszna sprawa.- Więc na pewno pan wie, \
e liczy się ka\
da minuta - odparł Austin.Lessard był niski i \
ylasty.Miał pociągłą twarz ozdobioną starannie przyciętymwąsikiem.Tryskał nerwową energią, jakby pobierał prąd z linii wysokiego napięciabiegnących z elektrowni po stalowych słupach.- Tak, rozumiem.Chodz
my.Wyjaśnię panu, jaka jest sytuacja.- Szybkim krokiem wszedłdo budynku.Austin rozejrzał się po małym skromnym holu.- Spodziewałem się czegoś większego - powiedział.- Niech to pana nie zmyli - odrzekł Lessard.- Jesteśmy w części biurowo-mieszkalnej.Sama elektrownia ciągnie się daleko w głąb góry.Weszli drugimi drzwiami na końcu holu do wielkiej, jasno oświetlonej groty.- Wykorzystaliśmy naturalne ukształtowanie skały, \
eby rozpocząć tu drą\
enie - wyjaśniłLessard.Jego głos odbijał się echem od ścian i sklepienia.- Tunele pod górą i lodowcemmają około pięćdziesięciu kilometrów.Austin gwizdnął cicho.- Więcej ni\
niektóre autostrady w Stanach. 35- To niebywałe osiągnięcie.U\
yto maszyny do drą\
enia tuneli z tarczą o średnicy prawiedziesięciu metrów.Wydrą\
enie korytarza badawczego było prostą sprawą.Lessard poprowadził Austina przez grotę do otworu tunelu.Austin złowił uchem niskiebuczenie, które przypominało odgłos dochodzący z ogromnego ula.- Ten hałas to pewnie generator - powiedział.- Tak.Na razie mamy tylko jeden, ale planujemy zainstalowanie drugiego.- Lessardzatrzymał się przy drzwiach w ścianie tunelu.- Jesteśmy w nastawni [ Pobierz całość w formacie PDF ]