[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wybacz, stary.- I został dyrektorem Orbisu" w Krakowie.Przed wojną było rzeczą znaną, \
e Mond jest jedynym polskim generałem \
ydowskiegopochodzenia.Pamiętali o tym zarówno Polacy, jak i śydzi.Pamiętał o tym on sam, o czymświadczył powy\
szy monolog.Poniewa\
Mond znany był jako świetny organizator, krakowski  Orbis" kwitł.Za jegodyrekcji był najbardziej wojskowym biurem podró\
y na świecie.Nigdzie funkcjinaczelników, referentów, buchalterów, kasjerów i nocnych stró\
ów nie pełniło tylu oficerówpo Wy\
szej Szkole Wojennej.Mo\
e mój tata w Instytucie Produkcji miał ich więcej.Wgabinecie generała przez cały czas jego dyrektorowania wisiał du\
y portret marszałkaPiłsudskiego, przed którym meldowali mu się jego podwładni.Był to chyba jedynydyrektorski gabinet w Polsce, w którym zamiast towarzyszy Bieruta i Stalina wisiał towarzyszZiuk.Kiedy władze Krakowa i warszawska centrala  Orbisu" za\
ądały w trybie nagłymusunięcia portretu, Mond kategorycznie odmówił.Wtedy usunęli go wraz z nim, mimokwitnącego stanu oddziału.Ale wdzięczne krakusy pamiętały o postawie swego dyrektora-genera-ła.I kiedy w 1957roku zmarł, urządzili mu iście królewski pogrzeb, który105zmienił się w manifestację narodową.Cały Kraków \
egnał go w kościele Mariackim i zło\
yłmu ostatni hołd.Przyszli jego byli \
ołnierze i koledzy generałowie, bohaterowie wojnybolszewickiej, w przedwojennych rogatywkach z orłami w koronie i orderami za marsz naKijów: Boruta--Spiechowicz, Jagmin-Sadowski, Juliusz Rómmel, Roman Abraham.Pogrzeb generała Monda miał więc wymiar symboliczny.W jego osobie grzebano rycerskiecnoty Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, z jej hasłem  Bóg, Honor i Ojczyna".Hasłemwyszydzanym po wyzwoleniu przez wielu.Kiedy tata wyszedł z Instytutu Produkcji w 1947 roku i został redaktorem naczelnym Z
wiata Przygód", szukał dla tego pisma nowej atrakcyjnej formy.Pragnął wprowadzićwartościowe komiksy i starał się o rysowników najwy\
szej klasy, jak na przykład MarianWalentynowicz, pamiętając jego znakomitego Koziołka Matołka.W  Z
wiecie Przygód"rysował Konstanty Sopoćko, jak równie\
Józef Stojek, który wraz z ojcem opuścił Instytut.Gdy w 1948 roku tata w  Czytelniku" wydał pierwszą swą powieść - Chłopca z SalskichStepów, to okładkę do niej i liczne rysunki projektował Sopoćko, a Stojek dał ojcu wprezencie satyryczny rysunek z \
yczeniami setnego wydania tej ksią\
ki.W tym  Z
wiecie Przygód" debiutowałem jako reporter w 1948 roku.Przede mną zdołał wnim błysnąć Krzysiek Pomian, któremu ojciec powierzył jakieś reporterskie zadanie - wypadłświetnie.Miałem piętnaście lat i byłem w ósmej klasie.Poniewa\
ju\
niez
le pisałemwypracowania u naszej pani Swobodowej, która chwaliła treść, obni\
ając mi stopień za bykiortograficzne, tata postanowił mnie sprawdzić jako swego reportera i posłał na wywiad dojakiegoś pułkownika - zastępcy Komendanta Głównego Powszechnej Organizacji  Słu\
baPolsce".Pułkownik bardzo miło mnie przyjął i roztoczył przede mną, jako  przyszłościąnarodu", świetlane perspektywy.W organizowanych przez niego ochotniczych hufcachjunacy mieli pracować przy odbudowie kraju i jednocześnie uczyć się.A
ączyć przyjemne zpo\
ytecznym.Wszystko skrzętnie zanotowałem i potem w pocie czoła w domu napisałem.Tata mi poprawił i oddał do druku.Wkrótce z satysfakcją ujrzałem nie tylko mój tekst, alerównie\
du\
e zdjęcie pośrodku strony.Uchwyceni zostaliśmy z tym pułkownikiem z profilu.Na czarno-białym zdjęciu nie było widać ryzykownego koloru włosów, ani piegów, więcbyłem rad i z dumą pokazywałem fotografię kolegom.Nie sądziłem, \
e trzy lata póz
niej na własnej skórze sprawdzę słowa pułkownika.I tenhufiec stanie się dla mnie wielkim  światem przygód".106Ju\
w 1945 roku samorzutnie utworzył się Komitet Korczakowski, który postanowił uczcićczwartąrocznicę śmierci Starego Doktora.W 1946 roku w świe\
o odbudowanym TeatrzePolskim w Warszawie odbyła się uroczysta akademia, na której po raz pierwszy zawisłolbrzymi portret Janusza Korczaka ze zmarszczonym w trosce czołem i lekko uciętymczubkiem głowy.Dziś ten portret znany jest na całym świecie, ale wówczas ujrzałem go poraz pierwszy i mogłem porównać z twarzą Doktora zapamiętaną z dzieciństwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]