[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tiam estis malbonaj tempoj, militoj kaj malsanojkaj multe da malsato.Bu�elo da sekalo kostis cent gul-denojn en bankbiletoj.Tio estas dirinda!  Sed Dio ninamis, kaj ni �ion sufi�e bone travivis.Estis tiel mizere, kela homoj iris kun mono en la mankavoj, ne povante iona�eti.Nia patro, tio estis homo, kian oni plu ne trovos,* Nacia popoldiro signifanta: ne zorgu plu pri tio a� forgesu �in.Rim.de trad.140AVINJOeLIBROli helpis �iam al �iu, kie kaj kiel li nur povis; al li anka��iu venis, kiam li ne sciis kien sin turni.Kiam venis mal-ri�aj najbaroj petante:  Donu al ni bu�elon da sekalo, mihavas e� ne greneron por baki panon, li diris:  �is kiamni havas, volonte mi donos, kiam mi ne havos, donosalia, kaj tuj patrino devis mezuri la grenon en la sakojn.Sed monon li ne akceptis, ho ne.  Ni ja estas najbaroj,li diris,  se ni ne helpos unu la alian, kiu nin helpos.Kiamla bona Dio benos viajn rikoltojn, repagu al mi per gre-no, kaj ni estos kvititaj. Kaj tiel estis. Por tio patrohavis miloblan  Dio repagu vin ; patrino, se unu tagonvenis neniu almozpetisto, irus lin ser�i sur la disvojon,tio estis �ia plezuro.Kial ili anka� ne helpu al la homoj,ni satman�is, havis vestojn, kial ni ne estus donacintaj alaliaj el la superfluo? Tio ne estas ankora� tiel grandamerito, estas nur kristana devo, sed se oni forprenas desia bu�o por doni, jen estas bela virto.Sed e� kun ni fari-�is tiel malbone, ke ni man�is unu fojon tage, por keanka� aliaj homoj havu ion por man�i.Nu, e� tion nitravivis, kaj refoje lumis la suno.En la lando estis paco,estis �iam pli kaj pli bone.Kiam Ka�par finis la lernejon, li volis lerni la teksartonkaj mi ne malhelpis lin.La metiisto estas sia sinjoro.El-lerninte �in li devis en la mondon.Ji�i �iam diris, ke me-tiisto, kiu nur post bakforno sidas, valoras neniom.Postkelkaj jaroj li revenis, establis sin en Dobru�ka, kaj li141AVINJOeLIBRObone statas.La knabinojn mi kutimigis al �ia hejmlaboropor povi ilin okupi en bona servo; sed jen mia kuzino elVieno alveturis en la vila�on, Terezka pla�is al �i, kaj lakuzino deziris kunpreni �in kaj zorgi pri �i.Estis malfa-cile por mi, sed mi pensis, ke mi nebone farus, malhel-pante �in en la feli�o, se �i intencas iri en la mondon.KajDorotka estas bona virino, ili havas solidan mastrum-ejon en Vieno kaj neniujn infanojn! x
i zorgis pri Terez-ka kiel patrino, kaj belan doton �i donis al �i, kiam �iedzini�is.Nur tio min iom �agrenis, ke tiu knabino elek-tis germanon, sed nun mi ne pensas plu pri tio, Jan es-tas tre bona kaj inteligenta homo, nun ni jam bone kom-prenas unu la alian.Nu, kaj la genepoj, ili estas miaj.Anstata� Terezka iris en Vienon Johanka.Pla�as al �i tiekaj la�dire �i bone fartas. Tiu junularo havas jam alianprudenton; mi neniam volis forlasi la hejmon kaj preci-pe ne iri inter fremdan popolon.Post kelkaj jaroj mortis miaj gepatroj, en ses semajnojsinsekve.Trankvile ili foriris de la mondo, kvaza� oniestingus kandelon; Dio ne lasis ilin turmenti�i kaj ili nebezonis sopiri unu je la alia; ili vivis kune sesdek jarojn.Mole ili sternis sin, mole ili dormos.Dio donu el ili eter-nan gloron! Kaj �u vi ne sopiris la �eeston de la infanoj, kiam �iujtri foriris de vi? demandis la princino.142AVINJOeLIBRO Ah, mo�ta sinjorino, sango ne estas akvo.Tiam mimultfoje ploris, sed al la infanoj mi diris nenion por neamarigi ilian feli�on.Kaj neniam mi estis sola, infanoj ne�esas naski�i kaj tiel oni havas �iam ion por prizorgi.Kiam mi vidis ilin �e la najbaroj kreski de la lulilo kajka�o, �ajnis al mi, ke ili estas miaj propraj.Oni devashavi bonan koron al aliaj, tiam oni estas anka� amata.Ili estis multe petintaj min, ke mi veturu en Vienon; ho,mi scias, ke mi tie estus trovinta bonajn homojn kiel ali-loke kaj ke mi estus tie bone prizorgata, sed estas jagranda distanco kaj maljuna homo ne ta�gas por voja-�o, oni estus kiel vaporo super poto.Dio povus pri mirememori kaj ni tamen volonte lasus la ostojn en la hej-ma tero. Sed, mo�ta sinjorino, mi komencis �i tie ra-konti, kvaza� mi estus hejme �e �pinado; senkulpigunian familiarecon, aldonis avinjo, finante sian rakonta-don kaj levi�is de la se�o. Via rakontado, maljunulino, estis al mi tre agrabla, vie� ne scias, kiel danka mi estas al vi por �i, diris la prin-cino, metante la manon sur la �ultron de avinjo. Sednun venu kun mi al matenman�o, mi pensas, ke la infa-noj anka� ekhavis apetiton al man�ado. Tion dirinte, �ikondukis avinjon el la kabineto en la salonon, kie estispreparitaj kafo, �okolado kaj diversaj fremda�oj. La�ambristo atendis la signon, la� ordono de la princino li143AVINJOeLIBROtuj kuris por venigi la grafidinon kaj la infanojn, postkelkaj momentoj �iuj rapide alkuris, la grafidino petoliskiel infano kun ili.  Rigardu, avinjo, kion donis al nifra�lino Hortensie! �iuj samtempe vokis, montrante di-versajn multekostajn donacojn.  Ho, ho, de post mianaski�o, mi ne vidis tion; sed �u vi anka� bonmore dan-kis?La infanoj jesis. Sed kion diros Man�inka, kiam �i vidos tion, kaj Cilkakaj V�clav? demandis avinjo. Kiuj estas tiuj Man�inka kaj Cilka kaj V�clav? de-mandis la princino, volonte volante scii la finon kaj lakomencon de �io. Tion mi diros al vi, kara princino, mi scias tion de lainfanoj, rapide diris la grafidino. Man�inka estas fili-no de la muelisto, kaj tiu Cilka kaj V�clav estas infanojde iu gurdisto, kaj li havas ankora� kvar.Barunka rakon-tis al mi, ke ili man�as katojn, sciurojn kaj kornikojn, keili havas nenion por man�i kaj neniujn vestojn, ke la ho-moj abomenas ilin. �u pro tio, ke ili estas malri�aj, demandis la princi-no,  a� �ar ili man�as katojn kaj sciurojn? Pro tio, certigis avinjo. Nu, sciuro ne estas malbona man�a�o, mi mem �ingustumis, opiniis la princino.144AVINJOeLIBRO Ho, mo�ta sinjorino, estas diferenco, man�i ion proplezuro a� pro malsato. La gurdisto havas dank al Diosanan stomakon; la infanoj, kompreneble, anka� multonbezonas, kaj �ion tion li estas gajnanta per tiu muziko.Tio estas malfacila, malmulte por meti sur sin, malmulteen sin kaj la domo malplena kiel manplato [ Pobierz całość w formacie PDF ]