[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z tego powodu obserwuje się wiele przypadków, które bez większej przesady można by określić "syndromem 3-letniego urlopu wycho wawczego".Zespół objawów jest typowy: brak podstawowych na wyków samoobsługi, nadmierna zależność emocjonalna od matki, lęk przed pozostaniem samotnie nawet na krótką chwilę, słabo zorgani197zowana aktywność, brak samodzielności nawet w zabawie.Matki opacznie pojmujące sens urlopu, potrafią w ciągu 3 lat tak głęboko utrwalić szereg nieprawidłowych zachowań dziecka, że w konsekwencji wymaga ono pomocy specjalisty.W wieku przedszkolnym, jak już wcześniej pisałam, spotykamy się z przypadkiem tzw.nerwowości dziecięcej, zwanej też neuropatid, która nie jest nerwicą, lecz może stanowić wstępny etap w jej rozwoju'.Charakteryzują ją, powstające pad wpływem czynników społecznych, objawy wegetatywne powiązane z zaburzeniami neurodyriamicznymi pod postacią pobudliwości emocjonalnej, zmienności nastrojów, zaburzeń łaknienia, okresowego moczenia mimowolnego.Za przyczynę tych zaburzeń uznaje się zwiększoną wrażliwość układu nerwowego na niekorzystne warunki środowiskowe, uwarunkowaną genetycznie bądź nabytą w okresie okołoporodowym (mikrouszkodzenie c.u.n.).W podsumowaniu informacji o zaburzeniach czynności emocjonalnych u dzieci w wieku przedszkolnym należy podkreślić, że w tym okresie życia raczej nie mówi się o nerwicach, które rozpoznawane są w starszym wieku, a głównie o zaburzeniach emocjonalnych, które występują pod postacią reakcji nerwicowych i zachowań nerwicowych.O istnieniu zaburzeń emocjonalnych órzeka się; gdy intensywność i rodzaj reakcji odbiegają od zachowania.normalnego dla danego wieku życia dziecka: a) reakcje emocjonalne o charakterze negatywnym występują częściej niż pozytywne, b) dziecko sprawia wrażenie zobojętniałego, c) reakcje są niewspółmierne do siły bodźców, d) dziecko nie kontroluje swych reakcji uczuciowych zgodnie z wymaganiami otoczenia, e) przeważają reakcje uczuciowe prymitywne, charakterystyczne dla dzieci młodszych, f) reakcje uczuciowe na sytuacje społeczne są słabe, g) wytworzyły się uogólnione, niewłaściwe postawy emocjonalno-uczuciowe w postaci negatywnego stosunku do kolegów, wycofania się z aktywności w określonych sytuacjach społecznych E.Zaburzenia emocjonalne najczęściej narastają stopniowo, mając swój początek we wczesnym dzieciństwie.Na przykład objawy tzw.1 H.Spionek Zaburzenia rozwoju.Op.cit., s.260.= H.Nartowska Opóźnienia i dysharmonie.Op.cit., s.9.1-92.nerwowości dziecięcej przysparzają kłopotów otoczeniu, co sprzyja pogłębianiu wadliwego oddziaływania wychowawczego.Trudności, związane np.z przejściem do przedszkola, stają się czynnikiem ner~;Wicorodnym.Pojawiają się pierwsze reakcje nerwicowe, a następnie powstają wielokierunkowe powiązania przyczyn i skutków (sytuacja E'~,rudna - symptomy)'.Jeżeli proces ten postępuje, to prowadzi on ido nerwicowego rozwoju osobowości i nerwicy.Zaburzeńia emocjonalne występują też w przebiegu psychoz dzie ięcych, jak schizofrenii i cykloferenii.Zagadnienia te, podobnie jak ~, problem autyzmu wczesnodziecięcego, jako zbyt specjalistyczne i do ~~tyczące nielicznych przypadków dzieci, zazwyczaj nie objętych opieką °'przedszkoli, pominięto w niniejszym podręczniku.Omówione zaburzenia emocjonalne często występują z zaburzeniami innych czynności, co obserwuje się na przykład u dzieci z nieprawidłowym rozwojem psychoruchowym.Zdaniem H.Nartowskiej dzieje się tak dlatego, że:1.Opóźnienia i dysharmonie rozwoju są najczęściej wynikiem uszkodzeń c.u.n., które obniżają jego siłę i odporność, mogą być zlokalizowane w obrębie tych struktur nerwowych, które odpowiedzialne są za regulację reakcji emocjonalnych.2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]