[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wybierając się do laboratorium, by wziąć udział w autopsji, Platt czuł nowy ciężar na swoichbarkach.Nie miał nawet okazji spojrzeć na próbki krwi.Ganz się śpieszył, nie tylko dlatego, żechciał mieć jakąś odpowiedz
, zanim umrze następny żołnierz, ale także z powodu sztormu.Plattchętnie by mu powiedział, żeby zwolnił.Czasami na takie odpowiedzi trzeba czekać tygodniami, anawet miesiącami.Wiedział jednak również, dlaczego ściągnięto go tutaj.Kapitan Ganz pokładałw nim wszelkie nadzieje, ufał, że uznawany za wybitnego eksperta pułkownik wykryje obecnośćjakiegoś wirusa lub nowego śmiertelnego szczepu bakterii.Oczekiwał cudu.Natomiast Platt napodstawie tego, co zdołał zobaczyć w krótkim czasie od swojego przyjazdu, doskonale wiedział, że- o ile nie stanie się cud - nie będzie żadnych natychmiastowych rozwiązań.Wciąż myślał o młodym żołnierzu, który zmarł minionej nocy.Mówili, że wymiotowałzielonym płynem, zanim zapadł w śpiączkę.Kiedy Platt go ujrzał, wyglądał bardzo spokojnie.Zjego ust wydobył się pojedynczy jęk, podczas gdy organizm walczył o tlen.Wokół operowanegomiejsca Platt nie dostrzegł opuchlizny.%7łołnierz nie gorączkował, chociaż sądząc z mokrej pościeli,w ciągu godzin poprzedzających zgon obficie się pocił.y
renice nie były powiększone, nie miał teżpopękanych naczynek.Dopiero w ostatniej godzinie życia serce zwolniło, a ciśnienie krwi zaczęło gwałtownie spadać.%7łołnierz nie odzyskał już przytomności.Platt nie wiedział, czym zarazili się ci młodzi ludzie, alebyło to coś podstępnego, okrutnego i śmiertelnego.ROZDZIAA
DWUNASTYMontgomery, AlabamaBenzyna trysnęła i spryskała buty Maggie, zanim odsunęła się od dystrybutora.- Do jasnej cholery, Wurth! Niech mi pan raz jeszcze wyjaśni, dlaczego zastępca dyrektoraDepartamentu Bezpieczeństwa Narodowego nabiera benzynę do kanistrów i wozi je w swoimsuvie.Nie powinien pan przypadkiem zamówić całego mnóstwa ciężarówek, żeby dostarczyłyzapasy paliwa ofiarom huraganu?- Jakim ofiarom? To mój osobisty zapas.Niech pani włoży ten ostatni kanister obok butelek zwodą.Zdjęła buty i wrzuciła je na tył samochodu razem z kanistrem.Asfalt palił ją w stopy przezkrótką chwilę, zanim znowu usiadła na miejscu pasażera.Pomimo nieznośnego upału otworzyłaokno.Od oparów benzyny rozbolała ją głowa, a według jej kalkulacji czekały ich jeszcze trzygodziny jazdy.Wurth zajął miejsce za kierownicą i podał jej schłodzoną puszkę dietetycznej pepsi.To była jegogałązka oliwna.Maggie ją przyjęła.- Jeszcze mi pani podziękuje, że wziąłem cały sześciopak z lodówki.Kiedy dotrzemy doPensacoli, większość półek będzie wyczyszczona, a na stacjach benzynowych albo będą kolejki,albo pustki.A nie ma absolutnie nic gorszego, niż utknąć na drodze huraganu tylko dlatego, że niewystarczyło pani benzyny, by zwiać w spokojne rejony.- Myślałam, że pan nie powinien stamtąd uciekać.%7łe pan ma być jak kawaleria.Zaśmiał się i potrząsnął głową.- Skąd pani takie pomysły przychodzą do głowy, 0'Dell?- Nie powiedział mi pan jeszcze, dlaczego został pan wysłany do Panhandle, skoro mieszka panw Nowym Orleanie.Czy Nowy Orlean nie znajduje się na drodze huraganu?- W Nowym Orleanie są wszystkie media.- Włączył się na powrót do ruchu na drodzemiędzystanowej.Kiedy zdała sobie sprawę, że to koniec wyjaśnień, dopytała:- Tak, tam są wszystkie media, ale.- Wie pani lepiej ode mnie, jak to działa.Wcześniej niż mnie wessała panią ta federalnabiurokracja.Skoro wszystkie media są w Nowym Orleanie, to znajduje się tam również dyrektor.Ale nie jego zastępca.- Hm.- Nie do wiary, że sama na to nie wpadła.- Co mi przypomina - Wurth spojrzał na nią - że może pora, by mi pani wytłumaczyła, jakimcudem znalazła się pani wczoraj na linii ognia?- Tak pan słyszał?- Tak mi powiedziano.Nie powinna się dziwić, że Kunze obwinił ją za cały ten incydent.- Co dokładnie powiedział panu mój szef?- Nie powtórzę jego słów, ponieważ nie używam takiego języka w towarzystwie damy, alesedno jego wypowiedzi sprowadza się do tego, że pani wszystko schrzaniła.Nie przewidziała panitego [ Pobierz całość w formacie PDF ]