[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jezzie pod każdym względem olśniewała.Uśmiechnęła się delikatnie.- Już mi dużo lepiej.I chyba prawie całkiem ozdrawiałam.Wyszła na werandę i utonęła w moich ramionach, a wtedy i ja poczułem, że zdrowieję.Tuliłem ją i myślałem sobie, że oto przez jakiś czas znajdowałem się sam jeden na obcejplanecie.Widziałem siebie pośród księżycowego krajobrazu.Do mnie należało znalezienie kogośnowego, z kim mógłbym być.Kogo mógłbym znów pokochać.- Opowiedz mi o wszystkim, co się działo.Jak to jest zniknąć z powierzchni ziemi? -spytałem.Jej włosy pachniały świeżo i czysto.Cała była świeża, jak nowa.- Nawet całkiem przyjemnie.Odkąd skończyłam szesnaście lat, ani razu się nie zdarzyło,żebym nie pracowała.Przez pierwsze parę dni było trochę strasznie, ale potem już w porządku -odparła, z twarzą wciąż na mojej piersi.- Tylko jednej rzeczy mi brakowało - szepnęła.- Chcia-łam, żebyś ty był tam ze mną.Nic nie poradzę, jeśli to brzmi tandetnie.Takie słowa chciałem usłyszeć.- Przyjechałbym - powiedziałem.- Ja musiałam to zrobić po swojemu.Musiałam wreszcie wszystko przemyśleć.Alex, donikogo poza tobą nawet nie zadzwoniłam.Wiele się o sobie dowiedziałam.Może nawet wreszciewiem, kim naprawdę jest Jezzie Flanagan.Uniosłem jej głowę i spojrzałem w oczy.- Powiedz mi, czego się dowiedziałaś.Powiedz, kim jest Jezzie.Ramię w ramię weszliśmy do środka.Jednak Jezzie nie powiedziała zbyt wiele o tym, kim jest ani czego dowiedziała się osobie w domku nad jeziorem.Szybko popadliśmy w stare przyzwyczajenia, za którymi -przyznam szczerze - zdążyłem się stęsknić.Zastanawiałem się, czy wciąż jej na mnie zależało.Na ile rzeczywiście miała ochotę wracać do Waszyngtonu.Potrzebowałem z jej strony jakiegośznaku.Jezzie zaczęła mi rozpinać koszulę i nie było mowy o tym, żebym próbował jąpowstrzymać.- Tak bardzo za tobą tęskniłam - szepnęła przytulona do mojej piersi.- A ty za mną?Musiałem się uśmiechnąć.W tej chwili mój stan fizyczny był oczywistą odpowiedzią najej pytanie.- A jak myślisz? Zgaduj.Jezzie i ja trochę tamtego wieczoru zaszaleliśmy.Wspominałem noc, kiedy pod naszympokojem pojawili się ludzie z  National Star.Jezzie była teraz zdecydowanie szczuplejsza izgrabniejsza, chociaż i przed wyjazdem miała świetną formę.Poza tym opaliła się na całym ciele.- Kto jest ciemniejszy? - zapytałem z szerokim uśmiechem.- Oczywiście, że ja.Brązowa jak czekoladka, jak to się mawia nad jeziorem.- Teraz to ty mnie olśniewasz swoją błyskotliwością - powiedziałem.- Aha.Myślisz, że długo tak damy radę? Gadać i patrzeć bez dotykania.Rozepniesz dokońca koszulę? Proszę.- Podnieca cię to? - spytałem.Głos trochę mi grzązł w gardle.- Aha.Wiesz co? W ogóle możesz zdjąć tę koszulę.- Miałaś mi powiedzieć coś, czego się o sobie dowiedziałaś na osobności -przypomniałem.Spowiednik i kochanek w jednym.Całkiem seksowne połączenie.- Możesz mnie teraz pocałować.Pod warunkiem że chcesz.Pocałujesz mnie tak, żebyśmysię zetknęli tylko ustami?- Hmm, no nie wiem.Trochę się obrócę w tę stronę.A teraz w tę.Swoją drogą, czy tymnie przypadkiem nie próbujesz uciszyć?- Dlaczegóż miałabym to robić, doktorze detektywie?Rozdział 70Znowu rzuciłem się w wir pracy.Obiecałem sobie, że w ten czy inny sposób rozwiążętajemnicę porwania.Czarny Rycerz nie pozwoli się pokonać.Pewnego paskudnego, zimnego i deszczowego wieczoru powlokłem się samotnie dodomu Niny Cerisier.Dziewczyna wciąż była jedyną osobą, która na własne oczy widziała wspólnika Sonejiego.Zresztą i tak byłem w okolicy.Jasne.A dlaczego zabrnąłem po nocy, w deszczu i chłodzie, do Langley Terrace? Bo zmieniłemsię w świra, który wciąż szukał kolejnych informacji o porwaniu sprzed półtora roku.Bo od conajmniej trzydziestu lat byłem absolutnym perfekcjonistą.Bo musiałem się wreszcie dowiedzieć,co się stało z Maggie Rose [ Pobierz całość w formacie PDF ]