[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie rozumiem, dlaego on to robi.Przecie\
to nie ma sensu.- Nie rozumie pani?- zdziwił się, zaskoczony jej uwagą.ajwyraz
niej chce, \
ebym przestał się zajmować naszą sprawą. idocznie uwa\
a mnie za powa\
ną przeszkodę.- Dlaczego miałby to uzyskać, zabijając panawrogów?- Kiedy nie powiodła się próba zamachu na mnie, doszedł [pewne do wniosku, \
e nie mo\
eponownie ryzykować, szuka ięc innych sposobów rozwiązania tego problemu.- Co pan ma namyśli?- Przypuszczam, \
e śmierć Oswynna miała być ostrze\
e niem.Tym razem duch niewątpliwiebędzie chciał skuteczniej mi zagrozić.Być mo\
e uwa\
a, \
e jeśli Pawilony Marzeń zostanąuwikłane w skandal z morderstwem, narobi mi dość kłopotów, by odwrócić moją uwagę odinnych spraw.- Tak, oczywiście.Pańskie interesy mocno by ucierpiały, gdyby na terenieogrodów znaleziono martwego człowieka.- Mo\
e tak, a mo\
e nie.Z doświadczenia wiem, \
etego rodzaju mro\
ące krew w \
yłach atrakcje pociągają publiczność.Kto wie, czy morderstwo wogrodach rozrywki nie zwiększyłoby ich popularności.- Có\
za przera\
ające spostrze\
enie.Czy\
by naprawdę tak było?- Podejrzewam, \
e jego celem nie jest zaszkodzenie moim interesom.- Co jeszcze mógłby zyskać,zabijając Glenthorpe a? Artemis zawahał się, ale postanowił powiedzieć całą prawdę.-Mo\
liwe, \
e prawdziwym jego celem jest wplątanie mnie w proces o morderstwo.- Pana?- Madeline spojrzała na swego towarzysza oczami rozszerzonymi zdumieniem.- Wielki Bo\
e,Artemisie, czy naprawdę wierzy pan, \
e jeśli zwłoki zostałyby znalezione na terenie Pawilonów,pan, jako właściciel, byłby podejrzany o popełnienie zbrodni? Ale\
to nieprawdopodobne.-Wcale nie takie nieprawdopodobne, jeśli wez
mie się pod uwagę, \
e zamordowany był moimśmiertelnym wrogiem i to ja doprowadziłem go do ruiny - odparł Artemis.- Tak, terazrozumiemszepnęła Madeline.- Ten morderca najwyraz
niej zna wszystkie pana tajemnice, jakgdyby naprawdę był duchem potrafiącym przenikać przez ściany.- Próbuje wyłączyć mnie z tejsprawy, \
eby zająć się panią.Widocznie podejrzewa, \
e pani jest w posiadaniu klucza dorozwiązania jego zagadki.JLzięki doświadczeniu Latimera i znajomości podejrzanych dzielnic,jaką zdą\
ył zdobyć Zachary, szybko dotarli na miejsce.Artemis kazał Latimerowi zatrzymaćpowóz w bocznej uliczce, w pobli\
u południowej bramy.- Dlaczego stajemy tutaj?- zapytała Madeline.- Na wszelki wypadek.- Artemis otworzył drzwi powozu i wyskoczył naulicę.- Posłuchaj uwa\
nie, Latimer.Ty i pani Deveridge zostaniecie tutaj.Stąd będzieciedyskretnie obserwować bramę.- Dlaczego musimy tu zostać?- Madeline wysunęła głowę z okna powozu.- Dlatego, \
e gdybyśmy nie zdołali zapobiecmorderstwu, zabójca najprawdopodobniej będzie chciał wnieść zwłoki Glenthorpe a na terenPawilonów Marzeń przez tę właśnie bramę.- Rozumiem.- Madeline grzebała przez chwilę wtorebce, wreszcie wyjęła z niej mały pistolet.- Ja i Latimer mamy zatrzymać mordercę, jeślirozminie się z panem i Zacharym?- Nie! Nie próbujcie go zatrzymywać.- Artemis podszedł do okna.- Proszę posłuchać uwa\
nie.Musicie tylko obserwować, w jakim kierunku idzie po wejściu do parku, ale nie wolno wam siędo niego zbli\
yć.Czy to jasne?- Ale\
, Artemisie.-.-.- Ten człowiek jest groz
ny, Madeline.Nie wolno pani ryzykować \
ycia swojego i Latimera.Musicie go tylko śledzić, nic więcej.- A co wy zamierzacie zrobić? To znaczy pan i Zachary?- Spróbujemy go złapać, zanim zrobi coś złego.- Artemis spojrzał na swego informatora.- Jesteśgotowy?- Tak, sir - odparł Zachary i zeskoczył z kozła.Madeline wychyliła się z okna.- Artemisie, musi mipan obiecać, \
e będziecie bardzo, bardzo ostro\
ni.- Oczywiście, będziAny.Uśmiechał się dosiebie, oddalając się od powozu.Ani ona, ani on nie wspomnieli przez cały dzień o gorącymwyznaniu miłości, które wygłosiła ubiegłej nocy.Odnosił wra\
enie, \
e Madeline próbujeudawać, i\
nic takiego nie zaszło, a on, na razie, był zadowolony z tej gry [ Pobierz całość w formacie PDF ]