[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bosch był świadkiemprzeró\
nych zachowań i \
adne nic nie znaczyło.Jedna znajgłośniej krzyczących i lamentujących osób, jakie zdarzyłomu się spotkać podczas jednej sprawy, okazała się zabójcą.Lekcewa\
ąc przeczucia i podejrzenia Garcii, Boschjednocześnie lekcewa\
ył samego naczelnika.Garcia i Greenna początku śledztwa popełnili wiele błędów, które potemusiłowali poprawić, prowadząc szablonowe dochodzenie wsprawie morderstwa.Potwierdzała to księga.Ale Bosch ju\
się domyślił, \
e wszystkie właściwe posunięcia byłyprawdopodobnie dziełem Greena.Takie podejrzenia powinnamu ju\
nasunąć informacja, \
e Garcia porzucił wydziałzabójstw dla zarządzania departamentem.- Jak długo pracował pan w wydziale zabójstw? - zapytałBosch.- Trzy lata.- Tylko w Devonshire?- Owszem.Bosch szybko dokonał obliczeń.Na komendę Devonshireprzypadała niewielka liczba spraw.Wynikało z tego, \
eGarcia rozpracował najwy\
ej dwadzieścia kilka morderstw.Za mało, \
eby nabrać doświadczenia.Bosch postanowiłdrą\
yć dalej.- A pański były partner? Miał podobną opinię na tematRoberta Verlorena?- Był skłonny potraktować go bardziej ulgowo.- Jest pan z nim jeszcze w kontakcie?- Z kim, z ojcem?- Nie.Z Greenem.- Nie, ju\
dawno przeszedł na emeryturę.- Wiem, ale czy jest pan z nim w kontakcie?Garcia pokręcił głową.73- Nie, Green nie \
yje.Kiedy odszedł ze słu\
by,przeprowadził się do okręgu Humboldt.Nie powinienzabierać ze sobą broni.Miał za du\
o czasu i nic do roboty.- Popełnił samobójstwo?Garcia skinął głową.Bosch wbił wzrok w podłogę.To nie śmierć Greena goporuszyła.Nie znał Greena.Uświadomił sobie po prostu, \
estracili łącznika ze sprawą.Od Garcii nie mogli się wieledowiedzieć.- A co sądziliście o motywie rasowym? - zapytał Bosch,nie dopuszczając do głosu Rider.- Rasowym? W tej sprawie? Nie widzę takiego tropu.- Mieszane mał\
eństwo, córka Mulatka, broń skradzionaczłowiekowi, którego nękano z powodów religijnych.- To mocno naciągane.Znalez
liście coś takiego u Mackeya?- Być mo\
e.- Có\
, myśmy nie mieli komfortu pracy nad podejrzanymz krwi i kości.Wtedy nie dostrzegaliśmy w sprawie takiegowątku.Garcia powiedział to z naciskiem i Bosch zorientował się,\
e dotknął czułego miejsca.Naczelnik nie lubił byćkrytykowany poniewczasie.śaden detektyw tego nie lubił,nawet niedoświadczony.- Teraz mamy człowieka i patrząc wstecz, mo\
emy tylkogdybać - wtrąciła szybko Rider.- Po prostu staramy się braćpod uwagę ró\
ne mo\
liwości.Garcia wyglądał na udobruchanego.- Rozumiem - rzekł.- Poruszyć niebo ziemię.Wstał.- Wcale nie mam ochoty nikogo poganiać i najchętniejgadałbym o tym cały dzień.Kiedyś wsadzałem ludzi dopudła, a teraz chodzę na zebrania na temat bud\
etu i strategii.I na to właśnie zasługujesz, pomyślał Bosch.Zerknął na Rider, zastanawiając się, czy partnerkazrozumiała, \
e oszczędziła sobie podobnego losu,przechodząc do wydziału spraw zamkniętych.- Mam do was prośbę - rzekł Garcia.- Kiedy zgarniecietego Mackeya, dajcie mi znać.Mo\
e przyjdę popatrzeć naniego przez okno.Tak długo na niego czekałem.- Nie ma sprawy, panie naczelniku - powiedziała Rider,odwracając spojrzenie od Boscha.- Na pewno niezapomnimy.Gdyby przyszło panu na myśl coś, co mogłobynam pomóc, proszę zadzwonić.Tu są wszystkie mojenumery.kładąc na stole wizytówkę.Wstała,74Garcia ruszył w kierunku drzwi, zmierzając na zebranie.- Sądzę, \
e mógłby pan coś dla nas zrobić - rzekł Bosch.Garcia zatrzymał się jak wryty i spojrzał na niego.- O co chodzi, detektywie? Muszę iść na to zebranie.- Być mo\
e spróbujemy wypłoszyć go z kryjówkiartykułem w gazecie.Dobrze by było, gdyby to wyszło odpana.Rozumie pan, były gliniarz z zabójstw, dziś naczelnik wkomendzie, któremu nie daje spokoju dawna sprawa.Dzwonido wydziału spraw zamkniętych i przekonuje ich, \
eby dalido zbadania próbkę DNA.No i proszę - jest czyste trafienie.Garcia pokiwał głową.Bosch widział, \
e doskonale udałomu się połechtać pró\
ność naczelnika.- Tak, to by się mogło udać.Zrobię, czego sobieza\
yczycie.Wystarczy zadzwonić i wszystko ustalimy.Mo\
ew  Daily News"? Znam tam parę osób.Gazeta wychodzi wDolinie.Bosch przytaknął.- O tym właśnie myśleliśmy.- To dobrze.Proszę dać mi znać.Czas na mnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]