[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Onepotrafią wyczuć słabość.Szczerze mówiąc, w domu, w którym mieszkam, jest kilku takich,którzy mogliby cię równie szybko zabić, jak zwrócić na ciebie uwagę. Chyba nie potrafię sobie tego wyobrazić powiedziała Mary. Zazdroszczę ci, że mieszkasz w dużym domu, w tej podmiejskiej dzielnicy.Wydajeszsię tutaj taka bezpieczna. Nie czuję się szczególnie bezpiecznie. Och, no cóż, chyba ja również nie potrafię sobie tego wyobrazić.Mary miała świadomość ciszy swojej sypialni, jej komfortu przesyconego zapachemperfum, wykrochmalonych koronek.Cassandra siedziała pośrodku jak dzikie stworzenie,blada, o haczykowatym nosie, chora, z grubą warstwą różu na policzkach, a jednak przezchwilę wydawało się, że to ona bardziej przynależy do tego miejsca niż Mary. Wspaniale opiekujesz się Zoe powiedziała. I Jamalem.Mam nadzieję, że wiesz, jakbardzo to doceniam. Nie dziękuj mi zaprotestowała Cassandra. Nawet się nie waż.Zoe jest moją córką.Jamal jest moim chrześniakiem.Nic dla ciebie nie zrobiłam.Mary spojrzała w jej surową, wycieńczoną twarz. Nie powiedziała. Chyba nie.Przepraszam. W porządku powiedziała Cassandra. To jest trudny okres, dziewczyna możezupełnie stracić orientację. Tak, masz rację. No to chyba tyle. Cassandra podniosła się ze skraju łóżka z lekkim grymasem bólu.Zejdzmy do naszych gości. Słusznie.Powinnyśmy wrócić na dół. Najpierw popraw trochę makijaż.Mary odwróciła się do lustra. Och, rzeczywiście.Cassandra stanęła obok niej. Kochanie, czy próbowałaś używać wodoodpornego tuszu do rzęs? Raz powiedziała Mary. Ale był za gęsty. Udoskonalili go.Technologia jeszcze raz wyszła naprzeciw naszym potrzebom. Wobec tego może spróbuję. W obecnych czasach powiedziała Cassandra taki tusz jest właściwie niezbędny. Chyba masz rację. Bez dwóch zdań.Och, mój Boże, czy to Opium? Mhm.Chcesz trochę? Może tylko odrobinę.Nic tak nie zabija odoru śmierci jak naprawdę dobre perfumy. Ależ, Cassandro. To był żart, moja droga.Powiedz, ale uczciwie, jak przez ten cały czas dawałaś sobieradę bez wodoodpornego tuszu do rzęs i poczucia humoru? Nie było to łatwe, możesz mi wierzyć powiedziała Mary. Nikomu nie jest łatwo.Nawet Zpiącej Królewnie w jej zamku. Wiesz, w połowie nie jestem tak silna, jak ci się wydaje. Silna? zdziwiła się Cassandra. Kochanie, uważam, że jesteś w opłakanym stanie, alemasz dobre serce.No dalej, zajmij się tym makijażem. 1994Constantine leżał na szerokim podwójnym łóżku, obserwując rozbierającą się Magdę.Teraz jego otoczenie wydawało mu się przyjazne, mniej więcej przyjazne.No dobrze,powiedzmy, że nie do końca ułożyło się tak, jak chciał.Jego obecne życie nie miało takiegouroku, jaki sobie wymarzył, tej całej otoczki, która towarzyszyła siostrom Gabor.Aleprzynajmniej część przypadła mu w udziale.Był właścicielem ogromnego domu i całkiemładnego kawałka ziemi; no i miał żonę, postawną i z własnym zdaniem, która robiła dobrewrażenie.Oczywiście daleko jej było do Mamie van Doren, ale i tak potrafiła zapędzić w koziróg żony innych facetów.W sprawach seksu zawsze mógł wybrać się do miasta i wziąć sobiedziwkę, nie wymagało to więcej starań niż kupno sześciopaku piwa.O wiele lepiej było w tensposób, naprawdę.W jego życiu płciowym zachodziły zmiany, niektóre z tych panienekdobrze znały się na robocie, a on wciąż, nawet teraz, w tym wieku, miał wzwód, gdy nowadziewczyna wsiadała do jego samochodu.Ogarniała go namiętność i podniecenie, jak gdybybył zupełnie młody.Wciąż to czuł, on, sześćdziesięciosiedmioletni mężczyzna, któremu sercejuż raz odmówiło posłuszeństwa.Miał coraz to nowe dziwki do wyboru, a także buntownicząoschłość i surowość własnej żony, miał doskonale utrzymany ogród, miał również wnuki.Ponadto był właścicielem łodzi żaglowej, którą niedawno kupił i przeznaczył dla Bena.Doskonały chłopak, dzieciak, który potrafił zrobić wszystko, którego nic nie było w staniepowstrzymać.Absolutnie nic.Był przystojny i silny, bystry i bogaty
[ Pobierz całość w formacie PDF ]