[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.-Tanar'ri są wyjątkowo wredne, odporne na magię, twarde jak żelazo, paskudne jak karaluchy, aw dodatku grają nieczysto.Potrafią wytwarzać ciemności, mają zdolność teleportacji itelekinezy.Jeżeli mamy je sprzątnąć, musimy to zrobić szybko! Naprawdę szybko, bo inaczejteleportują się i podniosą alarm.Enid rozpogodziła się.- Mogłabym je zająć zagadką!- To demony, skarbie.- Escalla wzruszyła ramionami.- Bawi je coś zupełnie innego.- Och.- Sfinks złożył łapy i zmarkotniał.Justicar wziął kawałek węgla, który zachował dla Popioła, i na ziemi narysował szkickomnaty.- Czy szkieletów jest na tyle dużo, że mogą nam przeszkodzić w poruszaniu się? -zapytał Escallę.- Nie, raczej nie.Jest ich może z tuzin.- A wszystkie kości są połamane? - Justicar zerknął na nią wymownie.- Jak gdybyspadły z wysoka?- Telekinezą! - Zdenerwowana Escalla odchyliła się do tyłu.- No, tak.Demony potrafiąunosić przedmioty siłą umysłu.- Odwróciła się do Henry'ego i dodała wyjaśniająco: - To jestpułapka! Telekinezą! Za pomocą siły umysłu podnoszą wchodzących na 30 metrów, a póz
niejrzucają o ziemię.Proste.Henry spojrzał na szkic i zbladł.-Więc jak je zabijemy i to jeszcze szybko, skoro siedzą trzydzieści metrów nad nami?- Och! - Wciąż naga, ale zdecydowanie pewna siebie, Escalla rozłożyła ramiona.-Chcesz zobaczyć, jak rozprawię się z tanar'ri, które pragną krwi i są cięższe ode mnie o kilkasetkilogramów? No to tylko patrz! Pod tą piękną główką pracuje wspaniały umysł.Justicar uświadomił sobie, że faerie właśnie szykuje się na jakiś kolejny głupi wyczyn.Skoczył do przodu, by ją powstrzymać, ale spóz
nił się o ułamek sekundy.Escalla tanecznymkrokiem zbliżyła się do drzwi i hałaśliwie zapukała.Pozostali rozpierzchli się na boki.- Hej, wy! - krzyknęła.- Halo, tam w środku! Czy ktoś tu zamawiał 60-centymetrowąboginię w przepasce biodrowej? Hej! Jestem zbyt mała, żeby dosięgnąć klamki.Otwórzcie!Trzasnęło i drzwi uchyliły się lekko, jak gdyby za pomocą magii - lub telekinezy.Escalla otworzyła je na oścież i krzyknęła wesoło.Wypaliła błyskawicą w sklepienie komory,niszcząc występ, na którym stał jeden z demonów.Stwór spadł, a Escalla krzyknęła, gdyrozpostarł skrzydła.Wbiegła do komnaty i rzuciła czar w stronę sufitu, który natychmiastprzysłoniła różowa, pachnąca truskawkami mgła.Wszystkie cztery tanar'ri ryknęły zwściekłości.Escalla zmieniała się w ogromy skałoczep i mocno przymocowała do podłogi.Jej jamagębowa miotała obelgi:- Hej, sępy! Walczycie tak samo z
le jak pachniecie? To nazywacie telekinezą? No dalej!Uruchomcie swoje płaty czołowe!Tanar'ri porzuciły wszelkie starania, by zachować rozsądek.Oszalałe z wściekłościrzuciły się ze szponami na skałoczep, bębniąc w jego grubą skorupę i próbując oderwać odpodłogi.Ogromne, śmierdzące, sępogłowe i paskudne demony wyły ze złości.- To wszystko, na co was stać? - drwiła Escalla.- Hej, dziobaki, do was mówię!Szczęk Beneluxa, którego ostrze przeszło przez ciało tanar'ri był muzyką dla uszufaerie.Wystawiła szypułkę z okiem i patrzyła, jak jeden z sępów zatacza się z białym mieczemwystającym z piersi.Justicar kopnięciem uwolnił ostrze, spadły jeszcze dwa ciosy i kolejnetanar'ri wylądowały na ziemi.Kusza Henry'ego wypaliła pięcioma feełtami w bok ostatniegodemona, który okręcił się, ruszył do ataku i padł, gdy z tyłu skoczyła na niego Enid.Walka rozgorzała na dobre.Justicar bronił się z furią przed szponami sępa.Henryrozwinął magiczną linę i posłał tanar'ri na ziemię, dusząc go sznurem.Escalla gwizdnęła,powróciła do swej zwykłej postaci i wybiegła na zewnątrz po ubranie.Wzięła laskę licza,popędziła za tanar'ri i jednym dobrze wymierzonym ciosem odrąbała mu nogę.Szponyoszalałego z bólu demona trafiły w powietrze, ponieważ faerie wykonała fantastyczne salto,opadła mu na plecy i grzmotnęła w czaszkę, podczas gdy Polk ugryzł go w tyłek.Ostatni zestworów zatoczył się, gdy Enid rozdarła go pazurami.Poleciały pióra, a Henry wbił miecz wpierś potwora.Drużyna wyniosła z potyczki mnóstwo ran i zadrapań, ale żadne nie było szczególniepoważne.Justicar wykorzystał leczące zaklęcia, a Escalla otrzepała dłonie.- Tak właśnie robimy to w lesie faerie!Zdyszany, ranny i odrobinę oszołomiony Henry oparł się o miecz.- O rany! Już.wcześniej.walczyłaś z tanar'ri?.- Kto, ja? Nie! Jestem bardzo grzeczną dziewczynką.- Escalla wzruszyła ramionami.-Ale powinieneś zobaczyć mnie w bitwie na poduszki! - Wzięła klejnot spowalniania czasu iobejrzała w nim pokój.- W porządku.Stoimy w gniez
dzie tanar'ri nad szczątkami czterechsępów!- Przestaniesz w końcu to robić? - oburzył się Justicar.- Hej! To cenne wspomnienia! Za dwa tygodnie będziemy to oglądać i śmiać się do łez!Justicar chrząknął i szepnął w ucho Escalli:- Większość z tego, co zobaczymy to zbliżenia twojego dekoltu.- Ach, tak.- Spojrzała na swój biust.- Cóż, w tych momentach możemy nałożyć torbęna głowę Henry'ego.No, dobra.A teraz poszukajmy skarbu!Nie zdążyli znalez
ć skrytki.Malutka żelazna piramida, którą zabrali spod drzwi Lolth,zaczęła wyrastać z sakiewki Jusa.Zakręciła się, przez moment błysnęła światłem i znikła.Wmgnieniu oka znikły też martwe tanar'ri, szkielety i krew, zostawiając śmiałków samychpośrodku ścieżki.Mgła wirowała.- Och, no cóż! - Starannie czyszcząc pazury, Enid przysiadła na tylnych łapach irozejrzała się dookoła.- Dobrze pomyślane.Ja tam nie lubię schodów.- Hej! - Zdumiona Escalla rozejrzała się z niedowierzaniem.- A mój skarb!?- A sępy w ogóle mają skarby? - Enid zdmuchnęła z nosa sępi puch.- Sądziłam, żenajbardziej lubią rozkładające się gnaty.- Może zbierały złote plomby! - upierała się faerie.- To przygoda, do cholery!Domagam się wynagrodzenia za udział w samobójczych misjach!Justicar schował miecz do pochwy i przykląkł, by zbadać mapę [ Pobierz całość w formacie PDF ]