[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dwukrotnie otarł się0 śmierć i cudem ocalał.Dostał potem przydział do Bagdadu, miałutrzymywać w stałej gotowości osobisty samolot dyktatora - prezydenta.Towarzyszył przywódcy podczas podró\
y do Chin, Libii i wielu innych krajów.Przyszedł rozkaz zamknięcia biura w Bagdadzie.Oznaczało to tak\
e koniec naszej obecności wBasrze.Musiałem zorganizować ewakuację siedmiorga zagranicznych pracowników.Pary\
przezchwilę rozwa\
ał mo\
liwość wyra\
enia zgody na moją działalność bez wizy.Do czasu, a\
zostanęzatrzymany i wydalony.Uznano to jednak za zbyt ryzykowne.Kampania medialna i dyplomatycznaw celu zmuszenia Iraku, by raz jeszcze przemyślał swą politykę odmawiania wiz organizacjomhumanitarnym? Najnowsza historia pokazała, \
e Saddam Husajn kompletnie lekcewa\
ył sobiemiędzynarodową presję.Nie mo\
na więc było niczego zrobić, nale\
ało wyjechać.A ja miałem jeszcze tony zapasów w magazynach.Musiałem wynająć ponad trzydzieścicię\
arówek, by wywiez
ć ich jak najwięcej do Kurdysta-nu.Jeśli chodzi o resztę, Genevieve zrobiłami listę instytucji publicznychi prywatnych, które miałem obdarować w Bagdadzie: zakony \
eńskie, grupy protestanckie, pomoc społeczna itp.Zostało nam jeszcze sporo od\
ywek; dostarczyliśmy je szpitalom pediatrycznym.Do jednej z cię\
arówek, które wiozły lekarstwa do Kurdystanu, wsunąłem mojegoharleya-davidsona.Szlag by mnie trafił, gdybym musiał zostawić go w Bagdadzie.Zamknięcie Basry odbyło się szybko, prawie bez bólu serca, bo problem niedo\
ywienianajwyraz
niej przestawał istnieć w tym regionie.Rozdzielając znaczne ilości artykułów\
ywnościowych między szpitale pediatryczne, byliśmy przekonani, \
e dokończą naszą robotę.Obydwaj nasi ludzie z Basry błyskawicznie spakowali walizki i pojechali ze mną do Bagdadu,jakby udawali się na comiesięczne zebranie.Wówczas jeszcze nie rozumieliśmy, dlaczego Saddamowi Husajnowi tak bardzo zale\
ało napozbyciu się pracowników humanitarnych.Przecie\
oddawaliśmy mu przysługę, zajmując się jegoludem i oszczędzając mu powstań.I tym razem dopiero póz
niej zrozumieliśmy, \
e zamierzałwykonać swoją brudną robotę na południu i nie chciał mieć świadków z zachodniej wspólnoty.Dla pracownika organizacji humanitarnej nie ma nic bardziej rozdzierającego ni\
zamykanie misji.Wyjazd.Skazanie na bezrobocie miejscowego personelu.To trudne.Ale w Iraku nie dałem się długoprosić.Czułem się wyczerpany.Dość się napatrzyłem.Nie byłem w stanie uwolnić się od tychobrazów.Widziałem za du\
o broni i za du\
o bezsensownej przemocy.Byłem niemal u kresu sił.Trzeba było wyjechać.Wywiez
liśmy poufne dokumenty organizacji w wielkich niebieskich kufrach.Zabraliśmy je domagazynów, gdzie zaczęliśmy je palić kartka po kartce.Chcieliśmy zrobić to dokładnie, bymiejscowi pracownicy, których tu zostawialiśmy, nie mieli kłopotów po naszym wyjez
dzie.Ostatniego dnia zorganizowałem wyjazdy konwojów ró\
nymi drogami.Genevieve w pierwszym,Eric w innym, a ja w samochodzie, który wywoził du\
y sprzęt: telefon satelitarny, instalacjęłączności radiowej itp.Całe podstawowe wyposa\
enie.Wszystko, czego Irakijczycy mogli niepozwolić nam wywiez
ć; zwłaszcza \
e robiliśmy to, by przekazać sprzęt tym  dzikusom" Kurdom.Przydało się sześć miesięcy odwiedzania punktów kontrolnych i więzy, które tak cierpliwie tkałem.Wybrałem drogę, którą uwa\
ałem za najbardziej pewną.Przybyłem ostatni, ale z kompletnym wyposa\
eniem.W Sulejmanii przed biurem czekała całaekipa MSF, tworząc szpaler honorowy.Prze\
yłem chwilę chwały.To nigdy nie powszednieje: oklaski,obcałowujące cię dziewczyny, wyciągnięte ręce, poklepywanie po plecach.Byłem z siebie dumny.Wspiąłem się po schodach biura MSF.Na górze siedział człowiek, którego nigdy wcześniej niewidziałem.Pykając fajkę, patrzył, jak się puszyłem.Miał imponujący wzrost, wyglądał naczterdziestkę.Podał mi rękę." Cześć, nazywam się Jean-Christophe." Dzień dobry, ja jestem Marc Yachon." A więc to ty jesteś logistykiem, który zorganizował tę ewakuację?" Tak!" Brawo, dobra robota.Ale jest 11.20, a w południe mam udzielić wywiadu Radiu France Internationale.Zamontuj mi satelitę.No tak.Zepsuł mi zabawę [ Pobierz całość w formacie PDF ]