[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A kiedy to się dzieje, czytelnik wręcz cieszy się w jej imieniu.Irene odsunęła się nieco z krzesłem, zasłuchana.Ja tymczasem pochyliłam się w stronę Thomasa. Wspominasz o  niej"  wtrąciłam. Kogo właściwie masz na myśli?Oboje spojrzeli na mnie, przy czym Irene lekko wybałuszyła oczy. O tobie, Charlotte  odparł ostrożnie Thomas, posyłając mi wielce wymowne spojrzenie pod tytułem Przestań się czepiać". Mógłbyś na przykład używać drugiej osoby, skoro jestem tu z wami, nieprawdaż?  zaszczebiotałam słodko. Przepraszam  odparł. Nawyk pisarski.Tak czy inaczej  ciągnął, znowu zwracając się do Irene jestem zachwycony.Tyle tu treści; podziwiam zwłaszcza wspomnienia z dzieciństwa i fragmenty o tym, jaką była  o,przepraszam: byłaś  buntowniczką.Sny też są fantastyczne; niesamowity jest ten powracający motyw gęsi.Ale najbar-dziej podoba mi się kategoria Nadzieje/Aspiracje. Pokój luster".Co to takiego? mógłby ktoś zapytać.A jednak rozu-miemy, czym jest.Rozumiemy, choć go nie widzimy.Motyw psa jest absolutnie bezcenny.Gęsi? Pies? To dobrze  powiedziała ostrożnie Irene. Błagałam Irene, żeby wspomniała o psie  dodałam w dobrej wierze. Wiedziałam, że w ten sposóbwzbogacimy opowieść. I udało się  przytaknął Thomas. Ten motyw pokazuje nam, że ona jednak potrafi dbać o żywą istotę,czego w przeciwnym razie raczej nie bylibyśmy pewni.Ważny jest i dlatego, że nie musimy jej kochać, ale musimy jąRLTlubić, a przynajmniej tolerować.To znaczy. dodał, poruszając się nerwowo na krześle i nie patrząc mi w oczy .ciebie, Charlotte.Zapadła cisza. I tak to wygląda  podsumował Thomas tonem prezentera telewizyjnego, który po odczytaniu wiadomości oludobójstwie zamierza rozpocząć serwis sportowy. Zdecydowanie kupujemy ten materiał.Pozostaje tylko kwestiaceny.Wymieniłyśmy z Irene spojrzenia pełne nadziei. Powiem szczerze  ciągnął  że planujemy rozpocząć działalność we wrześniu, z grupką Zwykłych iNiezwykłych, którzy naszym zdaniem w sensie medialnym rokują największe nadzieje.Chciałbym, żebyście naturalnie jeśli się zgodzicie  weszły w skład tej inauguracyjnej grupy.Jak na komendę w podnieceniu poruszyłyśmy nogami pod szykownie funkcjonalnymi krzesłami. To oznacza, że musicie szybko dokończyć prace.Za ten dodatkowy wysiłek  i na zachętę  proponujewam premie w wysokości dziesięciu kawałków, kiedy przekażecie mi gotowy szkic. Jako dodatek do opłaty za opcję?  upewniłam się. Tak jest, jako dodatek. Thomas przez chwilę napawał się widokiem naszych twarzy, bez wątpieniawyrażających zadowolenie. Powiem wam, czego chcę. Thomas wstał i zaczął przechadzać się po podłodze z lanegobetonu (czarnej i lśniącej jak asfalt), jakby intensywność doznań związanych z tematem rozmowy nie pozwalała mumówić dalej na siedząco. Jak już mówiłem, tło jest wspaniałe, ale pamiętaj, że jesteś Niezwykła.Najważniejsząsprawą ma tu być akcja  wypadek i to, co stało się póz
niej.Oczywiście mówił do Irene. Ja.to znaczy my.już nad tym pracujemy  odpowiedziała. Kilka wskazówek.Po pierwsze: dramatyzm.Emocje.Chcę dostać kule ognia śmigające nad polem kukurydzy.Mnóstwo jaskrawych, soczystych kolorów.Znajdz
w tym wszystkim piękno.Napisz jedno długie opowiadanie, a myzadecydujemy, co warto wykorzystać.Jeśli chodzi o motyw szpitala i rekonstrukcji twarzy, potrzebujemy jak największejliczby medycznych szczegółów.Pamiętaj: autentyczność jest początkiem i końcem tego produktu.Zacznij od karetki,syren, deszczu, izby przyjęć. Siostro, nie jestem pewien, czy ona z tego wyjdzie." Rozumiesz, o co mi chodzi.Niemówię jednak, że masz cokolwiek wymyślać  dodał, unosząc dłonie w obronnym geście. Mówię: znajdz
dramatyzm, znajdz
piękno, znajdz
napięcie w tym, co zaszło, i pokaż je nam.Być może masz wrażenie, że to na-ciągane, nienaturalne, ale w rzeczywistości jest wręcz odwrotnie.Pomyśl o Partenonie.Podczas całej tej przemowy Thomas ani na chwilę nie odrywał wzroku od Irene.Dlaczego, zastanawiałam się,skoro to ja jestem podmiotem, którego życie jest ponoć tak niezwykłe? Nie umiałam jednak zgłosić zastrzeżeń w taki spo-sób, by nie zrobić z siebie nadąsanej panienki.Zdobyłam się tylko na jedno pytanie: O Partenonie?Irene i Thomas zaczęli mówić jednocześnie i umilkli w tym samym momencie.Po krótkim turnieju uprzejmościIrene wyjaśniła mi, że minimalna asymetria w konstrukcji Partenonu powodowała iluzję doskonałości. O to ci chodziło, prawda?  spytała, spoglądając na Thomasa. Tak!  zawołał, zaskoczony i chyba trochę wzruszony. Właśnie o to mi chodziło.Tak więc.Aha.Podrugie. Odniosłam wrażenie, że nieznacznie się zawahał. Jak by to wytłumaczyć? Kraksa to kraksa.Wypadkichodzą po ludziach.Rzecz w tym, że nie chcemy, żeby chodziły po przypadkowych ludziach; chcemy, żeby miałyprzyczynę.Wiem, że brzmi to okropnie, kiedy ubieram to w słowa.RLTPrzeczuwałam, co chce powiedzieć.Podczas pierwszego lunchu Victoria mówiła o tym samym [ Pobierz całość w formacie PDF ]