[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W dodatku, tak, Marta uświadomiła mi, że to może byćrównież Paweł.Przecież nie wiem, czy te pigułki, którezaczęłam brać po przerwie, w ogóle działały.Przeczytałam tejnocy wszystko, co znalazłam w internecie o takich sytuacjach,komentarze lekarzy, opowieści dziewczyn, na forach polskich,angielskich, amerykańskich.Generalnie wiadomo tyle, że nicnie wiadomo.Jeśli miałam pecha, to w ogóle nie byłamzabezpieczona i mogłam mieć owulację właściwie wdowolnym momencie.Czyli mogę urodzić dziecko Pawła,Gracjana albo Marcela.Wyjaśnią to tylko testy DNA.Cooznacza jakiś koszmarny wstyd, proszenie ich wszystkich opolizanie patyczka lub oddanie krwi na potrzeby sądu.Szlag!Nigdy nie przypuszczałam, że znajdę się w takiej durnejsytuacji.Każdy, ale nie ja, mniszka i strażniczka moralności.Trzech potencjalnych tatusiów.- Matko boska! - jęknęłam, nagle robiąc się religijna.- Może chciałabyś zrobić ten test? - Marta sprowadziłamnie na ziemię.- W końcu nie wiemy przecież, czy w ogóle.Wiesz, to przecież nie musi być ciąża.- Jasne, to może być jeszcze menopauza! - jęknęłamgłośniej na samą myśl o mojej mamie, która miała ostatniokres koło czterdziestki.Po czym poszłam do łazienki i wysiusiałam z siebiebutelkę wina.- Nie ma kresek.Ani jednej - oświadczyłam Marcieminutę póz
niej.- Poczekaj, zaraz się pojawią.- Uśmiechnęła się do mnie.- Zawsze się pojawiają.Przynajmniej ta jedna, testowa.Nie pojawiła się.Ani jedna.- Zepsuty test? Przeterminowany? - Trudno mi byłozachować równowagę.- Raczej za dużo wypiłaś.- Marta pokiwała głową.-Powinnam od razu na to wpaść, lepiej byłoby poczekać paręgodzin.- Myślisz, że alkohol zabija te kreski? - Puknęłam się wczoło.To brzmiało absurdalnie.- Nie chodzi o alkohol, tylko o wodę - wyjaśniła.- Przyrozcieńczonym moczu test po prostu zwariował i nie pokazałżadnej kreski.Poczekaj do jutra i zrób rano następny.Od razupo wstaniu z łóżka.- Do jutra? Nie mam czasu na czekanie do jutra! Oszaleję,jeśli poczekam jeszcze choćby godzinę - jęknęłam. - W takim razie jedziemy do laboratorium - postanowiłaMarta.- Znam jedno, które od niedawna jest też czynne wniedzielę.Pobiorą ci krew i za godzinę wszystko będzie jasne.Nie znoszę pobierania krwi, ale tym razem wydawało misię znacznie ciekawszą perspektywą niż siedzenie bezczynniedo jutra.- Chcesz zadzwonić do Marcela? - zapytała Marta, kiedyzeszłyśmy na parking.- Do Marcela? A po co? - Nie rozumiałam.- No, chyba powinien być przy tobie w takiej chwili? Wkońcu to też jego dziecko.I coś mi mówi, że bardzo by się zniego ucieszył.Nie wytrzymałam i rozryczałam się na jej ramieniu.Apotem opowiedziałam jej całą tę durną historię o trzechpotencjalnych ojcach.Było mi strasznie wstyd, jednakmusiałam to z siebie wyrzucić.Marta, wbrew moim obawom, nie zbulwersowała się, niewyśmiała mnie, nie zemdlała i nie zaczęła prawić morałów.Powiedziała tylko:- No fakt, w tej sytuacji lepiej poczekać zzawiadamianiem kogokolwiek.MARTAByłam zbulwersowana.Miałam ochotę zemdleć albowyśmiać Lenkę za jej bezmyślność.Tylko co by to dało?Prawienie morałów po fakcie? Zebrałam się w sobie.Onapotrzebowała wsparcia, a nie stróża moralności.Zresztą taknaprawdę ona przecież nikogo nie zdradziła.Wobec każdego zfacetów zachowała się fair.Nie, nie było sensu roztrząsaćteraz tego wszystkiego.Zaczęłam rozumieć, dlaczego niechciała tego dziecka, dlaczego ta ciąża wydawała jej siękoszmarem.- Jeszcze miesiąc temu byłam zachwycona, oglądając poraz piąty Mamma mia - mówiła przez łzy.- Wydawało mi sięto takie zabawne.Trzech ojców, żaden nie ma pewności, czyto jego córka, ale wszyscy z radością biorą za niąodpowiedzialność i wypisują czeki.A teraz.teraz czuję sięjak tania dziwka! Jak ja mogłam z trzema facetami [ Pobierz całość w formacie PDF ]