[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Panie Gower, nie mam \
yczenia wychodzić za mą\
!Pan Gower uniósł w górę brwi.- Nie? A co z rzekomym kapitanem Frakenhamem?Do licha! Z zaskoczenia mózg Harriet stę\
ał w bryłę bezu\
ytecznego lodu.- Chciałam powiedzieć, \
e nie \
yczę sobie poślubić pana - poprawiła się.- Kapitan Frakenham to coścałkiem innego.Oczywiście, \
e za niego chcę wyjść.Jestem z nim zaręczona.- Zaiste.Jedno jedyne słowo, ale panu Gowerowi udało się nasycić je takim niedowierzaniem, \
e Harriet sięzawahała.Dobry Bo\
e, tylko nie to.Je\
eli pan Gower podejrzewa, \
e nie istnieje \
aden kapitanFrakenham, wszystko stracone.Bo chocia\
ubolewała nad tym, \
e matka wymyśliła dla niejkonkurenta, to myśl o utracie Garrett Park była po prostu nie do zniesienia.Przygładziła nerwowo spódnicę.- Jeśli ju\
mowa o kapitanie Frakenham, czy wspominałam, \
e przysłał matce sztukę jedwabiu?Pan Gower uniósł brwi.- Czy tak? Pani matka musiała się ucieszyć.40- To bardzo piękny jedwab.A dla mnie przysłał sznur pereł, a do tego po naszyjniku z muszelek dlaSophii i Ofelii.- Hmmm.Z rozkoszą bym je obejrzał.Czy mogłaby pani je przynieść?A niech to, i co ona.ma teraz zrobić? Nie spodziewała się po bankierze takiego grubiaństwa, alepana Gowera musiało coś opętać.Udało jej się niepewnie roześmiać.- Oczywiście, \
e mo\
e je pan zobaczyć! Nie jestem pewna, gdzie matka schowała jedwab, a perły sązamknięte bezpieczne pod kluczem.Mo\
e jak pan następnym razem przyjedzie z wizytą, przygotujęje panu do obejrzenia i.Bankier z uśmiechem potrząsnął głową.- Harriet, powinna pani wiedzieć, \
e od samego początku miałem wątpliwości co do tego kapitanaFrakenhama.Harriet usiłowała przełknąć, ale jej się nie udało.- O? Jakie\
to?- Nie wierzę, by była pani naprawdę zaręczona z jakimś kapitanem Frakenhamem, nie wierzęrównie\
, \
e pojawi się on w porcie z ładownią pełną złota i uratuje pani rodzinę oddalszych kłopotów.- Uśmiech pana Gowera graniczył z obelgą - Inni pracownicy banku mogąwierzyć, w co chcą, ale ja nie jestem taki naiwny.- Panie Gower, zapewniam pana, \
e naprawdę jestem zaręczona z kapitanem Frakenhamem.Jak śmiepan insynuować, \
e.- Nonsens.Harriet.panno Ward.pomówmy otwarcie, \
aden kapitan Frakenham nie istnieje.I naile zdołałem sprawdzić, nigdy nie istniał.- Czy pan zarzuca mi kłamstwo?- Przekonany jestem, \
e z
ródłem oszustwa była pani matka.Od samego początku wzbudziło onomoje zainteresowanie, napisałem więc do Londynu i zasięgnąłem języka.W rejestrach nie ma śladupo kapitanie Frakenhamie czy jego statku.- Pana informacje są błędne, bo mogę pana zapewnić, \
e.- O niczym mnie pani nie mo\
e zapewnić.- Pan Gower chwycił jej dłoń, nie da się ukryć, \
e mocno.- Harriet, okazałem pani i pani rodzinie bardzo wiele cierpliwości.Mo\
e być pani spokojna, \
ezachęcałem moich przeło\
onych, by przyjęli państwa niedorzeczną wersję o zacnym kapitanie, inadal tak będę postępował.- Pogładził ją kciukiem po knykciach.- Do czasu.Harriet z trudem udało się opanować dreszcz.- Nie wiem, o czym pan mówi.- Szarpnęła dłoń, ale Gower trzymał ją mocno.Zastanawiała się, coby zrobił, gdyby zaczęła krzyczeć, wyskoczyła za okno i rzuciła się do ucieczki przez ogród.- Harriet, niech mnie pani posłucha.- Podszedł o krok bli\
ej.- Mo\
e nie urodziłem sięd\
entelmenem, ale zanim umrę, zostanę nim, a po mnie moi synowie.Proszę, by pani za mniewyszła.Mo\
e pani na tym układzie tylko zyskać.- Co? Za miesiąc Garrett Park będzie nale\
ał do nas.- Tak, ale co wtedy będziecie państwo robili? Skąd wez
miecie fundusze na \
ycie?Harriet daremnie starała się wyrwać mu rękę.- Proszę, panie Gower.- Potrzebne mi jest pani wysokie urodzenie i koneksje, by wyrobić sobie nazwisko.Skłonny jestemprzymknąć nawet oczy na fakt, \
e pani rodzina nie radzi sobie finansowo i \
e pani bracia zachowująsię z sposób godzien ubolewania.Harriet bliska była eksplozji.Wyszarpnęła rękę z jego wilgotnego uścisku.Jak on śmie przychodzićtu i obra\
ać ją i jej rodzinę?- Panie Gower, nie chciałam tego mówić, ale nie zostawił mi pan wyjścia [ Pobierz całość w formacie PDF ]