[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niestety, dla Katona ta doktryna nie jest tematem dodyskusji, lecz sposobem życia. Ależ dowcipnym człowiekiem jest nasz konsul  sarknął213Katon głośno, gdy wszyscy się zaśmiali.Ale Cycero jeszcze nieskończył. Muszę przyznać, że kiedy byłem młodszy, tak samo intere-sowałem się filozofią.Moimi mistrzami byli jednak Platon iArystoteles.Nie wyznają oni tak radykalnych, skrajnych poglą-dów.Uważają, że łaski czasami mogą mieć wpływ na mędrca;że dobry człowiek odczuwa litość; że są różne stopnie zła i róż-ne kary; że mądry człowiek często najpierw czyni założenia,jeśli nie zna faktów; czasami wpada w gniew, czasami przeba-cza, a czasami zmienia zdanie; cnotą natomiast jest zachowywa-nie umiaru.Gdybyś poznał tych mistrzów, Katonie, pewnie niestałbyś się lepszym albo dzielniejszym człowiekiem.to nie-możliwe.ale może byłbyś bardziej wyrozumiały.Twierdzisz,że podjąłeś się tego zadania w interesie publicznym.Nie wątpię.Ale popełniasz błąd, bo za dużo myślisz.Bronię Lucjusza Mu-reny nie ze względu na przyjaz
ń, ale w imię pokoju, jedności,wolności, instynktu samozachowawczego.krótko mówiąc,mając na względzie dobro nas wszystkich.Posłuchajcie, sę-dziowie  zwrócił się do trybunału  posłuchajcie konsula, którycałe dnie i noce bez ustanku myśli o republice.Jest rzecząogromnie ważną, abyśmy pierwszego dnia stycznia mieli w pań-stwie dwóch konsulów.Są bowiem wśród nas ludzie, którzypowzięli plany zniszczenia miasta, rzezi jego mieszkańców,wymazania z map nazwy Rzymu.Ostrzegam was.Mój konsulatdobiega końca.Nie odbierajcie mi człowieka, który będzie czu-wał nad wami po mnie. Położył dłoń na ramieniu Mureny.Nie usuwajcie tego, któremu pragnę przekazać bezpieczną jesz-cze republikę, żeby bronił jej przed tymi śmiertelnymi zagroże-niami.Przemawiał tak trzy godziny; przerywał tylko na chwilę, żebynapić się rozcieńczonego wina albo otrzeć z deszczu twarz.Wjego wystąpieniu było coraz więcej pasji, w miarę jak się roz-grzewał, tak że nasunęło mi się skojarzenie z silną, zgrabną ry-bą,214która, na pozór martwa, zostaje wrzucona do wody i początko-wo unosi się na niej do góry brzuchem; znalazłszy się jednak wswoim żywiole, nagle macha ogonem i wraca do życia.Podob-nie Cycero jakby czerpał siły z samego aktu przemawiania izakończył wśród długo niemilknących wyrazów uznania nietylko ze strony publiczności, ale i samych sędziów.Był to dobryomen; kiedy policzono głosy, okazało się, że Murena zostałuwolniony od zarzutów przez przeważającą większość.Katon iSerwiusz natychmiast się oddalili, wielce przygnębieni.Cycerozostał na rostrach, żeby pogratulować konsulowi elektowi; wte-dy Klodiusz, Hortensjusz, a nawet Krassus z uznaniem poklepaligo po plecach i ruszyliśmy do domu.Wkroczywszy na naszą ulicę, zauważyliśmy, że przed wej-ściem do domu zatrzymał się okazały powóz.Podeszliśmy bliżeji zobaczyliśmy, że jest wyładowany srebrną zastawą, posągami,dywanami i obrazami.Na stojącym za nim wozie piętrzyły siępodobne towary.Cycero pospieszył naprzód.Przed drzwiamifrontowymi czekał Sanga, był blady jak ostryga. Co jest?  zapytał Cycero. Spiskowcy napisali listy. Doskonale!  Cycero klasnął w dłonie. Przyniosłeś je zsobą? Poczekaj, konsulu.To nie wszystko.Galowie jeszcze ichnie dostali.Kazano im przygotować się do opuszczenia miasta iprzyjść o północy pod Bramę Fontynaliańską.Tam mają sięspotkać z człowiekiem, który da im listy i będzie ich eskortował. A po co im eskorta? Bo mają pojechać do Katyliny.A potem z obozu Katylinywrócić do Galii. Na bogów, jeśli przejmiemy te listy, wreszcie będziemymogli ich dopaść!  Cycero zaczął chodzić tam i z powrotem pokorytarzu. Musimy zastawiać pułapkę  powiedział do mnie 215i złapać ich na gorącym uczynku.Poślij po Kwintusa i Attyka. Będziesz, panie, potrzebował żołnierzy  zauważyłem  idoświadczonego dowódcy. To musi być ktoś, komu można całkowicie zaufać.Wyjąłem tabliczki woskowe i rylec. Może Flakkus? Albo Pomptinus?  Obaj byli legatami owieloletnim doświadczeniu w dowodzeniu legionami, obaj teżdowiedli w ostatnim czasie, że są lojalni. Dobrze.Sprowadz
ich. A żołnierze? Moglibyśmy ściągnąć centurię z Reate.Jest nadal w ko-szarach.Ale nie mogą nic wiedzieć o czekającym ich zadaniu.Przynajmniej na razie.Wezwał Sositeusza i Laureę, szybko wydał konieczne pole-cenia i odwrócił się, żeby powiedzieć coś do Sangi, ale korytarzza nim świecił pustką, drzwi frontowe stały otworem, a na ulicynie było żywej duszy.Senator uciekł.Kwintus i Attyk przybyli w ciągu godziny, niedługo póz
niejprzyszli też obaj pretorzy, mocno zaniepokojeni nagłym we-zwaniem.Nie wdając się w szczegóły, Cycero wyjaśnił tylko, żewedług jego informacji delegacja Galów zamierza o północyopuścić miasto wraz z pewnym człowiekiem i on ma powodyprzypuszczać, iż zmierzają do Katyliny z obciążającymi go do-kumentami. Musimy zatrzymać ich za wszelką cenę, ale najpierwniech oddalą się od miasta. Z mojego doświadczenia wynika, że w nocy trudniej jestzastawić zasadzkę, niż się wydaje  zauważył Kwintus. Wciemnościach zawsze ktoś ucieknie.a jeśli zabierze z sobą do-kumenty? Nie możemy ich po prostu zatrzymać przy bramie?216Jednakże Flakkus, który był żołnierzem ze starej szkoły i słu-żył pod rozkazami Izaurykusa, sprzeciwił się natychmiast. Co za bzdury! Nie wiem, w jakiej armii służyłeś, bo ja niewidzę trudności.Znam nawet dobre miejsce na zasadzkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]