[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przyjechali rodzice Sandy.Uściskali córkę i rozpłakali się.Wyciągnęli Becky z garderoby i rozpłakali się znowu.Rzucali chłodnespojrzenia w stronę Shepa, dając mu do zrozumienia, że cokolwiek sięstało, to on jest winny.Potem matka Sandy zamknęła się w kuchni izaczęła piec.Ojciec wcisnął się w kąt kanapy i robił wszystko, żebyjakoś się trzymać.Przyszedł proboszcz.Posiedział z Sandy i Shepem.Przypomniał im,że Bóg nie zsyła ciężarów ponad ludzkie siły.Zapewnił, że wiarapomaga przetrwać najtrudniejsze momenty.Mówiąc o Dannym, używałczasu przeszłego, co wydawało się stosowne, ale jednocześniedoprowadzało Sandy do szaleństwa.Danny nie umarł.Danny nie był ciężarem.Był zdezorientowanym,przerażonym dzieckiem, zamkniętym w zimnej celi zakładupoprawczego z kratami w oknach.Jest w szoku, poinformował Sandy iShepa lekarz, gdy próbowali odwiedzić syna rano.Chłopiec leżałskulony, splatając ręce wokół kolan, jakby wyczerpany życiem chciałwrócić do łona.Nie, nie mogą się z nim jeszcze zobaczyć.Danny potrzebuje więcejczasu i więcej snu.Może jutro.Sandy nie chciała stamtąd wyjeżdżać.Nie chciała wracać do domu,gdzie w magiczny sposób pojawiały się zapiekanki, jedna po drugiej.Nie chciała widzieć matki, która szalała w kuchni przy kolejnym cieście,jakby to miało być kluczem do udanego życia.Nie chciała spędzić anijednej minuty więcej z księdzem, który niegdyś dał ślub jej i Shepowi, ateraz spoglądał na nich z pełnym wyższości współczuciem,zarezerwowanym zwykle dla trędowatych.Nie chciała patrzeć na drzwigarażu, gdzie rano ktoś wypisał czerwoną farbą:  Dzieciobójca.Danny nie był mordercą.Był dzieckiem.Jej dzieckiem.Ona, Sandy,musi odzyskać rodzinę.Musi być dzielnym wojownikiem, pogromcąsmoków.Ale nikt nie umiał jej powiedzieć, gdzie są te smoki, którym mastawić czoło.Nikt nie umiał wyjaśnić, co wydarzyło się wczoraj popołudniu i zamieniło jej ośmioletnią córkę w milczącą zjawę, atrzynastoletniego syna w masowego mordercę.Prawnik, Avery Johnson, rozmawiał z Sandy i Shepem w kuchni ichdomu.Wrócili właśnie z sądu dla nieletnich, ze wstępnegoprzesłuchania, które zaszokowało Sandy swoim nieformalnymcharakterem.Sala o zwykłych białych ścianach i pokrytej linoleumpodłodze nie różniła się zbytnio od szkolnej klasy.Widok dwóchprawników w eleganckich garniturach najwyraz
niej zaskoczyłodzianego w czarną togę sędziego. Nieczęsto tu panowie bywają, prawda?  powitał ich uprzejmie.W tym bardzo prosto urządzonym wnętrzu, przy zastosowaniubardzo prostej procedury, prokurator okręgowy Charles Rodriguez Shep współpracował z nim przez wiele lat, a Sandy wielokrotniezapraszała na kolacje  powołując się na  ohydny charakter zbrodnipopełnionej przez Daniela O Grady ego, złożył oficjalny wniosek oprzekazanie sprawy sądowi dla dorosłych.Wniósł przeciw ich synowi pięć oskarżeń o morderstwo: jedno zapierwszą ofiarę i po dwa za dwie następne, zgodnie z paragrafem ozbrodni masowej.Uznany za winnego przez sąd dla dorosłych, Dannymógł dostać pięć wyroków po trzydzieści lat więzienia każdy.Wczorajwieczorem przejęła nad nim pieczę policja okręgowa.Mógł już nigdynie wrócić do domu.Sandy nie opuszczało uczucie, że jej syn nie żyje. Szczęśliwie mamy się czego uchwycić  tłumaczył Avery Johnson. Danny ma dopiero trzynaście lat.Przemawia za nim statystyka. Statystyka?  powtórzyła słabo Sandy.Dziubała widelcem kawałek świeżo upieczonej szarlotki, którądziesięć minut temu matka podała jej wraz z gigantyczną porcją lodówwaniliowych.Sandy patrzyła, jak lody rozlewają się na talerzu lepkimistrumyczkami i budowała tamy z kawałków pieczonych jabłek.Wkońcu Shep nie wytrzymał i sięgnął po ciasto żony.W chwilach kryzysubudził się w nim wilczy apetyt.Ona reagowała odwrotnie. Podczas najbliższej narady  mówił Avery  musimy ustalić, coleży w najlepszym interesie zarówno dziecka, jak i miasta.W gruncierzeczy skoncentrujemy się na dwóch aspektach sprawy.Po pierwsze,czy Danny rzeczywiście stanowi aż tak duże zagrożenie dla otoczenia,by jego zbrodni nie mógł rozpatrzyć sąd dla nieletnich, a po drugie, czychłopak jest zdolny do poprawy.Prokurator naturalnie będzie twierdził,że masowy morderca to szczególnie niebezpieczny typ przestępcy,który nie rokuje nadziei na resocjalizację, a zatem nie może podlegaćjurysdykcji dla młodocianych.Danny powinien zostać przekazany wręce sądu dla dorosłych, bo popełnił zbrodnię o najwyższej szkodliwościspołecznej. Moim zadaniem natomiast  ciągnął Johnson  jest udowodnić, żeprokurator nie ma racji, i cieszyć nas może fakt, iż statystyki świadcząna naszą korzyść.Większość dzieci, które dopuściły się tak poważnychaktów przemocy, nie powtarza ich po osiągnięciu dorosłości.Poza tym i należy to podkreślić  z badań wynika, że jest większeprawdopodobieństwo recydywy w przypadku dziecka odsiadującegowyrok z dorosłymi niż u więz
nia zakładu dla nieletnich.ZatrzymanieDanny ego w poprawczaku leży więc w najlepszym interesie tego stanu.Chłopiec może zostać zresocjalizowany i w wieku dwudziestu pięciu latrozpocząć życie od nowa jako wartościowy członek społeczeństwa. Zakłada pan, że Danny jest winny  powiedziała oschle Sandy.Dlaczego pan zakłada, że mój syn jest winny?Avery Johnson, starszy mężczyzna w cienkich drucianych okularachi drogim garniturze, posłał jej słaby uśmiech.Zjadł swoją porcjęszarlotki w kilka minut, po czym starannie wytarł górną wargępapierową serwetką.Sandy wcale nie była pewna, czy go lubi.Wydawał się zbyt sztywny, zbyt bogaty i zadowolony z siebie jak na jejgust.Ale Shep przekonał się do niego od razu.Poznali się już jakiś czastemu na uroczystości, podczas której prawnik wygłosił bardzo udaneprzemówienie.Shep nazywał go nawet  przyjacielem , choć Sandywiedziała, że o żadnej przyjaz
ni nie ma nawet mowy.Avery Johnsonobracał się w kręgach zupełnie innych niż państwo O Grady.Mieszkałwe wspaniałej rezydencji w Lake Oswego i podjął się sprawy ich synabynajmniej nie z dobroci serca.Sandy podejrzewała, że facet bierzepięćset dolarów za godzinę, a stan jego konta powiększa się nawetwtedy, kiedy ten elegant wsuwa ich szarlotkę.Nie wiedziała, jakim cudem mu zapłacą [ Pobierz całość w formacie PDF ]