[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z
więty Strażnik na niebie jest obecny podczas tego obrzędu, czuwając,aby spełniał on swoją rolę pozyskiwania dusz, potępienia grzechu i dostarcze-nia ludziom błogosławionej pewności odpuszczenia ich przewinień.Chrystusuczestniczy w nim w pełni chwały i zmienia bieg ludzkich myśli, nie pozwala-jąc im schodzić na manowce egoizmu.Duch Z
więty potęguje wrażliwość tych,którzy idą za przykładem Pana.Przy rozmyślaniu nad upokorzeniem Zbawi-ciela w imię naszej sprawy myśli nasze zaczynają się zazębiać jak ogniwałańcucha.W pamięci zarysowuje się wielka dobroć Boga i budzą się uczuciatkliwości dla naszych ziemskich przyjaciół.Zaczynamy też wspominać wzgar-dzone błogosławieństwa, nadużyte objawy miłosierdzia i przyjaz
ni.Zaczynająobnażać się korzenie naszego rozgoryczenia, które tłumiły wzrost drogocennejrośliny miłości.Wynurzają się z zakamarków pamięci wady charakteru, zanie-dbywanie obowiązków, niewdzięczność względem Boga i oschłość w stosunkudo naszych braci.W toku tych rozmyślań grzech jawi się nam w taki sposób,w jaki go widzi Bóg.Nad naszymi myślami przestaje panować poczucie samo-zadowolenia, bowiem kierują się one ku samokrytyce i pokorze.Umysł naszzaczyna przewodzić prądy sprzyjające znoszeniu wszelkich barier powodują-cych wyobcowanie, a wraz z tym zanikają nasze złe myśli i słowa.Następujewyznanie popełnianych grzechów i ich odpuszczenie, a w serce wstępuje znie-walająca łaska Chrystusa.Miłość Chrystusa łączy dusze pod sztandarem bło-gosławionej jedności.Pożądanie wyższego życia duchowego spełnić się może dopiero po właści-wym przyswojeniu przez nas tej elementarnej lekcji o czym może świadczyćboski Z
wiadek.Dowodem tej odmiany jest podniosły stan duszy, umożliwiającypołączenie się z Bogiem w poczuciu, że grzechy zostały nam odpuszczane.Blasknadzieja.plDesire of Ages 469LXXI.Sługa sług wersja dla Adobe Acrobat Reader, � 2002sprawiedliwości Chrystusa wypełnia nasz umysł i świątynię duszy, bowiemoglądamy  Baranka Bożego, który gładzi grzech świata (Jan 1,29).W oczach tych, którzy odczuwają ducha tego obrzędu, nie stanie się onnigdy pustą ceremonią, ponieważ zawiera się w nim lekcja o stałej wartościwyrażona słowami:  Służcie jedni drugim w miłości (Gal.5,13).Myjąc nogiuczniom Jezus dowiódł, że gotów jest do spełnienia każdej posługi, nawetnajbardziej upokarzającej, która pozwoliłaby uczniom stać się dziedzicami Jegospuścizny wiecznego dobra i zasobów niebieskiego skarbca.Poprzez spełnieniewskazanego im obrzędu uczniowie zobowiązywali się służyć swoim braciomzgodnie z otrzymanym przykładem.Kiedy zaś obrządek ten jest sprawowanyz należytą godnością, dzieci Boże wchodzą w święte więzi, by pomagać i błogo-sławić sobie nawzajem.Z
wiadczą, że życie poświęcili służbie dla dobra bliz
nich,korzystając z przykładu życia Wielkiego Nauczyciela.Z
wiat przepełniony jestistotami oczekującymi naszej pomocy i na każdym kroku możemy spotkaćubogich, bezradnych oraz nieświadomych.Ci, którzy byli z Chrystusem w wie-czerniku, pójdą w świat służyć tak jak On.Jezus, któremu wszyscy winni służyć, stał się sługą wszystkich, a ponie-waż On służy wszystkim, więc i Jemu wszyscy będą służyć i czcić Go.Ci zaś,którzy zechcą pozyskać właściwe Mu boskie cechy i będą gotowi do radowaniasię razem z Nim ze zbawienia dusz, powinni być Jego naśladowcami w pracyna rzecz bliz
nich.To wszystko zawarło się w wypowiedzianych przez Chrystusa słowach: Dałem wam przykład, byście i wy czynili, jak Ja wam uczyniłem.Taka byłaintencja ustanowionego obrzędu.Chrystus rzekł do uczniów:  Jeśli to wiecie,błogosławieni jesteście, gdy zgodnie z tym postępować będziecie.nadzieja.pl470 Ellen G.White%7łYCIE JEZUSARozdział LXXII Na pamiątkę moją(Mat.26,20-29; Mar.14,17-25; A
uk.22,14-23; Jan 13,18-30)lbowiem ja przejąłem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej Anocy, której był wydany, wziął chleb, a podziękowawszy, złamał i rzekł:Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkęmoją.Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierzewe krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją.Albowiem,ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, ażprzyjdzie (I Kor.11,23-26).Chrystus stanął w punkcie zwrotnym między dwoma sposobami rozpatry-wania spraw tego świata i odpowiadającym im uroczystościom.Ten BaranekBoży bez skazy miał ofiarować samego siebie za grzechy, aby w ten sposóbpołożyć kres całemu systemowi symboli i ceremonii, który od czterech tysięcylat wskazywał na Jego śmierć.Spożywaną wraz z uczniami wieczerzę wielka-nocną wykorzystał na pamiątkę swej wielkiej ofiary, a tym samym narodowyrytuał żydowski miał ulec likwidacji.Na jego miejsce Chrystus wprowadziłobrządek, który miał być praktykowany przez Jego wyznawców we wszystkichkrajach i po wszystkie czasy.Wielkanoc ustanowiona została na pamiątkę uwolnienia narodu izrael-skiego z niewoli egipskiej.Bóg bowiem zarządził, że historia ma się każdegoroku powtarzać, by tym samym stać się odpowiedzią na dziecięce pytania o zna-czenie tego święta.W ten sposób cudowne uwolnienie miało zostać zachowanew pamięci wszystkich.Wieczerza Pańska ustanowiona została natomiast na pa-miątkę wielkiego wyzwolenia, które nastąpiło w wyniku śmierci Chrystusa.Ten obrzęd przetrwa wszystkie czasy aż do powtórnego przyjścia Pana w Jegomocy i chwale.Dzięki niemu możemy zachować żywą pamięć Jego wielkiego,spełnionego dla nas dzieła.W chwili wyjścia z niewoli egipskiej Izraelici spożywali wieczerzę wielka-nocną stojąc, mając przepasane biodra i dzierżąc w swoich rękach laski na znakgotowości do drogi.Ten sposób obchodzenia święta odpowiadał warunkom,w jakich żyli, bowiem w każdej chwili mogło ich czekać wygnanie z Egiptunadzieja.plDesire of Ages 471LXXII [ Pobierz całość w formacie PDF ]