[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy po śmierci ostatniego księcia zachodniopomorskiego Bogusława XIV w 1637 rokuLębork i Bytów zostały przyłączone do Korony, był jednym z pięciu posłów, którzy opowie-dzieli się za utworzeniem nowych praw, w nowej sytuacji administracyjnej.Bronił praw pol-skiej szlachty na sejmie w 1638 roku.To jemu właśnie lęborska szlachta ma do zawdzięcze-nia uwolnienie od lenna ziemskich posiadłości i uznanie wolnej oraz dziedzicznej własnościziemskiej.Pomorze Zachodnie jak wiadomo zajęte zostało przez Szwecję.Z pewnością z tego powo-du odmówił Gniewomir  Krnąbrny wykonania polecenia Korony w sprawie przeprowadze-nia przeglądu wojsk w Starogardzie.Starostwem w Lęborku, gdy należał on do Korony zarządzał, przy ogromnym poparciuszlachty w sposób niezależny, jak samodzielny książę, by użyć określenia historyków.Sytuacja zmieniła się diametralnie w roku 1657, kiedy to na mocy podpisanego 19 wrze-śnia 1657 roku traktatu w Wielawie, Polska zrezygnowała z lenna pruskiego.Elektor bran-denburski Fryderyk Wilhelm I uzyskał w Prusach książęcych suwerenność w zamian za od-stąpienie Szwedów, których lennikiem uznał się już rok wcześniej.Książę pruski otrzymałrównież Lębork i Bytów jako swoje lenno.Miasta te powrócą do Polski dopiero po II wojnieświatowej.Osobistą tragedię przeżywał Gniewomir, kiedy musiał oddać nowemu zarządcyklucze do lęborskiego zamku.Król Polski Jan Kazimierz chcąc wynagrodzić krzywdy Gniewomira, wniósł do parla-mentu pruskiego w Gdańsku o odszkodowanie za zabrane starostwo lęborskie, na sumę stu44tysięcy talarów.Jednak niespodziewana śmierć w 1658 roku uniemożliwiła przyznanie tejrekompensaty.Dla swego pokolenia pozostał wzorem niezależności politycznej i osobistej.Drugi syn Georga von Krockowa - Matthias był również dyplomatą; polskim posłańcemdo Szwecji i pełnomocnikiem Króla Jana Kazimierza w czasie rokowań pokoju westfalskiego.Urodzony w 1600 roku, rozpoczynał swoją karierę jako dworzanin w służbie księcia Bo-gusława XIV, a następnie jako radca dworski jego żony.Mianowany przewodniczącym sądudworskiego, do końca swego bogatego i pełnego przygód życia posła i dyplomaty, poświęcaćsię będzie pracy nad tworzeniem przepisów prawnych na Pomorzu w nowej sytuacji politycz-nej i administracyjnej.Służba w dyplomacji zbliżyła go do dworu księcia Wallensteina we Frydlandzie.Przeby-wał także na dworze króla Szwecji, przed jego przybyciem do Szczecina, oraz na dworzeksięcia elektora brandenburskiego.Po śmierci Bogusława XIV i zajęciu Pomorza Zachodniego przez Szwedów, należy do takzwanego  międzyrządu , w którym obok 82 członków wymieniany jest na siódmym miejscu.W latach 1638-1639 pełni służbę poselską w Gdańsku.Jednakże najważniejsza jego dzia-łalność przypada na lata 1646-1648, gdy pracuje nad traktatem pokojowym kończącym zma-gania wojny 30 letniej.W tym samym czasie następuje podział Pomorza Zachodniego międzySzwecję i Brandenburgię, która otrzymuje część wschodnią Pomorza.Było to następstwempolityki Zygmunta III i Władysława IV, którzy podczas wojny 30 letniej nie stanęli w obozieantyhabsburskim, co niewątpliwie umożliwiłoby odzyskanie Pomorza Zachodniego, nie mó-wiąc już o Z
ląsku.Przeszkodziła temu zarówno dynastyczna polityka Wazów, jak i politykapolskiej arystokracji, kierująca Polskę na wschód, z jednoczesnym zaniedbywaniem jej ży-wotnych interesów na zachodzie.Traktat westfalski podpisywał Matthias von Krockow jako polski rezydent.Mimo, żePolska nie występowała tu ani w roli mocarstwa, ani strony, miał Matthias pierwszorzędnąokazję, by zwrócić uwagę cesarza na kolejne niebezpieczeństwo ze strony Szwedów, którzyw dalszym ciągu zamierzali okupować ujścia głównych niemieckich rzek [ Pobierz całość w formacie PDF ]