[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.4).I wówczas stało się jasne, że główną przyczyną wielkich strat czasu (a coza tym idzie niższej produkcji) jest brak zgodności między poszczególnymi operacjami, obrazowany przerwamimiędzy strumieniami kresek  czyli brak harmonii.Adamiecki pisał:  przyczyna małej produkcji polegagłównie na tym, że poszczególne czynności rzadko kiedy odbywały się we właściwej chwili, co wywoływałoprzerwy, względnie przeciążenia".Walka z marnotrawstwem czasu stała się głównym celem w teoretycznych i praktycznych pracachAdamieckiego.Wynalazł harmonogramy po to, by można było demaskować ukryte rezerwy czasowe,wynikające z niedostatecznej harmonizacji procesów pracy.Harmonogramy służyły także projektowaniuorganizacji, która minimalizowałaby przestoje i oczekiwania.Lecz Adamiecki nigdy nie myślał o minimalizacjiprzerw za wszelką cenę, zwłaszcza za cenę nadmiernego przeciążenia robotników.Już w Hucie Bankowej, jakomłody inżynier-organizator wzdragał się.przed pokusą maksymalizacji produkcji.Projektując za pomocą harmonogramów organizację walcowni mógł zwiększyć produktywność przezskrócenie cyklu produkcyjnego z 36 do 30 min. Postanowiłem tego jednak nie czynić  powiedział prawie 20lat póz
niej na Kongresie w Pradze  gdyż oznaczywszy na wykresie pracę ludzi zajętych przy tej robocie zapomocą odpowiednich znaczków, przekonałem się, że niektórzy z nich byliby przeciążeni i nie mielibychwilowych odpoczynków, jakie są niezbędne nawet przy najlżejszej robocie.Z tego powodu zrezygnowałemprzy pierwszej próbie z produkcji maksymalnej, jaką można by osiągną', przy danych urządzeniach i danychwymiarach walcowanych blach".W 1898 r.Adamiecki wraz z rodziną wyjechał do A
ugańska, gdzie objął stanowisko szefa walcowni wZakładach Hartmana.Przeprowadził tam modernizację walcowni blach grubych, uzyskując znaczne obniżeniekosztów produkcji.Trzy lata póz
niej został dyrektorem technicznym w Walcowni Rur i %7łelaza w Je-katerynosławiu (dzisiejszy Dniepropietrowsk).Tu również zajmował się modernizacją istniejących i budowąnowej walcowni, opierając się na wcześniejszych doświadczeniach dotyczących zarówno konstrukcji urządzeń,jak i organizacji procesów produkcyjnych.Według Z.Heidricha, właśnie wtedy została ostatecznie opracowanaprzez Adamieckiego analityczno-doświadczalna metoda organizowania prac zespołowych, znana póz
niej podnazwą metody harmonizacji (lub metody wykreślnej planowania pracy zespołowej).Potwierdzeniem tejhipotezy jest fakt, że w 1903 r.w Towarzystwie Technicznym w Jekaterynosławiu Adamiecki wygłosił odczytpt.O zasadach organizacji pracy zbiorowej, w którym po raz pierwszy publicznie zaprezentował swoją metodę.Obecny na tym odczycie wybitny metalurg rosyjski prof.Kulibin stwierdził, że metoda Adamieckiego  będziemiała doniosłe znaczenie i wpłynie na zmianę poglądów w kierowaniu pracą wytwórczą" [zob.58, s.19].Wtym samym czasie Adamiecki zaczął się zajmować analizą kosztów w celu znalezienia optymalnychcharakterystyk organów wytwórczych.Wyniki badań w tym zakresie uogólnił póz
niej Adamiecki w na-stępującym twierdzeniu: dla każdego organu wytwórczego (maszyny, warsztatu, człowieka)  istnieje zawszepewna ściśle określona granica wydajności, przy której koszt na jednostkę produkcji jest najmniejszy".W celuułatwienia znajdowania owej granicy, stanowiącej optimum wytwórcze, Adamiecki stosował specyficznewykresy kosztów (rys.5).Na rysunku krzywa AB wyraża koszt na jednostkę czasu.Styczna OC wyznacza punkt C, dla którego kosztczasu traconego osiąga minimum.Wszystkie inne punkty położone na stycznej OC charakteryzują sięmniejszym lub większym poziomem kosztów czasu traconego.Np.dla punktu a wielkość kosztu czasutraconego równa się odcinkowi bc, natomiast koszt użyteczny wyraża odcinek ab.Stąd wniosek, że poprzeprowadzeniu z punktu C prostopadłej do osi odciętych, otrzymujemy punkt W, któremu odpowiadaprodukcja Pw czyli produkcja wzorcowa, która w tym wypadku oznacza optymalną charakterystykęekonomiczną rozpatrywanego organu wytwórczego.Posługując się wykresami kosztów Adamiecki doprowadziłm.in.do znacznego zwiększenia produktywności walcowni drutu 5 mm przez określenie wzorcowychcharakterystyk materiału surowego.Zamiast stosowanych rygli o wadze 150 kg, zaproponował bloki o wadze 75kg, co pozwoliło zwiększyć produkcję godzinową z 3650 kg do 6350 kg.W 1906 r.Adamiecki objął na krótko stanowisko dyrektora Ostrowicckich Zakładów Hutniczych.Wczasie strajku okupacyjnego, jaki miał miejsce tegoż roku w hucie w Ostrowcu, Adamiecki pozostał na tereniezakładów wraz z robotnikami.Wkrótce po zakończeniu strajku Adamiecki ponownie wyjechał i pełnił funkcjędoradcy technicznego w Bogusławskich Zakładach Hutniczych na Uralu.W 1907 r [ Pobierz całość w formacie PDF ]