[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najniższy żołnierz, mówiono, nie wróci z tejwyprawy bez tysiąca drachm, jeżeli nie lepiej.Między ludem szeptano,że gdy faraon po zwycięstwie wróci z Niniwy, wszystkich chłopówobdarzy niewolnikami i na pewną liczbę lat daruje Egiptowi podatki.Arystokracja zaś sądziła, że nowy faraon przede wszystkim  od-bierze kapłanom, a zwróci szlachcie wszystkie dobra, które stały sięwłasnością świątyń, jako pokrycie zaciągniętych długów.Mówiono też,że przyszły faraon będzie rządził samowładnie, bez udziału najwyższejrady kapłańskiej.W końcu we wszystkich warstwach społecznych panowało przeko-nanie, że książę Ramzes, aby zapewnić sobie pomoc Fenicjan, nawróciłsię do bogini Istar i do niej szczególne okazywał nabożeństwo.W każ-dym razie było rzeczą pewną, że następca odwiedzał raz świątynię Istarw nocy i widział tam jakieś cuda.Zresztą między bogatymi Azjatamikrążyły pogłoski, że Ramzes złożył świątyni wielkie dary, a w zamiandostał stamtąd kapłankę, która miała go utwierdzać w wierze.Wszystkie te wiadomości zebrał najdostojniejszy Sem i jego kapła-ni.Zaś ojcowie święci, Mefres i Mentezufis, zakomunikowali mu innąnowinę, która przyszła do nich z Memfisu.Oto  kapłana chaldejskiego i cudotwórcę Beroesa przyjmował wpodziemiach świątyni Seta kapłan Osochor, który we dwa miesiącepóz
niej wydając za mąż swoją córkę obdarował ją bogatymi klejnotamii kupił nowożeńcom duży folwark.A ponieważ Osochor nie miał takznacznych dochodów, rodziło się więc podejrzenie, że ów kapłan, pod-słuchawszy rozmowę Beroesa z egipskimi dostojnikami, sprzedał na-stępnie tajemnicę traktatu Fenicjanom i otrzymał od nich wielki mają-tek.Wysłuchawszy tego arcykapłan Sem rzekł: Jeżeli święty Beroes jest naprawdę cudotwórcą, to przede wszyst-kim jego zapytajcie, czy Osochor zdradził tajemnicę?. Pytano się o to cudownego Beroesa  odparł Mefres  ale świętymąż powiedział, że w tej sprawie chce milczeć.Dodał też, że choćbynawet ktoś podsłuchał ich układy i doniósł o tym Fenicjanom, Egipt aniNASK IFP UGZe zbiorów  Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG152Chaldea nie poniosą żadnej szkody.Gdyby więc znalazł się winowajca,należy okazać mu miłosierdzie. Z
więty!.zaiste święty to mąż!. szeptał Sem. A co wasza dostojność  rzekł Mefres do Sema  sądzisz o księ-ciu następcy i niepokojach, jakie wywołało jego postępowanie? Powiem to samo co Beroes, następca nie zrobi szkody Egiptowi,więc trzeba mieć pobłażliwość. Młodzik ten drwi z bogów i cudów, wchodzi do obcych świątyń,buntuje lud.To nie są małe rzeczy!. mówił z goryczą Mefres, którynie mógł zapomnieć Ramzesowi, że w grubiański sposób zażartował zjego pobożnych praktyk.Arcykapłan Sem lubił Ramzesa, więc odparł z dobrotliwym uśmie-chem: Który chłop w Egipcie nierad by mieć niewolnika, ażeby wyrzecsię swojej ciężkiej pracy dla słodkiego próżnowania?A czy jest na świecie człowiek, który by nie marzył o niepłaceniupodatków? Za to bowiem, co płaci skarbowi, jego żona, on sam i dziecimogliby sprawić sobie ozdobną odzież i użyć rozmaitych przyjemno-ści. Próżniactwo i nadmierne wydatki psują człowieka  odezwał sięMentezufis. Który żołnierz  ciągnął Sem  nie chciałby wojny i nie pożądałtysiąca drachm zysku, a nawet więcej?Dalej  pytam was, ojcowie, który faraon, który nomarcha, któryszlachcic chętnie płaci zaciągnięte długi i nie spogląda krzywym okiemna bogactwa świątyń?. Bezbożna to pożądliwość!  szepnął Mefres. A nareszcie  mówił Sem  który następca tronu nie marzył oograniczeniu powagi kapłanów, który faraon, w początkach panowania,nie chciał otrząsnąć się spod wpływu najwyższej rady? Słowa twoje są pełne mądrości  rzekł Mefres  ale do czego onemają nas doprowadzić? Do tego, abyście nie oskarżali następcy przed najwyższą radą.Boprzecie nie ma sądu, który potępiłby księcia za to, że chłopi radzi bynie płacić podatków albo że żołnierze chcą wojny.Owszem, was mo-głaby spotkać wymówka.Bo gdybyście dzień po dniu śledzili księcia ihamowali jego drobne wybryki, nie byłoby dziś piramidy oskarżeń, wdodatku  na niczym nie opartych.NASK IFP UGZe zbiorów  Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG153W podobnych sprawach nie to jest złem, że ludzie mają skłonnośćdo grzechu, bo oni mieli ją zawsze.Ale to jest niebezpieczne, że my-śmy ich nie pilnowali.Nasza święta rzeka, matka Egiptu, bardzo pręd-ko zamuliłaby kanały, gdyby inżynierowie zaprzestali czuwać nad nią. A co powiesz, wasza dostojność, o wymysłach, jakich książę do-puścił się w rozmowie z nami?.Czy przebaczysz ohydne drwiny zcudów?. spytał Mefres. Przecie ten młodzik ciężko znieważył mo-ją pobożność. Sam się obraża, kto rozmawia z pijakiem  odparł Sem. Zresztąwasze dostojności nie mieliście prawa rozmawiać o najważniejszychsprawach państwa z nietrzez
wym księciem.A nawet popełniliściebłąd mianując pijanego człowieka wodzem armii.Wódz bowiem musibyć trzez
wy. Korzę się przed waszą mądrością  rzekł Mefres ale głosuję zapodaniem skargi na następcę do rady najwyższej. A ja głosuję przeciw skardze  odparł energicznie Sem. Radamusi dowiedzieć się o wszystkich postępkach namiestnika, ale nie wformie skargi, tylko zwykłego raportu. I ja jestem przeciw skardze  odezwał się Mentezufis.Arcykapłan Mefres widząc, że ma przeciw sobie dwa głosy, ustąpiłz żądaniem skargi na księcia.Ale wyrządzoną zniewagę zapamiętał iniechęć ukrył w sercu.Był to starzec mądry i pobożny, lecz mściwy [ Pobierz całość w formacie PDF ]