[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na przykład administrator pewnego sanatorium, zaniepokojony biernością pacjentów,zapewnił im stały dopływ informacji o ich stanie zdrowia.Dało im to większą pewność siebieprzy sporach z lekarzami na temat kuracji i doprowadziło do aktywniejszej ich roli wpowracaniu do zdrowia.3.Zmiana struktury organizacji.Rozbicie dawnych zespołów roboczych i działów oraz ich reorganizacja w taki sposób, abyuzyskały nowych członków i nowe zadania, doprowadza do okresu niepewności iprzystosowania.Konflikty powstające w tym okresie mogą zmierzać do usprawnienia metodfunkcjonowania w miarę dostosowywania się członków do nowych warunków.197J.Stoner, Ch.Wankel, Kierowanie, op.cit., s.337 i n.984.Zachęcanie do współzawodnictwa.Obietnice nagród, premii i wyróżnień za wybitne osiągnięcia sprzyjają współzawodnictwu.Jeśli utrzymuje się wysoki stopień współzawodnictwa, może ono prowadzić do twórczegokonfliktu w miarę tego, jak grupy starają się z sobą rywalizować.5.Wybór odpowiednich kierowników.Kierownicy autorytarni, nie dopuszczający do wyrażania sprzecznych poglądów, częstodoprowadzają do bierności swe zespoły.Innym grupom może być potrzebny aktywnykierownik, który wyrwie je z letargu.Wyszukanie odpowiedniego kierownika dla danej grupymoże przyczynić się do powstania pożytecznego konfliktu tam, gdzie go obecnie brakuje.Ad.B.Metodami ograniczania lub tłumienia konfliktu są:1.Odwracanie uwagi od z
ródeł (przedmiotu) konfliktu  nałożenie na strony konfliktowetrudnych zadań silnie koncentrujących uwagę i aktywność.2.Spowodowanie współdziałania  stworzenie sytuacji, w której konieczna jest współpracaobu stron  zjednoczenie ich wobec wspólnego  zagrożenia lub  wroga.Ad.C.Do metod rozwiązywania konfliktu należą:1.Dominacja i tłumienie.Metody dominacji i tłumienia na ogół mają dwie wspólne cechy: a) raczej ukrywają onekonflikt zamiast go rozwiązać; b) tworzą sytuację wygranej przegranej, w którejprzegrywający, zmuszony do podporządkowania się wyższej władzy lub większej sile,zazwyczaj staje się zawiedziony i wrogi.2.Kompromis.W tym przypadku kierownik dąży do rozstrzygnięcia konfliktu przekonując każdą ze stronsporu do poświęcenia niektórych swoich celów dla osiągnięcia innych.Metoda ta rezygnuje znieprzejednanego upierania się i trwania niezłomnie przy raz z góry ustalonej pozycji, leczzakłada zbliżanie się stanowisk obu stron.Istotą tej metody jest założenie, że zarówno jedna,jak i druga strona będzie musiała zrezygnować z części wysuwanych żądań.Formami kompromisu są:" rozdzielenie, strony przeciwne trzyma się w oddaleniu do czasu uzgodnieniarozwiązania;" arbitraż, strony konfliktu poddają się osądowi trzeciej osoby;" regulamin, przeciwnicy godzą się na  literę prawa i ustalenie wyniku przez regulaminorganizacji;" przekupienie, jedna ze stron godzi się na przyjęcie jakiejś korzyści w zamian zazakończenie konfliktu.Zazwyczaj żadna z tych form nie prowadzi do pełnego zadowolenia stron konfliktu ani dotwórczych rozwiązań.3.Integrujące rozwiązywanie problemów.Zamiast tłumienia konfliktu lub poszukiwania kompromisu, strony otwarcie próbująznalez
ć rozwiązanie możliwe do przyjęcia dla wszystkich.Przekształca się konfliktmiędzygrupowy we wspólny problem, który strony konfliktu usiłują rozwiązać.Istnieją trzy rodzaje metod integrującego rozstrzygania konfliktów: uzgodnienie,konfrontacja i stosowanie celów nadrzędnych.W uzgodnieniu, strony konfliktu spotykają się w celu znalezienia najlepszego rozwiązaniaich problemu, zamiast dążyć do osiągnięcia zwycięstwa przez każdą ze stron.Postawa takaopiera się na przyjęciu strategii  wygrana  wygrana.W metodzie konfrontacji przeciwne strony bezpośrednio przedstawiają sobie swojepoglądy.Rozważa się przyczyny konfliktu i poszukuje sposobów jego rozwiązania.99Skuteczną metodą ograniczenia konfliktu jest odniesienie się do celów wyższego rzędu,gdyż odwraca to uwagę stron uczestniczących w konflikcie od ich odrębnych sprzecznychcelów.Wspólnie uzgadnia się cel wyższego rzędu obejmujący cele niższych rzędówspierających się stron.Innymi ważnymi sposobami rozwiązywania konfliktów są ponadto:" unikanie, wycofywanie się;" dostosowanie się.Unikanie, wycofywanie się  jedna strona rezygnuje zarówno z realizacji własnych celów,jak i z udziału w realizacji celów drugiej strony z nadzieją, że konflikt obumrze samoistnie,jednak tylko do pożądanego optimum.Opiera się na założeniu  wygrana  przegrana , a jejkonsekwencją są straty ponoszone przez obydwie strony.Dostosowanie się (pokojowe współistnienie)  strona świadomie rezygnujez zaspokojenia własnych potrzeb lub osiągnięcia celu, aby dać możliwość zaspokojeniapotrzeb drugiej stronie.Strona o postawie dostosowania się poświęca swój cel dla utrzymaniadobrych kontaktów z drugą stroną, opierając się na przekonaniu, że konflikt jestrozwiązywany wtedy, gdy jeden wygrywa, a drugi traci.8.8 Rola negocjacji i mediacji w rozwiązywaniu konfliktów w organizacjiNegocjacje należą do najpowszechniejszych i najskuteczniejszych sposobówrozwiązywania konfliktów, są elementem niemal wszystkich interakcji w grupachi organizacjach.Termin negocjacje wywodzi się z łacińskiego słowa negotium , co oznacza interes,zobowiązanie, trudną sprawę.Janusz Sztumski pisze .negocjacje są taką procedurą, która jest stosowana dlaurzeczywistnienia wspólnych potrzeb stron będących w potencjalnym albo aktualnymkonflikcie poprzez przezwyciężenie sprzecznych interesów każdej z nich.Stronamiposługującymi się tą procedurą mogą być zarówno jednostki, jak i grupy ludzi. 198Negocjacje stanowią więc dwustronny proces komunikowania się, podczas któregoprzeciwne strony tak modyfikują swoje potrzeby, aby osiągnąć porozumienie polegające nauzgodnieniu warunków niezbędnych do uzyskania wspólnego stanowiska stron.W zależności od nastawienia stron negocjacje mogą przybrać formę negocjacji:propartnerskich, protransakcyjnych, integracyjnych lub pozycyjnych.Styl propartnerski oznacza przede wszystkim koncentrację na zachowaniu dobrych relacjiz przeciwną stroną.Inna nazwa dla tego podejścia to negocjacje  miękkie.Strona, która preferuje miękki styl w negocjacjach, łatwo godzi się na ustępstwa i dąży doosiągnięcia szybkiego porozumienia.Konsekwencją tego może być zawarcie niekorzystnegokontraktu dla jednej ze stron.Styl protransakcyjny opiera się na koncentracji na problemach do rozwiązania  inaczejjest nazywany negocjacjami wokół meritum.Celem jest zarówno zachowanie dobrychstosunków między stronami (lecz nie za wszelką cenę), jaki osiągnięcie korzystnego rozwiązania spornych kwestii.Negocjacje te wymagająskoncentrowania uwagi na podstawowych interesach, wzajemnie korzystnych alternatywach iuczciwych standardach.Może to przynieść rezultat w postaci konstruktywnego porozumienia.Negocjacje integracyjne polegają na rozwiązaniu problemu zakładającego możliwośćosiągnięcia jednego lub kilku kompromisów korzystnych dla obu stron.Stwarzają one trwałerelacje i ułatwiają współpracę w przyszłości.Zbliżają do siebie negocjatorów i pozwalająkażdemu odejść od stołu rozmów z poczuciem, że odniósł zwycięstwo.198J.Sztumski, Konflikty., op.cit., s.114.100Kolejne podejście to negocjacje pozycyjne.Polegają one na koncentracji głównie nawłasnej wygranej [ Pobierz całość w formacie PDF ]