[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po zawarciu14 porozumienia książę Mazowsza Konrad odzyskuje zamekBydgoszcz, który tymczasem zajął książę Pomorza Z
więtopełk.Z
więtopełk zaśdla wywarcia zemsty za ustąpienie zamku z pewną liczbą wojska złożoną zkonnych i pieszych wkracza do sąsiadującej z jego księstwem ziemi kujawskiej,pustoszy ją pospiesznie ogniem, a spaliwszy miasto Inowrocław i wiele wsi,chroni się do warowni15.Sasi zajmują tymczasem gród Sątok niezbyt pilnie strzeżony przez Polaków16.Arcybiskup Magdeburga oblega Lubusz.Książę Wielkopolski i Z
ląska Henryk Pobożny zaatakowawszy jego wojsko,rozprasza je i zmusza do haniebnej ucieczki.Arcybiskup Magdeburga Willebrand17 zgromadziwszy silne wojsko wkroczyłdo Polski i obiegł zamek Lubusz, twierdząc, że [zamek] ten zdobyty za czasówBolesława13Klątwą na ks.i jego żonę rzucił arcybiskup Fulko (Pełka), a nie biskup płocki (tak zresztąpisze Długosz pod 1240 r).Jest ona wyraz
nie wzmiankowana w bulli z 1241 r., zob.niżej.14Wszystkie wiadomości zawarte w tym ustąpię daje Rocznik kapit.gniein., MPH n.s., t.VI, s.4 i 5, tylko w różnym porządku.Pierwsze zdanie odpowiada notatce (op.cit., s.4 pod1239 r.) o odzyskaniu Bydgoszczy.Księciem Kujaw był wtedy Kazimierz, syn KonradaMazowieckiego, zob.ibidem, przyp.31.Zob.J.Powierski, Z najdawniejszych dziejówBydgoszczy wydarzenia z lat 1238 1239, Bydgostiana 1964-66, nr 3, s.7-17.15O spustoszeniu Kujaw przez ks.Z
więtopełka w 1239 r.jest wiadomość w tymżeRoczniku, zapiska następna, s.4, zob.przypisy nry 33 i 34.Był to Z
więtopełk I, ks.PomorzaGdańskiego, syn Mszczuja I, zm.10-11 I 1266 r.16Tenże Rocznik pod 1238 r.pisze o zajęciu Santoka przez Niemców (s.4 i przyp.24).Tamte literatura.17Wilbrand, arcybiskup Magdeburga (1235-1253 r.).Wiadomość o oblężeniu zamkuLubusza wziętaKrzywoustego cesarz rzymski Henryk IV nadał po wieczne czasy jego katedrzemagdeburskiej.Kiedy zaś przeciągał oblężenie przez kilka tygodni, książęWielkopolski i Z
ląska Henryk przybył ze znacznymi siłami i zaatakowawszyrozprzężone i nieubezpieczone wojsko wroga, łatwo je rozproszył, zmusił dohaniebnej ucieczki i położył kres oblężeniu.Arcybiskup zaś MagdeburgaWillebrand straciwszy wielu spośród swoich [ludzi] smutny i pełen bólu uszedłjednak bez szwanku.Drugi mistrz krzyżacki Popin18 chcąc pomścić doszczętne niemal wyniszczeniew tym roku jego wojsk przez barbarzyńskich Prusów, uzupełniwszy je nowymi[oddziałami] zdobywa pozostający pod władzą Prusów zamek Balgę19.Chcąc goodzyskać, barbarzyńcy wznieśli w pobliżu dwa zamki, a nie pozwalając na żadendowóz, przycisnęli Krzyżaków tak wielką udręką i głodem, że mało brakowało, abyliby się dostali wraz z zamkiem w ręce wrogów, gdyby książę Otto zBrunświku20 przybywszy ze świeżym rycerstwem, nie odpędził byłbarbarzyńców.Jego bowiem potężne wojsko pokonało barbarzyńskich Prusów.Zdobyto dwa zamki barbarzyńców wybudowane przez nich na większychwzniesieniach, mianowicie Portegal i Szrandin21, z których omal nie zmusili dopoddania się Balgę i braci, pozostawionych tam dla obrony.Liczną załogę pruskąalbo wycięto, albo wzięto do niewoli.W tym samym także czasie tenże mistrzpruski Pompinus, inaczej Pompo, zakłada zgromadzenie i klasztor bracimniejszych w Toruniu pod wezwaniem NMPanny i wyznacza braciommniejszym miejsce do zamieszkania22.z Kron.wielk., rozdz.67, łącznie z motywacją.O tym pisał już Długosz pod 1110 r., zob.Roczniki, t.II, s.314.O oblężeniu Lubusza jest też notatka w Roczniku kapit.gniez
n., MPH n.s., t.VI, s.4 i przyp.27 i 28 pod 1239 r.Oba z
ródła nie wymieniają obrońcy Lubusza, ks.Henryka Pobożnego.Zob.o tym R.Gródecki [w:] Historii Z
ląska, t.I, s.222.18Nie było w tych latach w.mistrza krzyżackiego tego imienia.Wiadomość (skrócona) wKron.oliw.i w Kron.Dusburga, SRPr, t.I, s.52 54, 679, 680, tamże o pomocy ks.brunszwickiego.W całym tym ustępie chodzi o podbój ziem Warminów, Bartów i Natangów.19Balga (w jęz.staropruskim głębia) grodek n.dolną Pregołą, powstały między 1237 a 1239r., siedziba komtura w XIII w.20Otto, wnuk Henryka Lwa, ks.Brunszwiku od 1226 r., zm.w 1253 r.21Fortyfikacje te dawno nie istnieją.Z
lady ich widzi M.Toeppen, wydawca Kron.Dusburga, w nazwach dawnych majątków: Partheinen nad Zalewem Z
wieżym i Schrangenberg.Pierwszy grodek zw.u Dusburga Partegal, miał być w polu o tejże nazwie  drugi na górze(mons Scrandonis), SRPr, t.I, s.63 i przypisy.22Semkowicz, Rozbiór, s.238, podaje za uwagą w SRPr, t.II, s.392 i przyp.2, dane onieistniejącym dziś napisie w klasztorze franciszkanów w Toruniu z datą 1239 r.Tamże byłwymieniony mistrz Poppo i jego darowizna dla franciszkanów sprowadzonych do Torunia.Ztego napisu mógł Długosz wziąć dane do swego opowiadania.ROK PAC
SKI 1240Diecezja płocka z powodu zabójstwa scholastyka płockiegodokonanego przez księcia Mazowsza Konrada zostaje obłożona interdyktemkościelnym.Aby go uchylić, Konrad nadał wieś A
owicz katedrze gniez
nieńskiej ijej arcybiskupowi na wieczne posiadanie.Treść tego nadania.Wiadomość1 o strasznym i haniebnym zabójstwie, którego w godnypożałowania sposób dopuścił się książę Mazowsza i Kujaw Konrad na człowiekudobrym i niewinnym, kanclerzu mazowieckim i scholastyku włocławskim Janie,rozeszła się po całym Królestwie Polskim.Towarzyszyły jej głosy smutku ipłaczu, które nakłoniły arcybiskupa gniez
nieńskiego Piotra do ukaraniadokonanej zbrodni, gdy tymczasem biskupa płockiego Andrzeja obawa przedśmiercią, jaka mogła spotkać męża stałego charakteru, powstrzymała od skarceniarózgą Stolicy Apostolskiej książęcej zbrodni popełnionej na jego scholastyku.Zasięgnąwszy więc rady mężów rozsądnych i biegłych w prawie boskim iludzkim, arcybiskup gniez
nieński Piotr na wszystkie kościoły położone wdiecezji płockiej i na całą diecezję płocką rzuca interdykt kościelny, rozesławszyurzędowe zawiadomienie, któremu podporządkowali się zarówno biskup i kler,jak i lud płocki.Decyzja ta wywołała u księcia Konrada najpierw wściekłość, apotem przerażenie, kiedy się dowiedział, że arcybiskup gniez
nieński Piotrzastosuje wobec niego [jeszcze] surowszą karę.Nagłe więc zwracając się przezposłów do wymierzającego karę prosi, żeby mu wyznaczył spotkanie.Kiedy jewyznaczono w A
ęczycy2, książę Mazowsza Konrad przybywszy tam osobiście zbiskupem płockim Andrzejem i doradcami, okazał oznaki skruchy z powoduzbrodni, której się dopuścił wobec Chrystusa Pana.Zobowiązał się też, że dlazmycia wobec Pana zbrodni przyjmie każdą zbawienną pokutę [ Pobierz całość w formacie PDF ]