[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Został stracony w piątek 11 lipca 1958 roku o godzinie 8.01 rano.Już po egzekucji zdołano dowieść, że Manuel winny był jeszcze jednegozabójstwa.Zdobyto mianowicie niezbite dowody, że tuż po opuszczeniu więzienia wBarlinnie, 8 grudnia 1957, zamordował Sydneya Dunna, taksówkarza z Newcastle,którego znaleziono z przestrzeloną czaszką i poderżniętym gardłem nawrzosowiskach w Edmondbyers, w pobliżu jego porzuconego wozu.Nie sposóbjednakże stwierdzić z całą pewnością, że lista przestępstw Manuela jest kompletna;istnieją podstawy, by w to wątpić.Earle NELSONOpis kariery przestępczej osobnika, o którym będzie mowa, sprawił nam niecokłopotu, nie tyle jednak ze względu na jakiś szczególnie wyszukany sposóbdokonywania zabójstw, co z uwagi na ich.ilość.Nelson popełnił bowiem conajmniej 22 morderstwa (a mogło ich być znacznie więcej).Earle Nelson urodził się 12 maja 1897 roku w Stanach Zjednoczonych.Gdy miał9 miesięcy, jego 20-letnia matka zmarła w wyniku zaawansowanej chorobywenerycznej, którą prawdopodobnie zaraziła się od ojca swego dziecka (w metryceNelsona figuruje on jako NN).Wychowaniem chłopca zajęła się jego ciotka, paniLillian Fabian.Od najmłodszych lat Nelson zdradzał objawy niedorozwoju umysłowego.Fotografia wykonana gdy miał 3 lata pokazuje nam dziecko o wyraz
niezdegenerowanych rysach, półotwartych ustach i bezmyślnym wyrazie twarzy.Jakwspominała potem jego ciotka, do 10 roku życia Nelson był cichy i spokojny, leczchorowity.Jako dziesięciolatek został potrącony przez tramwaj konny, w wynikuczego odniósł obrażenia głowy, wstrząs mózgu i liczne urazy tułowia.Byłnieprzytomny przez sześć dni, a póz
niej przez całe życie miał cierpieć na bóle izawroty głowy.Bóle były tak silne, że niekiedy nie był w stanie utrzymać się nanogach.Od czasu wypadku stał się jeszcze bardziej ponury i niekomunikatywny.Poproszona o jakieś szczegóły z dzieciństwa chłopca, pani Fabian wymieniła jegoulubione zajęcia: chodzenie na rękach, podnoszenie krzeseł zębami i ukrywanie się wpiwnicy.Swe pierwsze przestępstwo popełnił Nelson właśnie w piwnicy.21 maja 1918roku dokonał napadu na małą dziewczynkę, którą udało mu się zwabić do piwnicpustego domu.Okazało się wówczas, że komisja lekarska zwolniła go z obowiązkusłużby wojskowej z powodu niedorozwoju.Został umieszczony w zamkniętymzakładzie psychiatrycznym.W ciągu następnych sześciu miesięcy uciekał trzykrotnie.Po ostatniej ucieczce, wgrudniu 1918 roku, zdołał uniknąć schwytania przez dwa i pół roku.Wtedy też, w1919 roku, ożenił się.Jego małżeństwo trwało jednak zaledwie sześć miesięcy.Ponownie umieszczony w zakładzie, uciekł z niego w listopadzie 1923 roku.Od chwili ucieczki do 1926 roku nie posiadamy żadnych danych o jego życiu.Natomiast od lutego 1926 do chwili ujęcia w czerwca 1927 zamordował co najmniej22 osoby.Pod koniec lutego 1926 roku w San Francisco znaleziono zwłoki panny ClaryNewman na strychu jej domu, w którym  jak wskazywał napis wystawiony wefrontowym oknie  znajdowały się  pokoje do wynajęcia.60-letnia kobieta zostałauduszona, a następnie zgwałcona.2 marca w niemal identycznych okolicznościach znaleziono w San Jose również60-letnią Laurę E.Beale.Dziennikarze ochrzcili tajemniczego sprawcę mianem Mroczny dusiciel.10 czerwca, znów w San Francisco, 63-letnia Lillian St Mary została uduszona izgwałcona, a zwłoki jej sprawca wepchnął pod łóżko.Dwa tygodnie póz
niej jej lospodzieliła pani Russel z Santa Barbara, której ciało również znaleziono pod łóżkiem.Dwa miesiące póz
niej uduszono i zgwałcono Mary Nesbit z Oakland, również wstanie Kalifornia.W paz
dzierniku miały miejsce trzy zabójstwa w Portland w stanie Oregon.Policjatego miasta nie spisała się jednak najlepiej.Otóż 19 paz
dziernika Beata Withers,przystojna 35-letnia rozwódka, znaleziona została przez swego 15-letniego synanieżywa w sporym kufrze.Policja przypisała jej śmierć.samobójstwu.20paz
dziernika zwłoki uduszonej 59-letniej Virginii Grant wydobyto z pieca domu, wktórym wynajmowała pokoje sublokatorom.Tym razem uznano, że śmierć nastąpiła zprzyczyn naturalnych.Wreszcie następnego dnia odkryto zwłoki Mable Fluke.Również i ta kobieta żyła z wynajmowania pokoi, została uduszona i ciało jejznaleziono na strychu.Tym razem wreszcie policja uznała, że ma prawdopodobnie doczynienia z zabójstwem.Nelson powrócił do San Francisco.18 listopada udusił i zgwałcił 56-letnią paniąEdmunds.6 dni póz
niej zabił swą dziesiątą ofiarę, niejaką Florence Monks w Seattle.Zabrał też nieco znalezionej w jej domu biżuterii.Udawszy się następnie do OregonCity udusił tam 48-letnią Blanche Myers, której zwłoki znaleziono pod jej łóżkiem.Pani Myers oferowała pokoje do wynajęcia.Policja rozpoczęła poszukiwanie biżuterii, którą  Mroczny dusiciel częstozabierał swym ofiarom.W odpowiedzi na liczne apele w prasie zgłosiły się trzystarsze panie z South Portland, właścicielki pensjonatu, przynosząc biżuterię, którązakupiły od pewnego młodzieńca.Człowiek ten mieszkał u nich przez pięć dni iwyprowadził się w dniu, w którym zginęła pani Myers.Jak się okazało, była tobiżuteria pani Monks.Policja miasta Portland wyznaczyła nagrodę w wysokości 2.500dolarów za schwytanie wampira.Nelson był już jednak daleko, bo aż w stanie Iowa.Tam, w miejscowości Council Bluffs, udusił i zgwałcił 49-letnią panią Beard nadwa dni przed świętami Bożego Narodzenia.Następnie udał się do Kansas City, gdziezabił zaledwie 23-letnią Bonnie Pace.27 grudnia udusił Germanię Harpin, lat 28, orazpozbawił życia jej 8-miesięczne niemowlę, wpychając mu do gardła kawałek szmaty.Minęły cztery miesiące, zanim  Goryl (tak go teraz nazywano) znów znalazł sięna pierwszych stronach gazet.27 kwietnia 1927 roku 60-letnia Mary McConnellzostała uduszona w Filadelfii.Częstotliwość zabójstw Nelsona stała się doprawdy przerażająca.30 maja wBuffalo jego ofiarą padła 35-letnia Jenny Randolph.Dwa dni póz
niej, w Detroit,zginęły dwie kobiety: 53-letnia Minnie May, właścicielka małego pensjonatu oraz jejsublokatorka, pani Atorthy.Po następnych dwóch dniach w Chicago znalezionozwłoki 27-letniej Mary Sietsema.Kobieta została zgwałcona i uduszona (jedynywypadek, gdy Nelson dokonał gwałtu na żywej ofierze!).Po zabiciu pani Sietsema Nelson pojechał do Kanady, co  jak się miało okazać było wielkim błędem.Do Winnipeg dotarł autostopem dnia 8 czerwca.W sklepie zużywaną odzieżą zamienił swe ubranie na inne, prawdopodobnie po to, by uniknąćidentyfikacji [ Pobierz całość w formacie PDF ]