[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. - Tak, nawet bardzo.- Więc mnie też.Nawet nie próbowała zrozumieć, co znaczą te sło�wa.Najważniejsze było to, że Bo tak szybko nie wy�jedzie z Misery.I że jeszcze przez jakiś czas będziesię mogła cieszyć jego obecnością.Słońce chyliło się ku zachodowi.Czerwona tar�cza zawisła jeszcze na chwilę nad czubkami GórCzarnych.Ich wóz właśnie wjechał na stromiznęi teraz zaczął się staczać w dół.Po usianej kwiatamiłące.Bo wskazał płynący między skałami strumień.- Chyba możemy nad nim zjeść kolację.Kitty spojrzała na niego ze zdziwieniem.- Chcesz jeść na szlaku?- Specjały Billie pachną tak kusząco, że chętniebym coś przekąsił.Może zrobimy sobie piknik?- Piknik? - powtórzyła.- A co to takiego?- Chcesz powiedzieć, że nigdy nie byłaś na pikni�ku? - zdziwił się Bo.- Nawet nie wiem, co to jest - wyznała.- To taki posiłek na świeżym powietrzu.Kitty skinęła rezolutnie głową.- Często zdarzało mi się jeść na prerii, kiedy ści�gałam stado mustangów.Bo odchrząknął.Wyglądało na to, że nie udało musię dobrze wytłumaczyć znaczenia słowa piknik". - Piknik urządza się po to, żeby miło spędzić czas.Można przy tym zagrać.Kitty pokręciła głową.- Nie lubię kart - stwierdziła.I znowu kolejne nieporozumienie.- Nie, nie, nie w karty.W serso albo wolanta.Co słowo to gafa.Tym razem Kitty zrobiła jeszczewiększe oczy.- W co?- Wolant to taka kolorowa piłka, którą odbija sięnad siatką.A serso to kółka z wikliny, które się rzuca,a druga osoba musi je złapać na patyk.- A, coś jakby rzucanie lassem - zauważyła.- O właśnie - powiedział Bo, zatrzymując wóznad wodą.- Piknik to jakiś wynalazek ze wschodu - orzekłaKitty.- U nas posiłek to posiłek, a rzucanie lassemto rzucanie lassem.I po co rzucać, kiedy w pobliżunie ma mustanga albo byczka?- Nieważne.My zjemy, a koń ma tutaj mnóstwotrawy i też powinien odpocząć.- Niech ci będzie.Kitty chciała zeskoczyć z wozu, ale Bo chwycił ją,uważając, żeby nie urazić złamanych żeber i ramienia.- Widzę, że czeka mnie poważne zadanie - szep�nął jej do ucha.- Jakie? - spytała, chociaż poczuła się nagle bar�dzo słaba. - Muszę zmienić twoje poglądy dotyczące jedze�nia - odrzekł, sadzając ją w miejscu, gdzie było jesz�cze sporo słońca.- Zaczekaj tu, zaraz przyniosę ko�szyk Billie.Kitty siedziała spokojnie nie dlatego, że Bo jej kazał.Było jej po prostu miło w tym wygrzanym zakątku,a szemranie wody wpływało na nią kojąco.Miała wra�żenie, że wciąż czuje dotyk Bo i słyszy jego szept.Dziwiło ją to trochę, bo nie przepadała za tym, by ktośjej nieustannie pomagał.Zawsze była bardzo niezależnai nauczyła się być z tego dumna.Dlaczego więc terazczuła się inaczej? Co się z nią takiego działo?Cóż, Bo ją po prostu rozpieszczał.To też było dla niej coś nowego.Nikt do tej porytak jej nie traktował.Nikt nie przygotowywał kąpieli,nie mył włosów, nie przysuwał krzesła, kiedy chciałausiąść.Musiała przyznać, że jest to bardzo miłe, cho�ciaż trochę denerwujące.Bo przyniósł przykryty lnianą ściereczką koszyk.Najpierw rozłożył ściereczkę, a potem wyjął jedze�nie: kurczaka i wciąż świeżo pachnący chleb.Najpierw posmarował chleb masłem, a potem po�dał jej kromkę i udko kurczaka.- To właśnie jest piknik - powiedział.Przez chwilę siedzieli cicho, wsłuchując się w śpiewptaków i szum strumienia.Następnie zabrali się do je�dzenia.Kitty zjadła swoją porcję i powiedziała:- Kiedy Billie pierwszy raz dla nas ugotowała, miałam nadzieję, że zamieszka na naszym ranczu.Zaproponowaliśmy to jej z Aaronem.- Ale wolała twojego brata.- Nie, nikt wtedy nie myślał, że wyjdzie za Ga�be'a.Zupełnie do siebie nie pasowali.- Dlaczego? - zaciekawił się Bo.- Cóż, Billie wciąż się śpieszy i jest bez przerwyzajęta, a Gabe jest powolny.Poza tym traktuje po�ważnie swój zawód, a kiedy ją poznał, Billie była po�szukiwana
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
