[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W dziedzinie sztuki zaznaczająsię różne kierunki, podobnie jak i, na przykład, w teatrze, by wymienićnazwiska twórców miary Grotowskiego, Kantora czy Szajny.Przy czymte wyraziste indywidualności twórców grupują wokół siebie adeptów,tworząc własne szkoły artystyczne.Znajdują również oddz
więk wświecie.Przejawianie się rozmaitych szkół jest również wyraz
ne wliteraturze.Pisarz o wybitnej indywidualności wywołuje w innych chęćnaśladownictwa.Mamy  by wymienić tytułem przykładu  wielu poetówWojaczków, czy prozaików upodobniających się do Hłaski.Indywidualności są niezbędne, jeżeli ma następować rozwój kultury.Niewystarczająco zaznaczają one dziś swoją obecność w dziedzinietwórczości naukowej.Pociąga to za sobą zmierzch szkół.Czy jest takdlatego, że wiele dziedzin twórczości artystycznej, jak poezja czyliteratura, nie wymaga specjalistycznej edukacji przynajmniej w zakresieswego rodzaju tworzenia? Zaś twórczość naukowa czy to w dziedzinienauk przyrodniczych, czy humanistycznych wymaga przejścia przezodpowiednio kształcące studia i one, być może, nienależycie pielęgnujązaznaczające się indywidualności? Lub nawet utrudniają ich rozkwit?Niski stopień przygotowania nauczycieli (w tym akademickich),do zawodu, przypadkowy dobór osób wykonujących go, traktowanietej pracy w sposób pozbawiony poczucia pełnionej misji, jaką jestwychowywanie i nauczanie  oto niektóre przyczyny błędów edukacji.Błędów dających w wyniku indywidualności niewykrystalizowane.Niesprawdza się uzdolnień, lecz wiadomości.Nauczającym brakuje częstowiedzy oraz intuicji psychologicznej.Wybitny uczony reprezentuje nie tylko talent, ale również iwyraziście ukształtowaną osobowość.Tymczasem system nauczaniajest zbiurokratyzowany i nastawiony na kształtowanie umysłu; rozwójwewnętrzny jest pozostawiony dobrej woli jednostek.Nie rozbudzasię należycie potrzeby dążenia do wartości wyższych.Idea wartościmaterialnych, jako cel dążeń, zatacza coraz szersze kręgi.Wszechstronnyrozwój człowieka, jego podstawowych indywidualnych właściwości,odsuwa się na plan dalszy, na rzecz osiągania standardu życiowego.Błąd w edukacji polega też na tym, że ceni się to, co jest ujęte wramy pewnych formuł naukowych.Szerzone są hasła, skłaniające dokształtowania intelektu.Służą temu szkoły, kursy doskonalące, wyższestudia, które są dla wielu rodzajem nobilitacji.Ten kult wiedzy naukowej,nieraz wykrzywiony, bo często jedynie o zdobycie dyplomu tu chodzi,prowadzi do zapomnienia o potrzebie kształtowania charakteru, a w tymo potrzebie kształtowania emocjonalnych reakcji na świat i ciągłegouszlachetniana naszej uczuciowości.Tak więc mamy do czynienia znarastającą ilością niepełnych osobowości i niedoszłych talentów.Presja układów niszczy niejednokrotnie mniej odporne psychiczniejednostki.Znane są przykłady twórców różnych dziedzin: technicznej,artystycznej, naukowej, którzy dopiero poza granicami kraju znalez
limożliwości dla swego talentu, z dala od zazdrosnych, dobrzepowiązanych, z dala od recenzujących tak, aby zniszczyć.Z filozofówwystarczy wymienić tu Jerzego Brauna.Współtworzone i reprezentowaneprzez niego środowisko polskich mesjanistów po 1945 roku prowadziw znacznym stopniu utajone życie naukowe, nie mogąc zainteresowaćwydawców w Polsce.I w ten sposób jedna ze znaczących dla narodowejkultury szkół naukowych w filozofii pozostaje zauważalna dla znikomegogrona wtajemniczonych i zubożona staje się mapa polskiego pluralizmu.Jakie są jeszcze przyczyny obserwowanego kryzysu szkół naukowych?Sama struktura szkolnictwa wyższego, likwidacja katedr doprowadziłydo stanu, w którym zanikło poczucie odpowiedzialności profesorów zakształcenie swoich następców.Związki między asystentami czy adiunktamiz jednej strony a profesorami rozluz
niły się.Odpowiedzialność staje sięanonimowa.Młodsi pracownicy naukowi, pozbawieni rozmaitych formopieki, sami zabiegają o swoje sprawy.Studia doktoranckie przekształciłyokres samodzielnego dojrzewania naukowego w ciąg dalszy biernegostatusu ucznia.A doświadczenie wskazuje, że zbyt długie  prowadzenieza rękę szkodzi.Ktoś dziś odważy się publicznie mówić o tym, że poszukuje prawdy?Kryzys wiary w wartości wyższe, kryzys wzorów osobowościowychsprawiają, że powszechne staje się dążenie do kariery pojmowanejróżnie, choćby w formie dobrej posady [ Pobierz całość w formacie PDF ]