[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- A może zerknąłbyś na mapę - spytałem Jacka.- Podebrać foka! - odpowiedział nasz sternik.Jako szotman, czyli po prostu tengorszy, tylko od obsługi żagli wedle sternikowego rozkazu, odpowiedziałem potulnie:- Tak jest.Wybrać foka.- Wystarczy - skinął łaskawie głową dowódca i dodał uprzejmie: - Iii z mapą! Toż tąrynną.- splunął za burtę.Oj nie lubię, jak ktoś tak pogardliwie traktuje Wielkie Jeziora! Zwłaszcza, gdy jest nanich pierwszy raz! No, poczekaj! - pomyślałem.- Tym korytem dopłyniemy jak po sznurku! - ciągnął nasz nieustraszony sternik,pewnie dlatego taki odważny, bo wiała zaledwie mocna dwójka w skali Beauforta (dla żeglarzy to tyle, co kichnięcie zasmarkanego kotka).- Na sznurku można też wisieć - szepnąłem.- Co wujek mówi?- Nic, nic.Pytam tylko Zosię kiedy śniadanie.I tak płynęliśmy sobie leniwie.%7łeby nie rozleniwić się do końca poprosiłem Zośkę:- Może zajrzałabyś do przewodnika po Wielkich Jeziorach i odczytała nam cociekawsze fragmenty z historii Rynu? Wypadałoby wiedzieć choć trochę o miasteczku, któredało nazwę jezioru co przed nami? Poza tym martwi mnie myśl, że czcigodny przodek panaAzbijewicza był jednym z jego łupieżców.Może szczypta wiedzy o biednej mieścinieuspokoi mnie?Cichy jęk świadczył, że Zośka nie podziela mego zdania.Ale po chwili już słyszałem:- Miasteczko mazurskie Ryn sięga początkami swych dziejów okresu najbardziejzaciętych walk między Krzyżakami a Litwinami, czasów, gdy Zakon przeżywał pod rządamiWinricha von Kniprodego chwile najwyższej potęgi.Budowę zamku w Rynie rozpoczęto w1376 roku.W rok pózniej gościli tu Krzyżacy księżnę Annę, żonę księcia Witolda, któryzbiegł do Zakonu, bojąc się, że skończy tragicznie, jak jego ojciec, Kiejstut.- Witold pod rękę z wielkim mistrzem! - zawrzasnął od steru Jacek.Pogroziłem mu pięścią, na co niewzruszenie odparł:- Czyż nie można podziwiać naszej historii?- To ja może tylko co ciekawsze.bo tu piszą, że Ryn stracił na znaczeniu?.-błagalnie spojrzała na mnie Zosia.- Niech będzie - zaśmiałem się łaskawie.- W latach 1412-1420 była tu huta żelaza, a młyn zamkowy, równy mu wiekiem,zasilał kanał długości 175 metrów, częściowo obmurowany i ukryty pod ziemią - istne cackoinżynierii.Przy drodze do Orła wzniesiono sztuczny pagórek, wysoki na 5 metrów, 90metrów obwodu u podstawy, 41 metrów na szczycie.Widać zeń 12 jezior: Wersminę, Iławki,Guber, Orło, Ołów, Aawki, Jagodne, Ryńskie, Szymon, Kotek, Tałtowisko i Zniardwy.- Zlituj się! - pisnął Jacek.- Już się lituję, tym bardziej że dalej nic ciekawego.A tu co mamy? Rok 1656 iTatarów! I jest nawet fragment pieśni O wtargnięciu tatarskim do Prus roku 1656 niejakiegoTomasza Molitora.Już śpiewam:Naród nieznajomy jak orzeł przyleciał Z pogańskich krainów, wszystko pozrzeć zechciał.W niewinne granice niespodzianie wkroczył,Bystrym koniem na nie gromnie przyskoczył.Tam wsie, domy, zboża i gumna palili,Poniekąd kościoły w popiół obrócili,Szaty, konie i pieniądze zbiwszyTylko szczerą nędzę w Prusiech zostawiwszy.Okrutnie natenczas Tatar postępował.- Zlituj się! - teraz ja zapiszczałem.Zośka obraziła się i milczała aż do informacji dotyczącej 1817 roku, kiedy to Rynodwiedził Julian Ursyn Niemcewicz, który zanotował: Lud mówi po polsku, dokładniebardzo. Następnie wrzasneła:- Jacek, ty wodniaku za dychę! Tu, gdzie się puszysz, sterniczyno, już w 1379 rokupływał wielki mistrz Winrich von Kniprode! Ty Krasulo , też słuchaj: W 1850 roku Rynstał się portem macierzystym statku �Masovia�, pierwszego paroca na Wielkich Jeziorach.Pod dowództwem - to coś dla wujka - kapitana Jankowskiego.18 czerwca 1854 roku Masovia dostąpiła zaszczytu przewiezienia króla Prus, Fryderyka Wilhelma IV, z Rynuprzez Mikołajki do Guzianki pod Rucianem. A tu coś dla wszystkich: �Masovia� rozbiła sięw 1856 roku pod Rynem, zastąpił ją mniejszy stateczek o wdzięcznej nazwie �Guzianka� .- Ale przede wszystkim chodzi o to, żebyście uważali, gdzie i jak płyniecie! - whałasie kłótni utonęła reszta historii mazurskiego miasteczka.Gdy po prawej burcie został za nami wylot kanału Tałckiego, ku któremu i z któregopłynęła i wypływała większość jachtów, jezioro jakby zrobiło się pustsze i szersze
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
