[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Dość tego.- Aidan uderzył ręką o bar, a\
podskoczyły szklanki.- To jest prywatnasprawa.- Przecisnął się obok Shawna i podszedł do niej.- Na górę, Jude Frances.- Nie.- Zadarła dumnie głowę.- Widzę, \
e wcią\
czegoś nie rozumiesz.- Na górę - powtórzył i chwycił ją mocno za ramię.- To nie jest właściwe miejsce.- To twoje miejsce - przypomniała mu.- Zabierz tę rękę.- Porozmawiamy na osobności.- Nie mamy o czym, powiedziałam ju\
swoje.- Kiedy się szarpnęła, próbując wyrwaćramię, zaczął ją ciągnąć na zaplecze.Fakt, i\
się na to ośmielił, \
e ludzie rozstępowali się, byim zrobić drogę, \
e był na tyle silny, by ją wlec tam, gdzie sobie \
yczył, sprawił, \
e coś w niejpękło w środku.Puściły ostatnie hamulce.- Powiedziałam, \
ebyś zabrał rękę, sukinsynu.- Poprzez czerwoną mgłę, któraprzesłoniła jej oczy, nie wiedziała ju\
, co się dzieje, poczuła tylko, \
e jej zaciśnięta w pięśćręka wylądowała gwałtownie na jego twarzy.- Jezu! - Zobaczył gwiazdy, a ból był nie mniej potworny ni\
szok spowodowany tym,co zrobiła.Instynktownie przycisnął rękę do nosa, kiedy polała się z niego krew.- I trzymaj je z daleka - powiedziała z najwy\
szą godnością, gdy w pubie ponowniezapadła cisza.Odwróciła się i wyszła, nim rozległy się oklaski.- Masz, przyłó\
to.- Shawn podał mu ściereczkę.- Ale\
ona ma piekielny prawysierpowy.- Jeszcze jak.- Musiał usiąść i Darcy doholowała go do wolnego stolika.- Co zadiabeł w nią wstąpił? - Nie obchodziły go nowe zakłady i stawki, które natychmiast pojawiłysię na parkiecie mał\
eńskim, i przyjął z wdzięcznością podany mu przez Shawna lód.Wpatrywał się zdumiony w zakrwawioną ściereczkę.- Tej kobiecie udało się to, czego nikt nie dokonał w ciągu trzydziestu jeden lat.Złamała ten mój cholerny nos.20- Nie będę się za nią uganiał, nie jestem szczeniakiem.Shawn kontynuował sma\
enieryb i chipsów, podczas gdy Aidan przykładał w kuchni lód do uszkodzonego nosa.- Ju\
to mówiłeś z dziesięć albo dwanaście razy w ciągu ostatnich dwudziestu minut.- Więc dobrze, powtarzam to po raz ostatni.- Z
wietnie.Bądz
sobie sakramenckim, zakutym idiotą.- Tylko ty ju\
nie zaczynaj.- Aidan opuścił woreczek z lodem.- Bo jeszcze oberwieszzamiast niej.- Proszę bardzo, wal, ile zechcesz.Ale od tego nie staniesz się mniejszym idiotą.- Dlaczego uwa\
asz, \
e jestem idiotą? Jeszcze nie było tu takiej, która by weszła takbezczelnie do pubu - w godzinie szczytu - napyskowała na mnie, a na koniec rozwaliła minos.- Tu cię boli, prawda? - Shawn zsunął na talerze kawałki usma\
onej na złoto ryby iporcje chipsów, dodając po ły\
ce sałatki z kapusty i kładąc na wierzch trochę zielonejpietruszki.- śe po tylu latach, po tylu chwalebnych walkach, pokonała cię o połowędrobniejsza od ciebie kobieta.- Po prostu miała fart, \
e mnie trafiła - mruknął Aidan, cierpiąc nie tylko z bólu, ale i zpowodu zranionej dumy.- Raczej cię zaskoczyła - poprawił Shawn.- A ty jesteś wyjątkową ofermą - dodał izakręcił się na pięcie, \
eby zanieść zamówienia.- To się nazywa rodzinna lojalność.- Aidan podniósł się z miejsca i podszedł dokredensu, \
eby wygrzebać stamtąd trochę aspiryny.Twarz bolała go piekielnie.Pewnie w innej sytuacji byłby pełen podziwu dla popisu Jude, ale w ten chwili jakośnie mógł go z siebie wykrzesać.Zraniła go nie tylko w twarz, zraniła jego durną i serce.Jeszcze nigdy \
adna kobietanie zraniła mu serca i nie wiedział, co z tym począć.Zrozumiał, przynajmniej częściowo, \
etamtego wieczora podczas ceili spartaczył sprawę.Ale był przeświadczony, nieomal pewny,\
e naprawił to wszystko wczoraj wieczorem.Romantyczna sceneria i pieszczoty, wytrwałość i perswazja.Czego jeszcze mo\
echcieć kobieta, do diabła! Przecie\
pasują do siebie, ka\
dy to widzi!Ka\
dy, tylko nie Jude Frances Murray.Jak to jest, \
e ona go nie chce, skoro on jej tak pragnie, \
e a\
mu dech zapiera? Jakona mo\
e nie widzieć, \
e przeznaczone jest im wspólne \
ycie, skoro dla niego jest to tak jasnejak słońce.Wszystko to ma związek z jej pierwszym mał\
eństwem.Ale skoro on ju\
się z tympogodził, dlaczego ona nie mo\
e?- Jest po prostu strasznie uparta - powiedział, gdy Shawn wrócił do kuchni.- No to znakomita z was para.- Nie nazwałbym uporem dochodzenia do czegoś, co się uwa\
a za słuszne.Shawn pokręcił tylko głową i zaczął przygotowywać sandwicze.Mieli tu dziś istnykołowrót.Ludzie siedzieli w pubie dłu\
ej ni\
zwykle.Ciągle wchodził ktoś nowy, ciekawynowinek.Shawn i Darcy poprosili Michaela O'Toole'a i Kathy Duffy, \
eby ich wsparli przybarze, i Brenna była ju\
w drodze.Nie nale\
ało liczyć na to, \
eby w najbli\
szym czasie Aidanmiał nastrój do nalewania piwa i prowadzenia rozmów.- Są sposoby i sposobiki na załatwienie takiej sprawy z kobietą - powiedział Shawn pochwili.- Du\
o ty wiesz o kobietach.- Zało\
ę się, \
e więcej od ciebie - jak widzisz, mnie jeszcze \
adna nie wyr\
nęła pięściąw twarz.- Mnie te\
nie, a\
do dzisiaj.- Nos, choć niemal ju\
odmro\
ony, bolał i pulsował, jak zcałej siły uderzany perkusyjny kocioł.- Czy to normalna reakcja u kobiety, którą poprosi się orękę?- Powiedziałem ci przecie\
, \
e chodzi o sposób proszenia.- A ile znasz takich sposobów? - zapytał Aidan.- Chciałbym te\
wiedzieć, dlaczego toma być moja wina?- Poniewa\
widać jak na dłoni, \
e ona cię kocha i \
e oczekuje w zamian miłości.Igdybyś nie pochrzanił tego wszystkiego, nie odmówiłaby i nie rozkwasiła ci nosa.Podczas gdy Aidan gapił się na niego z otwartymi ustami, Shawn wyszedł znastępnym zamówieniem.Aidan chciał za nim pobiec, ale doszedł do wniosku, \
e cała wieśmiała dzisiaj wystarczająco du\
o uciechy.Chodził więc niecierpliwie tam i z powrotem,czekając na powrót Shawna.Tym razem Shawn przyniósł puste kufle, które wstawił do zlewu.- Mo\
na cię poprosić, \
ebyś to łaskawie pozmywał? Mam kolejne zamówienie na rybęi chipsy.- Mo\
e i schrzaniłem to za pierwszym razem - zaczął Aidan.- Przyznaję.Nawetrozmawiałem o tym z Darcy [ Pobierz całość w formacie PDF ]