[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kujej zdziwieniu M�ller ucałował ją we włosy. Czuję się niezręcznie, opowiadając ci o tym stwierdziła. Czemu? Przecież Peis cię zmusił! Zmusił, prawda, ale nie uważałam tego za poświęcenie. Zakochałaś się w Eriku? To w ogóle nie wchodziło w grę. Nadal go kochasz? spytał, starając się, aby zabrzmiało to możliwie jak najobojętniej.Gisella odchyliła się i spojrzała mu w oczy. Uwierzysz mi, kiedy powiem nie ? Uwierzę. W takim razie: nie. Cieszę się.Mocno przytuliła się do niego. O co w tym wszystkim chodzi? mruknęła. Moim zdaniem, o jedno z dwojga: albo chcą czegoś od twojego ojca, albo chcą jego, amoże i ciebie, wywiezć z Niemiec. Pytałam ojca o Erika, ale zupełnie go nie pamięta. Będę musiał o tym porozmawiać. Z ojcem? Tak. Udaje, że nic nie wie o Peisie.Nie wiem, jak zareaguje, kiedy pojawisz się u nas w domu. Zobaczymy. Zobaczymy.Na chwilę umilkli, a potem M�ller rzekł cicho: Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek poznałem. To bardzo wyszukany komplement.Z reguły kiedy mężczyzni mówią wyszukanekomplementy, czegoś chcą. Poczuł rumieniec na twarzy. Czy to miało znaczyć, że chceszsię kochać? Nie.Co nie przeszkadza temu, że chcę. Zwietnie powiedziała. Już się obawiałam, że skończy się tylko na wspólnej drzemce. Jej ręka pomknęła w dół. Czuję jednak, że to płonne obawy.2Burgweg 21Marburg an der Lahn, Niemcy18 stycznia 1943 roku, 10.00Nikt tak naprawdę nie wiedział, jak starą uliczką jest Burgweg.Niewykluczone, że powstałajeszcze przed twierdzą, o której przewodniki powiadały, iż została zbudowana około roku 900 wokół dawnej wieży .Wyłożona brukowcami ulica była stroma, a kiedy, jak teraz, pokryła ją warstwazlodowaciałego śniegu, była też śliska.Tył opla admirała kilkakrotnie zjechał w bok, koło razzabuksowało o krawężnik.Wejście do twierdzy widać było z miejsca, gdzie M�ller wjechałlewymi kołami na chodnik i wyłączył silnik, nie przejmując się znakiem, który nie pozwalał tuparkować.%7ładen policjant nie ośmieli się nie tylko zapisać, ale nawet zapamiętać numerówsamochodu.Wystarczy pierwsze spojrzenie, by się zorientować, że rejestracja była berlińska, awóz należał do instytucji tak poważnej jak Schutzstaffel Sicherheitsdienst.Wyjął kluczyk ze stacyjki, zaciągnął hamulec, wysiadł i szybko okrążył wóz, aby przytrzymaćdrzwi przed Gisellą.Kiedy wystawiła nogę, sukienka pod rozpiętym płaszczem podjechała takwysoko, że nad jedwabnymi pończochami, które przywiózł jej z Berlina, błysnął pasek ciała, ajemu serce podskoczyło do gardła.Ależ jest piękna! Dziękuję powiedziała Gisella i korzystając z pomocy M�llera, wysiadła zprzechylonego na bok auta.W drugiej ręce trzymała owiniętą w bibułkę butelkę, z którą dyrektorKurhotel rozstał się, aczkolwiek nie bez żalu. Poczekaj rzekł M�ller. Mam coś jeszcze.Popatrzyła na niego, pytająco unoszącbrwi, on zaś cofnął się, otworzył bagażnik i wydobył z niego duże pudło. Co to takiego? spytała. Przywiozłem parę drobiazgów z Berlina odparł i znowu poczuł niespokojną reakcjęserca na spojrzenie, którym go obdarzyła.Kiedy weszli do holu na parterze, drzwi po lewej uchyliły się bezszelestnie, a w szparzebłysnęło ciekawskie oko.Mhm, Peis chce mieć wszystko pod kontrolą, pomyślał M�ller.Poszedł za Gisellą po schodach; na piętrze zapukała do drzwi i poczekali, aż się otworzą.Wprawdzie M�ller dokładnie przeczytał akta i widział zdjęcie profesora, ale inaczej go sobiewyobrażał.Zamiast niechlujnie ubranego człowieka z roztargnionym wyrazem twarzy, zobaczyłwysokiego, schludnego mężczyznę o żywym spojrzeniu i kędzierzawych włosach. Heil Hitler! odezwał się Dyer i przepisowo uniósł rękę. Heil Hitler niemrawo bąknął M�ller i wszedł pierwszy, a Gisella zamknęła za nimidrzwi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
