[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obawiam się, \
e jej mą\
nale\
y do tego typu mę\
czyzn, którzyporzucają rodzinę w trudnych czasach.Dziennik, pięknie oprawiony w safian, dostała w prezencie od Hugha w dzień ponarodzinach ich pierwszego dziecka.Beth przyszła na świat sześć i pół roku temu.Odtamtego czasu Joanna wszystko opisywała  relacje z wydarzeń, a tak\
e własne obserwacje irefleksje.Była tam cała historia rodziny Westbrooków, łącznie z narodzinami w 1874 rokuich drugiego dziecka, Edwarda, które zmarło następnego lata, poprzez dwa poronienia Joannyi narodziny ostatniego synka  który spoczywał pod kamieniem z wyrytym napisem:  SimonWestbrook, zmarł w 1878 roku.śył trzy miesiące.Joanna skrupulatnie odnotowywała wszystkie wa\
niejsze wydarzenia: 14 stycznia 1874 roku.Dyfteryt zabrał czternaścioro dzieci w Cameron Town.Wystąpiłam z wnioskiem stworzenia podziemnego systemu kanalizacyjnego i oddzielenia good ścieków, które spływają wzdłu\
głównej ulicy. 18 listopada 1876 roku.Po\
ary strawiły pięćdziesiąt tysięcy hektarów buszu.Miejscowości Gracemere i Strathfield poniosły cię\
kie straty. 30 maja 1877 roku.Byliśmy na weselu Verity Campbell z posterunkowymMcManusem.To była piękna uroczystość, w której uczestniczyło ponad dwieście osób. 12 listopada 1878 roku.Jacko Jackson zbankrutował i za długi przekazał swoje trzytysiące hektarów Hughowi.Przeniósł się wraz z rodziną do Merindy.Hugh zatrudnił go jakozarządcę, a \
ona Jacko przyjęła posadę kucharki.Dziennik był równie\
kroniką poszukiwań związanych z przeszłością lady Emily.Joanna prowadziła sumiennie zapiski dotyczące osób, z którymi się kontaktowała,terminów spotkań oraz ich rezultatów.Gdy nie zdołała odszukać miejscowości DopływDrozda i Durrebar, ponownie wysłała list do panny Tallhill, prosząc o określenieprawdopodobieństwa popełnienia pomyłki.Została jednak poinformowana, \
e panna Tallhillwyjechała w celach leczniczych na północ i \
e od tamtej pory nie było od niej \
adnejwiadomości.W dzienniku pod datą 25 lipca 1877 roku widniała notatka:  Otrzymałamjeszcze jeden list od Patricka Lathropa z San Francisco.Wyraził w nim ubolewanie, \
e zpowodu złego stanu zdrowia nie mo\
e poświęcić badaniom pisma mojego dziadka tyle czasu,ile by sobie \
yczył.Zapewnił mnie jednak, \
e będzie kontynuował pracę.Potem następowałakolejna informacja:  Mój ostatni list do Patricka Lathropa został odesłany z adnotacją:�Adresat nie \
yje�.W dzienniku znajdowały się kopie korespondencji, jaką Joannaprowadziła ze wspólnotami misyjnymi, z towarzystwami \
eglugowymi, a tak\
e z ciotkąMillicent w Anglii, która choć zawsze odpowiadała na listy Joanny, nigdy nie wspominała oswojej siostrze Naomi ani o wychowywanej przez siebie Emily.Nie poruszała te\
tematuKarra Karra.Wreszcie dziennik zawierał mapy sporządzone przez Joannę na podstawie informacjizawartych w akcie własności.Próbowała zlokalizować na nich dwie poszukiwanemiejscowości.A potem pokazała własne szkice kartograficzne Hughowi i FrankowiDownsowi w nadziei, \
e im się skojarzą z jakimś konkretnym miejscem.Jednak obaj wyrazilitylko przypuszczenie, \
e posiadłość jest rozległa i mo\
e być sporo warta.Joanna dokładnieprześledziła obszary wzdłu\
linii wybrze\
a kontynentu australijskiego, liczącej bliskodwadzieścia tysięcy kilometrów, i zestawiała z nimi swoje mapy, łudząc się, \
e będą do siebiepasować.Zawsze okazywało się jednak, \
e brakuje klucza do wszelkich informacji: nazwyportu, do którego zawinęli jej dziadkowie.Joanna zapełniała te\
dziennik własnymi próbami odszyfrowania stenopisu JohnaMakepeace a, ale za ka\
dym razem powstawały nonsensy.Ostatnio usystematyzowaławszystkie wskazówki znalezione w zapiskach matki oraz pochodzące z innych z
ródeł.Listabyła skąpa i nie mo\
na było na jej podstawie wysnuć \
adnego wniosku.Gdy odkładała dziennik do koszyka, poczuła na sobie wzrok Sary. Dlaczego tak na mnie patrzysz?  spytała. Zauwa\
yłam, \
e pocierasz czoło. Naprawdę? Nie zdawałam sobie z tego sprawy. Cierpisz na bóle głowy, prawda? I ostatnio nie sypiasz zbyt dobrze.Słyszałam w nocytwoje kroki.Czy coś się stało, Joanno? Co jest powodem twojej bezsenności?Joanna pomyślała o radości, jakiej zaznała w czasie ubiegłych kilku lat  o swoim \
yciu zHughiem, z Beth i z Adamem, który rósł zdrowo i normalnie się rozwijał.Ale i w tymszczęśliwym okresie ani na moment nie zapomniała o swoim dziedzictwie, o truciz
niepieśni io strachu przed czyhającym na nią nieszczęściem.Jej obawy uciszyły się tylko i mniej pilnieoddawała się poszukiwaniom Karra Karra.Ostatnio jednak nocne koszmary powróciły, awraz z nimi dawny lęk. Znowu prześladują mnie majaki, Saro  wyznała. Z
ni mi się to samo co przedtem:dzikie psy, Tęczowy Wą\
i grota w czerwonej skale.Po przebudzeniu jestem nie tylkoprzera\
ona, ale czuję, \
e muszę udać się na miejsce, gdzie rozgrywają się te wydarzenia, istawić czoło czemuś, sama nie wiem czemu.Moja matka pod koniec \
ycia odbierała ten samnakaz. Kiedy powróciły koszmary? Joanna zastanawiała się przez moment. Tu\
przed porą strzy\
y.Prześladują mnie od sześciu miesięcy. Czy domyślasz się, co je mo\
e wywoływać? Nie mam pojęcia.Przypuszczam, \
e zapisałam dzień, kiedy po raz pierwszy dały znać osobie. Sięgnęła po dziennik i przerzuciła kilka kartek. Jest, znalazłam [ Pobierz całość w formacie PDF ]