[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zawartość torebkibyła wysypywana i dokładnie sprawdzana.Strażnik przy drzwiach w ciemnej framudze oglądał pilnie przepustkę iznaczek.Wewnątrz wąskie odnogi korytarza z szafkami katalogowymi patrolowali żołnierze.Szafki z dokumentamimiały podwójne zamki, a mówiąca przez nos kontrolerka wyjaśniała Kthe, na czym polega system.Jeden klucz byłuniwersalny, ten drugi codziennie rano losowała każda z archiwistek, sięgając po omacku do dużej, spękanejporcelanowej wazy.- Przechowują każdą najgłupszą notatkę, czasem w dwóch egzemplarzach, czasem w trzech.Nie uwierzyłbyś jakiebzdury! Rozważania czy zakazać, czy nie grania mazurków w Polsce! - Po wyjściu z pracy przyszła wprost doKing-smitha, a gdyby ktoś pytał ją dlaczego, mogła najspokojniej w świecie powiedzieć, że kontroluje kierownikasklepu.- Mazurki! Zciśle tajne zagadnienie!- To był raptem twój pierwszy dzień.Nie denerwuj się aż tak bardzo.- Co? No to już jest gruba przesada! Ale ja przynajmniej jestem Niemką w swoim własnym kraju, za to ty, Aubrey,masz chyba stalowe nerwy!- Nawet nie wiesz, jakie to zabawne - odparł zadowolony, że Kthe uważa go za człowieka bez lęku.- Musisz czekać tu, dopóki nie zrobię zdjęć?- Kthe, im mniej będziesz wiedziała o moich rozkazach, tym lepiej dla ciebie.Z tego wywnioskowała, że póki nie przeszmugluje zdjęć planów albo nie udowodni, że plany ataku na Rosję nigdynie istniały, Aubrey będzie uwięziony w Berlinie.Trzeciego dnia Kthe wyciągnęła z wazy klucz L" i dlatego pracowała w archiwach dokumentów zaczynających sięna literę L".Miała okazję zerknąć na najściślej tajne rozporządzenie sprzed miesiąca, dyrektywę Hitlera kierowanądo marszałka Keitla.Lew Morski zostanie odwołany.Siły zaangażowane w operację Lew Morski zostaną przerzucone do innych zadań,ale ich ruchy muszą być dobrze kamuflowane, żeby Anglicy nie przestali sądzić, że szykujemy się do decydującegonatarcia. VWieczorem, w sklepie, Kthe przekazała tę wiadomość Aubreyowi.- Dzięki Bogu! - wykrzyknął.Lew Morski to kryptonim inwazji na Anglię.- Nadal nie mogę uwierzyć, że Hitler ma zamiar wysłać odwołane z Anglii wojsko do Rosji.- Twój but, proszę.- Aubrey chciał, żeby mu przyniosła parę butów, w których chodzi do pracy.Teraz przycisnąłkciukiem lewy obcas i obcas odskoczył w bok, odsłaniając miniaturowy aparat zawinięty w kawałek zamszowejszmatki do pastowania.- Zupełnie jak puzderko na biżuterię.Masz złote ręce, Aubrey.- O, wielkie rzeczy! Raptem kilka gwozdzi i parę zawiasów, ot i wszystko.Powinno się trzymać.Bylebyś tylko nietupała.- I nie tańczyła flamenco - dodała, wsuwając buty.- Kthe, obiecaj, że w nic się nie wpakujesz.Najważniejsze ze wszystkiego to to, żeby cię nie złapali.Zawyły syreny alarmu przeciwlotniczego.- Nasi chłopcy dają o sobie znać - zauważył Aubrey.Co jakiś czas bombowce RAF-u w eskorcie myśliwców ryzykowały brawurową, długą wycieczkę do Berlina iprzeprowadzały tak zwany nękający" nalot.Mogły jedynie w drobnej części odpłacić Niemcom za krzywdywyrządzone w Londynie przez Luftwaffe, ale przywódcy narodu brytyjskiego z jednej strony przypominalirodakom, że bitwa się jeszcze nie skończyła, z drugiej zaś chcieli też trochę postraszyć mieszkańców TrzeciejRzeszy.- Na ogół to fałszywe alarmy.Aubrey nasłuchiwał przekrzywiając głowę.Ogarek świeczki na biurku oświetlał tylko połowę jego twarzy.- Lecą - stwierdził.I rzeczywiście, nim minęła minuta, Kthe usłyszała dalekie mruczenie samolotowych silników.Na kamiennympodwórku rozległy się czyjeś kroki; rozpoznała ponury głos Herr Herbsta, instruktora cywilnej obronyprzeciwlotniczej. Zgaś tę cholerną latarkę i szybciej złaz do schronu!" ,A jak ja po ciemku znajdę ten zasranyschron?" Buczenie silników zamieniało się w ryk.Rozjazgotały się działka obrony przeciwlotniczej.Coraz bliżejwybuchały bomby
[ Pobierz całość w formacie PDF ]