[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znowu popatrzył na swój czar.Tekst był zbyt długi,by Lazur dała radę go przenieść w swoim ciele.Nie miałczasu przenosić go na zwój, który papuga mogłabyudz
wignąć.Potrzebował czegoś, co już zostało napisane.Obejrzał zawartość swojego biurka i spojrzenie jegoślepych oczu zatrzymało się na znajomych akapitachnumenosa.Lazur zapewniła materialne spojrzenie namanuskrypt: był to zwój, który zaledwie dzień czy półtoradnia temu zapewnił mu pozwolenie rozpoczęcia badańnad Indeksem.W korytarzu zabrzmiały stłumione głosy.Trzęsącymi się dłońmi Shannon znalazł kałamarz inadające się do użycia pióro.Rzadko pisał przyziemnelisty i nie wierzył, by jego zmęczone palce były teraz wstanie napisać coś czytelnego, zanurzył więc opierzonykoniec pióra w atramencie i namalował nim szeroki, lepkipasek nad przyziemnym tekstem udzielającym mu zgodyna rozpoczęcie badań.Szybko uformował akapity w numenosie, któreumożliwiały otwarcie czarów blokujących drzwi WieżyBębna.Przykleił je do początku zwoju wraz z notatką wewspólnym języku, która po przetłumaczeniu brzmiała klucz do czarów ochronnych".Rozległo się pukanie do drzwi.- Magistrze Shannon - zabrzmiał głos Amadi.- Chwileczkę! - odpowiedział.Musiał napisać Niko-demusowi coś więcej na temat pozostałych ustępów, i tozanim strażnicy zdołają mu przeszkodzić.Amadi za nicnie pozwoliłaby Nikodemusowi na posiadanie takpotężnego tekstu.- Shannon - zawołała Amadi.- Musisz otworzyćdrzwi!Shannon zbladł ze strachu.Jak mógł przekazać Ni-kodemusowi, o czym myślał?Nagle wpadł na bardzo prosty pomysł.Uformowałkilka fraz, które po przetłumaczeniu dadzą: Zbadaj***, idokleił je do wierzchu zwoju.Następnie uformował dwasłowa, tłumaczone na: Psia karma, skopiował je i dokleiłjedną kopię nad pierwszym akapitem, a drugą naddrugim.Za drzwiami rozbłysła ściana srebrzystego tekstu.Strażnicy niewątpliwie przygotowywali się do ich roz-bicia.Shannon zwinął zwój i związał go zdaniem w ma-gnusie.- Do Nikodemusa - wyszeptał, wiążąc zdanie w ma-gnusie do nogi Lazur.- I uważaj na strażników strzegących Wieży Bębna.- Powtórzył te instrukcje w nu-menosie.Za jego plecami rozległ się trzask drzwi wyrywanychmagicznie z zawiasów.Skoczył do przodu i gwałtownie otworzył drewnianeokiennice.- Magistrze! - zawołała Amadi.- Nie ruszaj się!Lazur zagwizdała swój charakterystyczny dwudz
więki z łopotem skrzydeł wyleciała przez okno.Shannon odetchnął z dużą ulgą.Amadi zaczęła krzy-czeć, twarde dłonie chwyciły go za ramiona i odwróciły.Pokój rozświetlały teksty cenzorujące.W gabineciemusiało być siedmiu strażników.- Amadi - odezwał się chłodno - mam nadzieję,że zdołasz wytłumaczyć to naruszenie prawa i zwyczaju.- Obawiam się - odpowiedziała gdzieś z jego lewejstrony - że zdołam, magistrze.- I jak mianowicie? - Popatrzył w jej stronę.Opowiedziała mu o ataku moli książkowych i pry-watnej bibliotece pełnej obciążających manuskryptów.Następnie zrelacj onowała historię rannego konstruktu,który usiłował wrócić do jego mieszkania.- Myślisz, że byłbym na tyle głupi, by napisać klątwę wracającą do mojego apartamentu? - zapytał z niedowierzaniem.Odpowiedział mu inny głos.Shannon potrzebowałchwili, by rozpoznać w nim Kale'a.- Szansa na to, że mól książkowy zostałby rannywłaśnie w taki sposób, tracąc zdolność upodteksto-wienia i procedurę naprowadzającą, jest bardzo mała.Mogłeś bezpiecznie założyć, że nigdy nie zostanieszzidentyfikowany.Niestety jednak, magistrze, los zbuntował się przeciw tobie.Shannon parsknął.- Albo prawdziwy przestępca zdołał przekonać wasdo oskarżenia mnie o jego zbrodnie.- Przeszukaliśmy twoje mieszkanie znacznie grun-towniej niż poprzednio - cierpkim głosem odpowiedziałaAmadi.- Tym razem szukaliśmy także podtekstów.Odezwał się Kale [ Pobierz całość w formacie PDF ]