[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.x
i malmul-Kte laboris hejme, çar la avino kaj la patrino prizorgis pre-skaû çion.Tial ÿi povis pasigi siajn tagojn laûplaçe.Ordinare ÿi malmulte parolis.Plej ofte ÿi sidis silenta, kajrigardis lian laboradon kun reva mieno.Foje ÿi ÿajne forgesisçion çirkaû si.La rigardo fari¸is melankolia kaj plena de so-piro. Se mi nur estus kiel vi! ÿi diris foje kun sopirplena voço. Kiel mi? Kion vi volas diri per tio? Nu, vi havas vian pentradon.Vi çiam havas ion, kio vininteresas.Vi neniam enuas, çu ne? Kiel mi povus enui? Vidu! Sed kion havas mi? Kion mi povas fari? Vi ja povas fari ion ajn, kion vi volas. Jes.Sed kion fari? Mi volus fari ion, sed mi ne scias kion.Mi ÿatus forveturi de Torento.En la vintro mi finos la daûri-gajn kursojn, eble poste &x
i longe silentis kaj poste daûrigis: Kiam mi estis malgranda, antaû ol patro venis, mi çiampensis, ke tuj kiam mi havos forton, mi laboros por patrinokaj avino.Mi tre ¸ojis je la penso pri tio.Çiuvespere mi pre¸isal Dio, ke li helpu min, por ke mi baldaû povu komenci laboripor ili.Sed kiam patro venis &x
i eksilentis, sed poste aldonis:111INFANOJ EN TORENTOeLIBRO Çu vi memoras pri tio? Pri tiu mateno, kiam mi venis alla tendo & ?x
i parolis tre mallaûte, kaj la voço vibretis. Jes.Li seninterrompe daûrigis sian desegnadon.Çar ÿi çesisparoli, li aldonis: Sed viaj gepatroj ja çiam estis afablaj kaj bonaj al vi. Jes.Sed estas io alia.Antaû ol patro venis, mi çiam estisfeliça.Sed eble estas tiel por la plej multaj.Kiam oni estasmalgranda, oni povas bele revi kaj estas feliça, poste oni nescias kion fari.*112INFANOJ EN TORENTOeLIBROohano pasigis multan tempon per fiÿado.Alekso perme-Jsis al li uzi la boaton en la lago, kie ili kaptis kankrojn, kajkiam li deziris, li povis uzi ankaû la retojn kaj aliajn fiÿilojn deAlekso.Kelkafoje ili iris kune por fiÿi, sed plej ofte Alda akom-panis Johanon.La homoj iom ridetis pri ili, kaj kiam la mal-junulinoj vidis ilin foriri aû reveni, ili skuis siajn kapojn. Estas stranga tempo! ili diris.Foje iu moketis Johanon, nur ÿerce. Stranga knabo vi estas! Fiÿas kune kun knabino! Kial ne? Johano respondis. x
i estas la plej bona el çiujknaboj kaj pli lerta ol iu alia.Cetere la kvar kunestis kaj ludis kiel en antaûaj someroj.Tiam kaj tiam ili kune vizitis Alekson çe la elektra stacio.Estisagrable sidi tie kaj babileti en la zumado de la generatoroj.Kelkajn fojojn Alekso kunprenis çiujn kvar al la lago.Re-gis festa humoro, kiam ili formarÿis en iu sabata fruvespero.Çiu portis dorsosakon kaj estis bone ekipita per çiuj necesaîojde vera lagokamarado.Ankaû pri tio la homoj moketis. Çu vi komencis ludi kun la etuloj? ili kriis al Alekso, kiamla malgranda karavano preteriris.Alekso trankvile ridetis. Nu, miaj propraj infanoj jam forlasis min, kaj estas agra-ble kun akompano.Cetere &113INFANOJ EN TORENTOeLIBROx
ajnis, ke li havas emon diri ion pikan, sed li lasis tion kajpluiris.Ili elmetis retojn aû hokarfadenon kaj cetere fiÿis per fiÿ-vergoj.Kiam nokti¸is, ili remis al la bordo por ripozi dumkelkaj horoj.Baldaû fajro ekflamis en la hela, silenta nokto,kaj ili eksidis çirkaû ¸i kaj malfermis siajn dorsosakojn.Estis mirindaj horoj.Çiutageco kaj çiutagaîoj estis mal-proksime.Çio estis nova, freÿa kaj plenviva kiel en la komen-co de la mondo.La plej agrabla estis, ke Alekso neniam kondutis kiel plena-¸a protektanto.Li çiam estis unu el ili, kiel kamarado.Kiamli kuÿis apud la fajro kaj rigardis la infanojn, li foje demandissin, kiuj pensoj movas sin en iliaj junaj kapoj, sed li neniammontris tion.Ne esplorema scivolo kaûzis tiun demandon,estis nura deziro al interkompreni¸o kaj intimeco. Vi estas stultulo, li tiam pensis. Jen vi kuÿas kiel infa-no inter infanoj kaj ÿatas ilian kamaradecon.Se la homoj sus-pektus tion & Sed ekzistas aferoj &Sed ju pli intima fari¸is ilia kamaradeco, des pli li prok-simi¸is al ili ankaû interne.Li komprenis iliajn pensojn kajinteresojn kiel ili mem komprenis tiujn.Foje li tute sentis sinkiel vera membro de ilia rondeto. Verÿajne vi nur teksas belajn kaj delikatajn revojn, li pen-sis. Sed çio estas revo.Kaj benataj estu la belaj revoj.Ordinare li malmulte parolis pri si mem kaj siaj travivaîoj.Sed okaze ilia interbabilo instigis lin rakonti ion pri siaj vago-jaroj en juna¸o, pri surmara vivo kaj fremdaj urboj, pri gran-daj laboroj en novaj lokoj, pri penado kaj aspiroj de la unuaj,kalmanaj adeptoj de la nova socia evangelio. Vi estas feliça, diris Ajna.Vi multe vagis en la mondo,114INFANOJ EN TORENTOeLIBROmulte vidis kaj multe travivis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]