[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Denove ili senvorte rigardis unu la alian.Johano prenisÿian manon kaj diris: Vi ne bezonas paroli kun mi pri tio, ne klarigi.Ni japovas ankaû silenti kune, kiel multfoje en la rondo. Vi nenion rakontis al Alda? diris Ajna duon demande.110VIVO VOKASeLIBRO Via travivaîo apartenas sole al vi.Kiel mi rajtus donaci¸in al alia? Ni ofte diris, ke inter ni sekretoj ne ekzistas. Sekreto estas kaÿindaîo, sekreto signifas, ke oni hipokri-tas.Hipokritaîo estas koto, kiun mi ne volas tuÿi.Sed se homoestas sincera, mi devas respekti lian travivaîon same kiel linmem. En nia rondo ni tiel plene estis amikoj, ke nenio restisnedirita.Sed homo eble devas havi ion sole por si mem. Certe ni ankaû havis tion.Arne multe sentis kaj pensis,kion li ne diris al ni, same Alda, same mi rilate al vi aliaj, kajsame vi, çu ne?x
i rigardis lin pripense kaj iom mire. Vi pravas.Çu tiel multe vi pensis pri tiaj aferoj? Sufiçe multe, pli multe ol mi diris, kvankam ni multerezonis, li diris ridetante.Denove ÿi silentis.x
iaj palpebroj duone fermi¸is, kaj ÿi ÿaj-nis rigardi al malproksima horizonto.Sur la fermitaj lipojkuÿis esprimo de maltrankvilo, atendo kaj miro, kvazaû çeinfano, kiu devas trapasi ion tute novan en la vivo.Johano rigardis ÿin, sed ÿi ne rimarkis aû ne atentis tion.Fine ÿi turnis sin al li, kvazaû revenante. Nu, kion vi volas diri? ÿi demandis, kiam ÿi vidis lianmeditan esprimon. Mi rigardis vin, kaj mi ekpensis: Se Arne nun estus tie çi,li certe desegnus vin. Vi volas diri, ke li trovus ion novan? Nu jes, nu jes.Miÿatus vidi, çu li povus tion desegni.*111VIVO VOKASeLIBROen patrino malfermis la pordon kaj anoncis, ke venis kna-Jbo, kiu volas paroli kun Johano.Tiu knabo estis Gustavo.Johano kun manpremo bonvenigis lin kaj poste konatigisAjnan kaj lin unu al la alia. A ha, diris Gustavo, kaj lia ¸eno antaû ÿi malaperis, viestas tiu, kiu ne povis partopreni la ekskurson.Viaj kamara-doj menciis pri vi, kiam ili estis çe ni.Sed Ajna ¸is nun nenion aûdis pri Gustavo, kaj Johanodevis rakonti iom pli pri ilia interkonati¸o. Mi deziris viziti vin pli frue, diris Gustavo, sed mi devisunue iom prepari min.Krome somero kaj aûtuno donas mul-te da laboro. Çu nun vi estas libera por la vintro? demandis Johano.Gustavo rigardis lin senkomprene, poste ridetis. Vi verÿajne ne havas sperton pri terkulturo? li demandis.Se tiel malmulte da laboro ni havus, la vivo certe fari¸us enua.Sed volonte mi disponus pri iom pli da libera tempo, ol minun havas. Nu, mi venis por provi iom paroli kun vi enesperanto, se vi havas tempon kaj permesas.Sed patrino interrompis ilin per invito al kafo, kaj çe latablo ÿi okupis Gustavon tute por si.x
i eksciis, ke li estas kam-para knabo.Kvazaû li estus delonge konata persono al ÿi, ÿikomencis demandi pri lia hejmo: pri bovinoj kaj bovidoj, priporkoj kaj kokinoj, pri areo de la kampoj kaj pri terlaboro.112VIVO VOKASeLIBROPost torento da demandoj kaj rimarkigoj ÿi momente haltis,ekridis kaj diris: Jen kian babilulinon vi renkontis! Sed vidu, mi kreskis enfarmbieneto.Kiam mi estis knabino, mi preskaû sola zorgispri la bovinstalo kaj partoprenis laborojn sur la kampoj.Mieç veturigis sterkon kaj fosis drenkanalojn kaj helpis patrondum hakado kaj karbiglaboro en la arbaro.Estis multe dapenado, tamen multe da mizero. Vi certe vivas pli feliçe en Torento, diris Gustavo. Certe.Sed tamen mi foje pensas pri la bovinoj, kiujn mimelkis, kaj pri la bovidoj, kiuj suçis miajn fingrojn kaj lekis lamanojn, pri nia çevalo al kiu mi donis panon, pri nia hundo,kiu estis mia bona kamarado kaj kvazaû protektanta pli a¸afrato, kiam mi estis sola.Ho jes, tero kaj bestoj estas bonaafero por la homoj! Kial vi forlasis teron kaj bestojn?x
i ekridis. Personajn demandojn vi faras, amiko! Sed permesite, mija babilas libere kun vi.Nu jen, tiajn aferojn vi post kelkajjaroj komprenos.Oni estas en la arda a¸o, oni pensas malplipri tero kaj bestoj ol pri aliaj aferoj, oni imagas multajn belajnsed stultajn aferojn, kaj jen oni subite trovas sin lokita por latuta vivo.x
i eksilentis, restis en pensoj.La viza¸o iom post iom serio-zi¸is.x
i levis sin kaj diris: Nun mi devas fini.Alie vi ne trovos tempon por babilikun Johano.Gustavo sidis sur sia se¸o kvazaû ¸uante ripozon.La kor-po aspektis iom laca, peza pro kampa laboro [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]