[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Denove ili senvorte rigardis unu la alian.Johano prenis�ian manon kaj diris: Vi ne bezonas paroli kun mi pri tio, ne klarigi.Ni japovas anka� silenti kune, kiel multfoje en la rondo. Vi nenion rakontis al Alda? diris Ajna duon demande.110 VIVO VOKASeLIBRO Via traviva�o apartenas sole al vi.Kiel mi rajtus donaci�in al alia? Ni ofte diris, ke inter ni sekretoj ne ekzistas. Sekreto estas ka�inda�o, sekreto signifas, ke oni hipokri-tas.Hipokrita�o estas koto, kiun mi ne volas tu�i.Sed se homoestas sincera, mi devas respekti lian traviva�on same kiel linmem. En nia rondo ni tiel plene estis amikoj, ke nenio restisnedirita.Sed homo eble devas havi ion sole por si mem. Certe ni anka� havis tion.Arne multe sentis kaj pensis,kion li ne diris al ni, same Alda, same mi rilate al vi aliaj, kajsame vi, �u ne?xi rigardis lin pripense kaj iom mire. Vi pravas.�u tiel multe vi pensis pri tiaj aferoj? Sufi�e multe, pli multe ol mi diris, kvankam ni multerezonis, li diris ridetante.Denove �i silentis.xiaj palpebroj duone fermi�is, kaj �i �aj-nis rigardi al malproksima horizonto.Sur la fermitaj lipojku�is esprimo de maltrankvilo, atendo kaj miro, kvaza� �einfano, kiu devas trapasi ion tute novan en la vivo.Johano rigardis �in, sed �i ne rimarkis a� ne atentis tion.Fine �i turnis sin al li, kvaza� revenante. Nu, kion vi volas diri? �i demandis, kiam �i vidis lianmeditan esprimon. Mi rigardis vin, kaj mi ekpensis: Se Arne nun estus tie �i,li certe desegnus vin. Vi volas diri, ke li trovus ion novan? Nu jes, nu jes.Mi�atus vidi, �u li povus tion desegni.*111 VIVO VOKASeLIBROen patrino malfermis la pordon kaj anoncis, ke venis kna-Jbo, kiu volas paroli kun Johano.Tiu knabo estis Gustavo.Johano kun manpremo bonvenigis lin kaj poste konatigisAjnan kaj lin unu al la alia. A ha, diris Gustavo, kaj lia �eno anta� �i malaperis, viestas tiu, kiu ne povis partopreni la ekskurson.Viaj kamara-doj menciis pri vi, kiam ili estis �e ni.Sed Ajna �is nun nenion a�dis pri Gustavo, kaj Johanodevis rakonti iom pli pri ilia interkonati�o. Mi deziris viziti vin pli frue, diris Gustavo, sed mi devisunue iom prepari min.Krome somero kaj a�tuno donas mul-te da laboro. �u nun vi estas libera por la vintro? demandis Johano.Gustavo rigardis lin senkomprene, poste ridetis. Vi ver�ajne ne havas sperton pri terkulturo? li demandis.Se tiel malmulte da laboro ni havus, la vivo certe fari�us enua.Sed volonte mi disponus pri iom pli da libera tempo, ol minun havas. Nu, mi venis por provi iom paroli kun vi enesperanto, se vi havas tempon kaj permesas.Sed patrino interrompis ilin per invito al kafo, kaj �e latablo �i okupis Gustavon tute por si.xi eksciis, ke li estas kam-para knabo.Kvaza� li estus delonge konata persono al �i, �ikomencis demandi pri lia hejmo: pri bovinoj kaj bovidoj, priporkoj kaj kokinoj, pri areo de la kampoj kaj pri terlaboro.112 VIVO VOKASeLIBROPost torento da demandoj kaj rimarkigoj �i momente haltis,ekridis kaj diris: Jen kian babilulinon vi renkontis! Sed vidu, mi kreskis enfarmbieneto.Kiam mi estis knabino, mi preska� sola zorgispri la bovinstalo kaj partoprenis laborojn sur la kampoj.Mie� veturigis sterkon kaj fosis drenkanalojn kaj helpis patrondum hakado kaj karbiglaboro en la arbaro.Estis multe dapenado, tamen multe da mizero. Vi certe vivas pli feli�e en Torento, diris Gustavo. Certe.Sed tamen mi foje pensas pri la bovinoj, kiujn mimelkis, kaj pri la bovidoj, kiuj su�is miajn fingrojn kaj lekis lamanojn, pri nia �evalo al kiu mi donis panon, pri nia hundo,kiu estis mia bona kamarado kaj kvaza� protektanta pli a�afrato, kiam mi estis sola.Ho jes, tero kaj bestoj estas bonaafero por la homoj! Kial vi forlasis teron kaj bestojn?xi ekridis. Personajn demandojn vi faras, amiko! Sed permesite, mija babilas libere kun vi.Nu jen, tiajn aferojn vi post kelkajjaroj komprenos.Oni estas en la arda a�o, oni pensas malplipri tero kaj bestoj ol pri aliaj aferoj, oni imagas multajn belajnsed stultajn aferojn, kaj jen oni subite trovas sin lokita por latuta vivo.xi eksilentis, restis en pensoj.La viza�o iom post iom serio-zi�is.xi levis sin kaj diris: Nun mi devas fini.Alie vi ne trovos tempon por babilikun Johano.Gustavo sidis sur sia se�o kvaza� �uante ripozon.La kor-po aspektis iom laca, peza pro kampa laboro
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
