[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaskakujący to tekst, pełen nienawiści, a przez to budzący wątpliwości co do autorstwaTacyta, bo przecież ten pisał  bez gniewu i stronniczości.Poza tym legenda o obarczeniuchrześcijan przez Nerona winą za podpalenie Rzymu, dla odsunięcia oskarżeo od siebie, tylkoz logicznego punktu widzenia jest całkowicie absurdalna i dowodzi, że fragment ten musiałzostad przerobiony wiele wieków póz
niej.Za czasów Nerona w Rzymie była zaledwie garstkachrześcijan.Neron panował w latach 54-68 naszej ery.Rzym spłonął w 64 roku n.e.Chrześci-janie przybyli do stolicy cesarstwa zaledwie kilka lat wcześniej.Ich gmina nie mogła byd na tyleliczna, aby wzbudzid zainteresowanie cesarza i aby zgładzenie garstki ludzi mogło uspokoidgniew ludu za zagładę niemal całego miasta.Poza tym ani cesarz, ani chyba nikt w Rzymie nietraktował chrześcijan w oderwaniu od judaizmu.Dla nich wyznawcy Chrystusa byli tylko jednąz wielu sekt judaistycznych.Kara za podpalenie Rzymu musiałaby więc dosięgnąd wszystkich%7łydów w stolicy.Tymczasem Neron nie prześladował ludzi wyznania żydowskiego.Jego nie-zwykle wpływowa małżonka Poppea Sabina nawróciła się na judaizm.Chyba że Neron dowie-dziawszy się o zmianie wyznania przez Poppeę w charakterystycznym dla siebie gniewie obwi-nił częśd %7łydów o podpalenie miasta.Zresztą cesarz czerpał pewne przyjemności w fizycznymznęcaniu się nad kobietami, zwłaszcza z kręgu swojej najbliższej rodziny, np.w 59 roku zleciłzamordowanie własnej matki.Poppea, nim związała się z cesarzem, była dwukrotnie zamężna,w tym z przyjacielem Nerona.Jeszcze kiedy była mężatką, została jego kochanką.Związała sięz cesarzem w latach 58-66, kiedy zmarła, jak podaje Swetoniusz, w wyniku kopnięcia przezmałżonka, gdy była w ciąży.Wreszcie nie ma uzasadnienia dla posługiwania się przez Tacyta nazwą  chrześcijanie ,która była niezwykle rzadko stosowana w tamtych czasach, nawet przez samych wyznawców.Poza tym Tacyt nie wymienia imienia Jezusa najwyraz
niej dlatego, że Go nie znał, a przecieżw I wieku chrześcijaostwo było już rozpowszechnioną sektą i imię jej założyciela powinno bydznane.Przytoczmy jeszcze jeden argument świadczący o możliwym fałszerstwie relacji Tacyta.Był on pierwszym historykiem i pisarzem, który wspomniał, że za Nerona prześladowanochrześcijan.Przed nim nikt tak nie twierdził.Dla Kościoła, który stał się Kościołem paostwowym, fakt, że w archiwach cesarskich nieznaleziono żadnego dokumentu potwierdzającego historycznośd Jezusa ani nawet sprawozda-nia Piłata z procesu i ukrzyżowania, wymagał skorygowania.Tak powstały tzw. Acta Pilati -ewidentne fałszerstwo.Nie ma więc niczego, żadnego obiektywnego, pozachrześcijaoskiegodokumentu, potwierdzającego prawdziwośd wydarzeo opisanych w ewangeliach.Prawda Ewangelii?W poznaniu prawdy o życiu Jezusa najmniej pomocne są dla nas dokumenty chrześcijao-skie.Są to przede wszystkim cztery Ewangelie oraz inne pisma Nowego Testamentu.Istniejeteż wiele dokumentów chrześcijaoskich z II i póz
niejszych wieków, które nie zostały zaliczonedo kanonu biblijnego.Są to zwłaszcza ewangelie apokryficzne, do których często odwoływali-36śmy się w poprzednich książkach z serii Biblioteki Klubu da Vinci, szczególnie w książce  KodJudasza.Tam też zamieszczony został specjalny rozdział poświęcony kształtowaniu się kano-nu Nowego Testamentu wraz z chronologią powstawania poszczególnych pism.Nie ma więcpotrzeby zajmowania się tym ponownie, a zainteresowanych tym problemem Czytelnikówodsyłamy do książki  Kod Judasza , bardzo interesującej także z innych powodów.Według tradycji chrześcijaoskiej, dwie z Ewangelii, wg św.Jana i św.Mateusza, zostały spi-sane przez bezpośrednich świadków, uczniów Jezusa.Pozostałe Ewangelie, św.Marka i św.A
ukasza, napisane miały byd na podstawie relacji, głównie św.Piotra i Marii.Dziś niktz naukowców nie potwierdza słuszności tej tezy.Najstarszym pismem Nowego Testamentu niebyły Ewangelie a Listy św.Pawła.Powstały one między 54 a 90 rokiem n.e.Paweł z Tarsu,pierwotnie Szaweł, był faryzeuszem i prześladowcą chrześcijan.Nawrócił się jednak, gdyż miałwidzenie w drodze do Damaszku.Ewangelie powstawały wiele lat po śmierci Jezusa, chod do-kładne daty są sporne.Szacunki dla poszczególnych tekstów wahają się od kilkunastu lat przedrokiem 70 n.e., czyli około trzydzieści lat po ukrzyżowaniu, do pierwszej czy nawet drugiej de-kady II wieku, czyli nawet osiemdziesiąt lat po opisywanych wydarzeniach.O autorach Ewangelii historia nie wie nic.O żadnym z nich nie można nawet powiedzied,że jest osobą tożsamą z postacią, której imię nosi.Podobnie jest z autorem Listów św.Piotra.Chociaż nazywa siebie uczniem o imionachSzymon Piotr i podaje się za naocznego świadka wydarzeo, nie jest tożsamy z uczniem Szymo-nem Piotrem wymienionym w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich.Nieznany autor obu listówprzybrał imię Piotra zapewne dlatego, by wzmocnid swój autorytet i dodad własnym słowomwiększej wagi.Identycznie jest z Listami Jakuba i Judy, bradmi Jezusa.Ich autor chciał się wes-przed autorytetem rodziny Zbawiciela.Opisywana praktyka nie jest niczym zaskakującym.Własnośd intelektualna i twórcza jest wynalazkiem współczesności.W tamtych czasach niktnie liczył się z zasadami, które dla nas współczesnych są oczywiste, a wówczas były zupełnienieznane.Używano cudzych imion i nazwisk niemal w dowolny sposób, by przez to wzmocnidznaczenie tego, co chciało się powiedzied.W Starym Testamencie sporo tekstów przypisywa-nych jest wielkim postaciom historycznym.Jednak większośd psalmów Dawida i przysłów Sa-lomona ma tyle wspólnego z królem Dawidem i jego synem, co Pięcioksiąg z Mojżeszem.Przy-pisywanie autorstwa jednej z Ewangelii św.Janowi, umiłowanemu uczniowi Jezusa, który stałpod krzyżem przeżywając mękę Mistrza i któremu Ten w ostatnich chwilach życia powierzyłw opiekę Matkę Swoją, jest zupełnym absurdem.Ewangelia ta powstała najwcześniej po 90roku naszej ery.Datowanie jej napisania na pierwszą dekadę II wieku jest najbardziej wiarygodne.Oznaczałoby to, że Jan Ewangelista pisząc swoje dzieło musiałby mied około stu lat,wiek niemal nieosiągalny w tamtych czasach.Posługując się mimo wszystko pewnym uproszczeniem, usprawiedliwionym charakteremtej publikacji, możemy stwierdzid, że dobór tekstów Nowego Testamentu został zakooczonydopiero w IV wieku [ Pobierz całość w formacie PDF ]