[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Co po​wie na​uczy​cie​lo​wi, kie​dy wró​ci do szko​ły? Że miesz​kał w uro​czym ho​te​lu, był ob​słu​gi​wa​ny przez ar​mię nad​gor​li​wych słu​żą​cych i że czas pły​nął mu zbyt szyb​ko na lek​ko​myśl​nej za​ba​wie?Prze​by​wa​li w Sa​van​nah za​le​d​wie je​den dzień, kie​dy San​cho za​przy​jaź​nił się z pew​ną szkoc​ką wdo​-wą, miesz​ka​ją​cą dwie prze​czni​ce od ho​te​lu.Dama za​pro​po​no​wa​ła, że po​ka​że im mia​sto, jego domy, po​-mni​ki, ko​ścio​ły i par​ki, pięk​nie od​bu​do​wa​ne po nisz​czy​ciel​skim po​ża​rze.Do​trzy​mu​jąc sło​wa, sta​wi​ła się z cór​ką, de​li​kat​ną Gi​sel​le, i we czwór​kę wy​bra​li się na spa​cer, na​wią​zu​jąc w ten spo​sób przy​jaźń, bar​dzo wy​god​ną dla wuja i sio​strzeń​ca.Spę​dzi​li ra​zem wie​le go​dzin.Pod​czas gdy mat​ka i San​cho roz​gry​wa​li nie​koń​czą​ce się par​tie kart i od cza​su do cza​su zni​ka​li z ho​-te​lu bez sło​wa wy​ja​śnie​nia, Gi​sel​le pod​ję​ła się po​ka​za​nia Mau​ri​ce’owi oko​lic.Jeź​dzi​li we dwo​je na kon​ne wy​ciecz​ki, z dala od oczu szkoc​kiej wdo​wy, co dzi​wi​ło Mau​ri​ce’a, któ​ry nie miał po​ję​cia, że dziew​czy​na może mieć tyle swo​bo​dy.Kil​ka razy Gi​sel​le za​pro​wa​dzi​ła go na od​lud​ną pla​żę, gdzie zja​-da​li coś lek​kie​go i wy​pi​ja​li bu​tel​kę wina.Mó​wi​ła mało, a to, co mia​ła do po​wie​dze​nia, było tak prze​raź​-li​wie ba​nal​ne, że Mau​ri​ce prze​stał od​czu​wać za​kło​po​ta​nie i wy​le​wał z sie​bie po​tok słów, któ​re zwy​kle wię​zły mu w gar​dle.Wresz​cie miał roz​mów​czy​nię, któ​ra nie zie​wa​ła, kie​dy po​ru​szał te​ma​ty fi​lo​zo​ficz​-ne, lecz słu​cha​ła z nie​kła​ma​nym po​dzi​wem.Od cza​su do cza​su ko​bie​ce pal​ce mu​ska​ły go jak​by nie​-chcą​cy; przej​ście od tych mu​śnięć do śmiel​szych piesz​czot było kwe​stią trzech za​cho​dów słoń​ca.Sztur​-my przy​pusz​cza​ne pod go​łym nie​bem, wy​sta​wia​nie się na ukłu​cia owa​dów, dło​nie za​błą​ka​ne pod ubra​-niem i oba​wa przed tym, że ktoś ich na​kry​je, to wszyst​ko jego wpra​wia​ło w za​chwyt, a ją ra​czej nu​dzi​-ło.Resz​ta wa​ka​cji mi​nę​ła zbyt szyb​ko; Mau​ri​ce oczy​wi​ście w koń​cu za​ko​chał się jak mło​kos, któ​rym prze​cież był, Mi​łość po​głę​bi​ła wy​rzu​ty su​mie​nia, że spla​mił ho​nor Gi​sel​le.Ist​niał tyl​ko je​den ry​cer​ski spo​sób zmy​cia winy, jak wy​tłu​ma​czył San​cho​wi, kie​dy wresz​cie ze​brał się na od​wa​gę.– Po​pro​szę o rękę Gi​sel​le – oznaj​mił.– Czyś ty ro​zum stra​cił, Mau​ri​ce? Jak się oże​nisz, sko​ro nie po​tra​fisz wy​trzeć so​bie nosa?– Nie ob​ra​żaj mnie, wuju.Je​stem już praw​dzi​wym męż​czy​zną.– Bo prze​spa​łeś się z dziew​czy​ną? – wy​buch​nął grom​kim śmie​chem San​cho.Wuj le​d​wo zdo​łał się uchy​lić przed cio​sem, któ​ry Mau​ri​ce wy​mie​rzył mu pię​ścią w twarz.Wszyst​ko wy​ja​śni​ło się, gdy szkoc​ka dama oznaj​mi​ła, że Gi​sel​le nie za​mie​rza da​lej od​gry​wać roli cór​ki, a dziew​-czy​na wy​zna​ła, że jej imię to te​atral​ny pseu​do​nim, że nie ma szes​na​stu lat, tyl​ko dwa​dzie​ścia czte​ry, i że San​cho Gar​cía del So​lar za​pła​cił, żeby za​ba​wia​ła jego sio​strzeń​ca.Wuj przy​znał, że po​peł​nił strasz​ne głup​stwo, i sta​rał się ob​ró​cić całą spra​wę w żart, ale fak​tycz​nie prze​ho​lo​wał.Zdru​zgo​ta​ny Mau​ri​ce po​-przy​siągł, że już ni​g​dy w ży​ciu się do nie​go nie ode​zwie.Jed​nak w Bo​sto​nie cze​ka​ły na nie​go dwa li​sty od Ro​set​te i na​mięt​ne uczu​cie do pięk​no​ści z Sa​van​nah za​czę​ło się roz​pły​wać.Do​pie​ro wte​dy prze​ba​-czył wu​jo​wi.Przy po​że​gna​niu uści​ska​li się tak samo przy​jaź​nie jak za​wsze, obie​cu​jąc so​bie ry​chłe spo​-tka​nie.W cza​sie po​dró​ży do Fran​cji Mau​ri​ce nie opo​wie​dział ojcu o tym, co wy​da​rzy​ło się w Sa​van​nah [ Pobierz całość w formacie PDF ]