[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Praca z psemPies się uczy, że warto jest zawszepracować, bo nie wiadomo kiedy przewodnik będzie nagradzał.Za doskonałe wykonanie ćwiczenia lub nadspodziewanie dużepostępy - możemy dawać specjalne nagrody.Mogą one byćnadzwyczajne smakowo (najpyszniejsze smakołyki) lub ilościowo(dajemy kilka porcji, nie zaś jedną dużą).Można podać psu całepudełko z nagrodami i pozwolić na chwilową samoobsługę z tego roguobfitości (kilka smakołyków).PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactoryNie czekamy na perfekcję gdy zaczynamy czegoś uczyć.Nagradzamykażde, nawet małe, ruchy w kierunku docelowego zachowania.Jeżelichcemy nauczyć psa brania czegoś do pyska - klikamy gdy tylko zrobiruch w stronę przedmiotu, gdy dotknie go nosem, gdy otworzy nadnim pysk.Nie oczekujemy, że w jednej sesji szkoleniowej pies od razuwez
mie przedmiot do pyska.Jest to zbyt trudne do zrozumienia dlapsa.Zawsze staramy się dzielić zachowanie na jak najmniejsze cząstki.Dobry nauczyciel DZIELI, nie A

CZY zachowania.Im mniejszecząstki, tym łatwiej psu zrozumieć i wykonać zadanie.Dotknięcienosem pałąku koszyka, to łatwe zadanie dla psa i szybko odniesiesukces.Postawienie przed nim od razu zadania niesienia koszyka, toprzekraczająca jego możliwości sytuacja, skazana z góry na porażkę.Staramy się zawsze zapewnić psu sukces.Zanim zaczniemy sesję z psem, musimy sami mieć wyraz
ny obraztego, co chcemy osiągnąć, jak mamy zamiar podzielić danezachowanie na cząstki, co będziemy nagradzać.Jeżeli nie jest tojasne dla nas, na pewno nie będzie jasne dla psa.Nie oczekujemy, ze nauczymy psa całego zachowania w jednej sesji.Pracujemy nad cząstkami zachowania, nie przechodząc do następnejczęści, jeżeli pies nie opanował poprzedniej.Zwiększamy kryteria stopniowo, małymi kroczkami, tak aby pies miałzawsze realną szansę na nagrodę.Nie bierzemy pod uwagę tego, cobędziemy chcieli żeby pies wykonywał póz
niej, ale to, co potrafi w tymmomencie.Jeżeli potrafi przejść przy nodze dwa kroki, to nieoczekujmy od razu dziesięciu, ale staramy się dojść do tych dziesięciukroków stopniowo.Jeżeli podniesiemy psu poprzeczkę zbyt wysoko -grozi nam utrata tego, czego już się nauczył.Balansujemy tu nagranicy wygaszenia zachowania.Lepiej posuwać się do przodupowoli, gwarantując psu sukces na każdym etapie nauki.Pośpiechjest wrogiem sukcesu w szkoleniu.Kiedy dodajemy nowe kryteria, tymczasowo zmniejszamy naszeoczekiwania.W nowej sytuacji może się wydawać, że pies zapomniał, czego sięnauczył.Jest to zjawisko przejściowe.Np.kiedy zaczynamy pracowaćnad zwiększaniem odległości w ćwiczeniu siad/zostań - skracamytymczasowo czas zostawania.Stopniowo pies przyzwyczai się donowej odległości i będzie zostawał w tym oddaleniu tak samo długo,jak poprzednio, kiedy odległość była mniejsza.PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactoryKształtujemy tylko jedną rzecz na raz.Możemy pracować nad kilkoma zachowaniami w jednej sesji, ale nienad kilkoma aspektami tego samego zachowania jednocześnie.Jedno kliknięcie może dać psu informację tylko o jednym aspekcie.Jeżeli klikamy szybkie siadanie, to nie klikamy równocześnie prostegosiadania, gdyż pies nie będzie potrafił zrozumieć tej informacji.Różneaspekty tego samego zachowania dopracowujemy osobno i dopieropóz
niej łączymy w całość.Gdy pies będzie spontanicznie powtarzał wyuczone zachowanie, żebynas skłonić do naciśnięcia klikera, gdy jesteśmy pewni, że to zrobi,możemy zacząć dodawać komendę (słowo lub sygnał optyczny).Klikamy od tego momentu tylko wtedy, gdy pies wykonuje danezachowanie podczas wydawania komendy lub bezpośrednio po niej.Spowoduje to skojarzenie danego zachowania z używaną komendą.Zaczynamy ignorować to samo zachowanie, jeżeli wystąpiło bezuprzedniej komendy.PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactoryNie jest istotne, jakich słów używamy jako komend.Możemy mówićrabarbar i pies będzie siadał.Wybieramy jednak słowa krótkie,najlepiej jednosylabowe, nie brzmiące zbyt podobnie do innych, którejuż mamy w użyciu.Nie wybieramy np.komendy "pad" na warowanie,gdy wybraliśmy "siad" na siadanie.
wiczenie musi być powtórzone około 20-50 razy, żeby zachowanieskojarzyło się z komendą.Gdy pies już prawidłowo wykonuje ćwiczenie w jednym miejscu -ćwiczymy w coraz to innych sytuacjach, stopniowo bardziejrozpraszających dla zwierzęcia.Jest to konieczne, aby pies mógłzgeneralizować ćwiczenie, co nie przychodzi mu łatwo.Noweotoczenie jest dla niego istotną zmianą kryteriów, także obecnośćinnych osób, psów, hałasy itp.Nosimy ze sobą kliker, żeby wyłapywać ciekawe zachowania psa.Jeżeli mamy więcej zwierząt w domu, uczymy je osobno (przynajmniejpoczątkowo).Jeżeli wyuczone zachowanie pogarsza się, wracamy do początków,do "przedszkola".Powtarzamy wcześniejsze etapy, w których kształtowaliśmy danezachowanie i szybko nagradzamy poszczególne stopnie, ułatwiającpsu odniesienie sukcesu.Jeżeli pies chwilowo "zapomniał", jakprzynosić aport, nagradzamy za dotknięcie aportu, za wzięcie w zęby,za trzymanie, za wyciągnięcie się w jego kierunku, za aportowanie nadwa kroki itd., aż ponownie dojdziemy do aportowania, które teraz jużpies sobie "przypomni".U psów (podobnie jak u ludzi) zachodzi zjawisko tzw.opóz
nionegouczenia się.Czasem gdy zdaje nam się, że pies niczego niezrozumiał, zadziwi nas w następnej sesji, wykazując pełnezrozumienie.Każda nauka jest w pewnym stopniu stresująca, choćbyz powodu chęci prawidłowego wykonania zadania.Z powodu tegostresu, nie wszystko, co pies sobie przyswoi, może się od razuujawnić.W miarę ustępowania stresu, pies kojarzy coraz lepiej, aż dopełnego zrozumienia.Jeżeli to możliwe - kończymy sesję sukcesem psa, a przynajmniejwtedy, gdy jesteśmy na etapie posuwania się do przodu [ Pobierz całość w formacie PDF ]