[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.ten, kto go rozpalił, musi pochodzić spoza Dolin Gruaronu.Wtedy coś tak abstrakcyjnego, jak wspinaczka poTu nikt przy zdrowych zmysłach nie paliłby w nocydrzewach okazało się bajecznie proste.Człowiek, któryogniska z dala od ludzkich siedzib.Nawet kilkuletnieuratował ją przed grychtami, czuwał nad każdym jejdzieci wiedziały, że grychty zawsze przychodzą do ognia.krokiem.Gdy nurkowali pod wodą, gdy przekradali sięmiędzy trzcinami na drugi koniec jeziora i gdy po wyjściu Kobieta przypatrywała mu się z napięciem.Podał jejna brzeg rzucili się do ucieczki.Biegli tak długo, że skórzany bukłak z wodą.przestało być jej zimno i niemal straciła oddech.Nie poruszyła się.Zrozumiał, że boi się wyciągnąćPotem przedzierali się przez gałęzie, aż mężczyzna rękę, żeby nie stracić równowagi.Pochylił się więc dozatrzymał się i wskazał na najbliższe drzewo.Zrozumiała, przodu tak mocno, że cudzoziemka musiała wykonać tylkoże ma się na nie wspiąć.Wymacała nad głową gałęzie i drobny ruch, by wziąć od niego bukłak.Wypiła chciwiezłapała się ich.Wybawiciel chwycił ją za nogi i podniósł, kilka łyków i natychmiast zacisnęła ręce na gałęzi.dzięki czemu zdołała uczepić się następnych gałęzi.- Dziękuję - powiedziała cichutko.Usłyszała jeszcze, jak zawołał z dołu, żeby wspięła się jak Hord spostrzegł, że lekko przeciąga wyrazy.Musiałanajwyżej i czekała na niego.Wdrapywała się na oślep.urodzić się na wschodzie.Zatrzymała się dopiero, słysząc na dole hałas.Nie miała - Dziękuję też za wczoraj - starała się mówić pew-żadnego doświadczenia w rozpoznawaniu głosu grycht, niejszym głosem.intuicja podpowiedziała jej jednak, że pod drzewem muszą Pokręcił głową.znajdować się potwory, które brodziły przy brzegu w - To przypadek.poszukiwaniu ich kryjówki.Zadrżała - jak szybko ich - %7łe w okolicy był Hord?dogoniły! Zrozumiała, że jej wybawiciel został na dole, Zmarszczył brwi.żeby odciągnąć grychty.Przypomniała sobie walkę, jaką - %7łe w ogóle ktoś tam był.stoczył nad jeziorem.Wtedy była zbyt oszołomiona, żebyPoprawiła spadające na czoło włosy.I znów zadrżała,zwrócić na to uwagę, ale teraz zastanowiła ją sprawność, zpatrząc w dół.jaką poradził sobie z potworem.Dodała do tego czarnyHord podał jej rękę i pomógł zejść na ziemię.strój, o którym słyszała wiele opowieści, i pojęła, że ten,W trakcie tej operacji Newia zaciskała wargi.Ode-który ją uratował, to jeden z Hordów.tchnęła dopiero wtedy, gdy jej stopy dotknęły szelesz-Po niewielu minutach usłyszała szelest i poczuła, żeczących liści.drzewo się trzęsie.Na wszelki wypadek kurczowoHord przyglądał się jej spod oka.chwyciła się gałęzi.Za godzinę wstanie słońce, a wtedy powinni być już wZa chwilę Hord znalazł się koło niej.Powiedział, żedrodze do Galleck.Nie miał ochoty wracać do osadygrychty już nie wrócą, a oni tutaj, na drzewie, są całko-krywów, którą opuścił wczoraj rano, ale nie było innegowicie bezpieczni.%7łe musi zejść niżej, gdzie przywiąże jąwyjścia.Galleck to jedyne miejsce w promieniu dnia drogi,do jakiejś gałęzi, żeby nie spadła w czasie snu.gdzie ta kobieta będzie bezpieczna.Odprowadzi ją więc doNewia pozwoliła sobą kierować, nie zadając żadnychkrywów, a potem będzie musiał nadrobić stracony czas.Pytań.Mężczyzna pomógł jej wymacać gałąz
, na którejPostanowił od razu przejść do sedna.jego zdaniem mogła się położyć.Był to gruby konar, który- Nie jesteś z Gruaronu, prawda? Newianawet nie ugiął się pod jej ciężarem.Mimo to nie mogłaspojrzała zdumiona.sobie wyobrazić, jak zdoła zasnąć.33104- Skąd wiesz? - Dlaczego?- Zapaliłaś ognisko.Zastanowiła się nad Zapadła cisza.Newia zacisnęła usta.jego słowami.- Muszę jak najszybciej dotrzeć do Omorgu [ Pobierz całość w formacie PDF ]