[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Przepraszam za to, co powiedziałam - wyrecytowała jak nauczonąlekcję.Clare obdarzyła dziewczynkę czarującym uśmiechem.- Przyjmuję twoje przeprosiny, Meliso.Wszystkim nam się zdarzapowiedzieć coś, czego naprawdę nie myślimy.Ze swego miejsca przy drzwiach Kamila dostrzegłaporozumiewawcze mrugnięcie dziewczynki w swoją stronę.Było takdorosłe, tak łobuzerskie, że z trudem powstrzymała się od śmiechu.Melisatakże nie dała się nabrać Clare Tennant.158RSW ciągu następnego tygodnia Kamila przeprowadziła się doapartamentu przy North Shore.Było to mieszkanie kosztowne, ale za to wdobrej dzielnicy i bezpieczne.Ostatnie wydarzenia uwrażliwiły ją na obecność wokół niej ludziniezrównoważonych.Dowiedziała się, że Hilda Gray pozostanie wszpitalu psychiatrycznym  na czas nieokreślony".Chociaż tego wyraz
nienie powiedziano, dano jej do zrozumienia, że ten czas będzie długi.Biegłypsychiatra wydał najgorszą z możliwych opinii - uznał winną zaniepoczytalną, czyli niezdolną do odpowiadania za popełniony czyn.Mimo że cały ten incydent podziałał na Kamilę ogromnieprzygnębiająco, była wdzięczna za to, że nie będzie musiała występowaćw sądzie w roli głównego świadka w sprawie o usiłowanie zabójstwa.Taka ewentualność spędzała jej sen z powiek.Już i tak zbyt wiele bruduprzylepiono do nazwiska Guilford.Tommy i Dot, pomógłszy Kamili się zagospodarować, przenieśli siędo swego wakacyjnego domku w Górach Błękitnych.Położone niezbytdaleko od Sydney pasmo słynęło z przepięknych widoków i wspaniałychwarunków do wypoczynku.Kamila mogła tam bez większych problemówprzyjeżdżać, co dla małżeństwa Browningów stanowiło jedną zpierwszoplanowych spraw przy podejmowaniu decyzji, gdzie się osiedlić.Kiedy Kamila była już urządzona, następnym krokiem byłoznalezienie nowej pracy.Galeria sztuki? Warto się nad tym zastanowić.Zawsze starała się chodzić na wystawy młodych obiecujących artystów,namawiała też zamożnych znajomych, aby czasami to i owo kupili.Artystów o ustalonej renomie będzie musiała zostawić Claude'owi,postanowiła więc skoncentrować się na debiutantach.Oczywiście zacząć159RSmusiała od zasięgnięcia rady Claude'a.Puścił w niepamięć drobnąutarczkę słowną podczas pokazu przed aukcją w rezydencji Guilfordów ipo zamachu kilkakrotnie dzwonił, dopytując się o jej zdrowie.Ich przyjaz
ńmógł przerwać tylko koniec świata.Kamila pojechała samochodem do domku z piaskowca, w którymmieszkał Claude.Położony zaledwie o rzut kamieniem od ruchliwejautostrady, przy bocznej dróżce, otoczony rozległym staroświeckimogrodem, zapewniał całkowite odosobnienie.W środku lata ogród tonął wpowodzi kwitnących róż, rosnących nie na porządnych klombach, doktórych była przyzwyczajona Kamila, lecz posadzonych z mniejsządyscypliną w otoczeniu bylin, roślin cebulowych i sezonowych kwiatów.Zrobiono tam wszystko, by sprawić wrażenie  dzikości" ogrodu.Całąjedną ścianę domku pokrywał treliaż, na którym rozpięta była pnąca róża obladoróżowych kwiatach.Serce Kamili podskoczyło na ten uroczy widok.Czy jest na świecie kwiat piękniejszy od róży?Kiedy szła wyłożoną kamiennymi płytami ścieżką, wymachującplastykową torbą, w której niosła gościniec - butelkę bollingera,ulubionego wina Claude'a - Mruczek, pręgowany kot gospodarza,wyskoczył nagle ze swojego legowiska wśród tworzących chłodny cieńpaproci i, ocierając się o nogi Kamili, witał ją.- Cześć, kiciuniu - powiedziała, pochyliła się, wzięła kota na ręce ipogłaskała, a on w odpowiedzi zamruczał z zadowoleniem.To był jużrytuał - Mruczek zawsze skakał jej na łydki, chociaż nigdy nie zdarzyłosię, aby ją zadrapał czy podarł pończochy.- Nareszcie.Nie mogłem się już doczekać - powitał ją Claude,otwierając drzwi.- Uwielbiam twoje wizyty.160RSKamila pochyliła się i pocałowała go w policzek.- Ja też się za tobą stęskniłam - przyznała.- Ogród wygląda jak raj! Ite zapachy! Masz cudowną rękę do kwiatów, Claude.- To moja ucieczka, skarbie.Póz
niej pokażę ci wspaniałe, stare,zmurszałe donice kamienne.Myślę, że dobrze by wyglądały na twoimbalkonie.Mam też mnóstwo roślin pnących, które można w nie przesadzići będą się cudownie zwieszać.No, daj tego starego pchlarza! - Claudewziął kota od Kamili i spuścił na podłogę.- To dla ciebie.- Kamila wręczyła gospodarzowi torbę.Claudezajrzał do środka i aż pisnął z zadowolenia.- Jeśli obiecasz zostać na obiad, wspólnie je wysączymy.- Z przyjemnością!- Chodz
, wybierz sobie miejsce.- Claude wprowadził Kamilę dosaloniku zastawionego wspaniałymi sprzętami i drobiazgami wnajlepszym guście.- Mam coś nowego, nacieszę się tym trochę, a potemsprzedam.- Zgadzam się pod warunkiem, że nie sprzedasz niczego PerdicieMasterman - rzekła Kamila z jękiem.Zdjęła pantofle i umościła sięwygodnie na kanapie obitej miękkim rubinowym gobelinem.- Prostaczka! - skomentował Claude i odsłonił obraz stojący nasztalugach.- Popatrz.Postanowiłem sprzedać go tylko wytrawnemuznawcy.Czy teraz, kiedy ocalił ci życie, mogę wymienić przy tobienazwisko Nicka Lombarda jako potencjalnego kupca? - Odwracając się doniej, mrugnął porozumiewawczo.Kamila zignorowała uwagę o Nicku.Wstała i w samychpończochach podeszła bliżej.161RS- Idealne piękno - westchnęła z zachwytem [ Pobierz całość w formacie PDF ]